..................................At...........................
......................................Date...........................
To......................................
Name.............................Major...........................................
Class.........Registration No.......Reason For absence sick business
Fron date .....month........year.......to date .......month..........
Classes which I will be absent from .............................
Reason for absence..................................................
Durin absence, I will be cintacted at ...........................
yors in the Dhamma
....................................
( ............................................)
Friday, January 21, 2011
faculty of Buddhism
Weiht; Final Examination
Instructions; Answer the following questions and write on the paper provide
1. Define all the follwing words. (10)
1. 1. Techniques of higher education
1. 2. Private study
1. 3. larning and variables influencing Learning
1.4. Sources of study
1.5. Biblioraphy, glossary and ISBN
2. Describle the parts of a book and parts a thesis ? (10)
3. What is the different system of Library classification between DDC and LCC and
what system that MCU library use ?(10)
4. A nswers the following questions. (15)
4. 1. What is the significance and purpose of libraries ?
4, 2. Describe Library materials amd how the materials are manaement.
4. 3. Explain how to use the computer for academic research.
5. Answers the following questions . (15)
5.1 What is your favorite source of study and why?
5.2 What is your goal or objective and how to achieve there?
5.3 How many search engines you usually and what is the most useful for
academic research?
Instructions; Answer the following questions and write on the paper provide
1. Define all the follwing words. (10)
1. 1. Techniques of higher education
1. 2. Private study
1. 3. larning and variables influencing Learning
1.4. Sources of study
1.5. Biblioraphy, glossary and ISBN
2. Describle the parts of a book and parts a thesis ? (10)
3. What is the different system of Library classification between DDC and LCC and
what system that MCU library use ?(10)
4. A nswers the following questions. (15)
4. 1. What is the significance and purpose of libraries ?
4, 2. Describe Library materials amd how the materials are manaement.
4. 3. Explain how to use the computer for academic research.
5. Answers the following questions . (15)
5.1 What is your favorite source of study and why?
5.2 What is your goal or objective and how to achieve there?
5.3 How many search engines you usually and what is the most useful for
academic research?
Monday, January 17, 2011
A letter from a studeit to his teacher
......................................600, Havelock ,Road
..........................................Singapore 0316
..........................................20.12.1984
Dear Miss Hayward,
As I am abourt to leave school, I wish to express my appreciatiom to you for the kindness
that you have always shown towards me and for the excellent methods of your teaching from
which I have benefitted so much.
I am sure I voice the opinion of all your students when I say that a teacher of your calibre
is not easy to come by. Your kindness towards all your students and your unique methods of
explaining the most difficult questions and problems in the subjects your teach will always be
remembered by us. You make learning real pleasure.
To me, you have been one of the most important persons in my life. Most of what I have
achieved today in my studies is the result of the inspiration and advice that I have always
received from you.
I have always been proud of you, and the high regard I have for you will never diminish
. May God give you a very long life so that more and more sudents may benefit from your
excellent work.
....................................Your grateful student,
.........................................Dick Benedic
..........................................Singapore 0316
..........................................20.12.1984
Dear Miss Hayward,
As I am abourt to leave school, I wish to express my appreciatiom to you for the kindness
that you have always shown towards me and for the excellent methods of your teaching from
which I have benefitted so much.
I am sure I voice the opinion of all your students when I say that a teacher of your calibre
is not easy to come by. Your kindness towards all your students and your unique methods of
explaining the most difficult questions and problems in the subjects your teach will always be
remembered by us. You make learning real pleasure.
To me, you have been one of the most important persons in my life. Most of what I have
achieved today in my studies is the result of the inspiration and advice that I have always
received from you.
I have always been proud of you, and the high regard I have for you will never diminish
. May God give you a very long life so that more and more sudents may benefit from your
excellent work.
....................................Your grateful student,
.........................................Dick Benedic
Sunday, January 16, 2011
latter writing
..................................Vana. S . Tang
................................803/12 Silom Road
................................Baungkok 10500
PERSONAL
Birth date: 29 june ,1981 Health:Good Marital statu: Single
EDUCATION
1981 1984 Secondary School, Santa Maria Convent
May 1987 March 1987 HIJ Secretatial College, Santa Petchburi Road
A
................................803/12 Silom Road
................................Baungkok 10500
PERSONAL
Birth date: 29 june ,1981 Health:Good Marital statu: Single
EDUCATION
1981 1984 Secondary School, Santa Maria Convent
May 1987 March 1987 HIJ Secretatial College, Santa Petchburi Road
A
latter writing
803/12 Silom Road
Bangkok 10500
The..............manager,
"Classified Ads"
G.P.O.Box 805
Bangkok 10501
Dear Sir,
I have just read in yesterday's copy of the Bangkok Post, that there is a..............in your
company for a junior.............As I have just ..........from...........college, this job is of
great..........to me.
I feel that the three-year course I have ...........at the HIJ Secretarial College has fully ..........
me for the position............In my finalyear examinations,I............good grades in the following
subjects: English, Principles, of Accounts, Commercial Correspondence, Office Practice and Social Studies.
My typewriting speed is 50..........and my shorthand speed is 70.............in............,I was............as Head Prefect of my college ladt year.
Further.........about my ..............is given in the enclosed............and I should be glad to...........
any questions you might wish to ask at an...........
I look............to hearing from you soon.
Yours...................
(Varna S. Tang
Bangkok 10500
The..............manager,
"Classified Ads"
G.P.O.Box 805
Bangkok 10501
Dear Sir,
I have just read in yesterday's copy of the Bangkok Post, that there is a..............in your
company for a junior.............As I have just ..........from...........college, this job is of
great..........to me.
I feel that the three-year course I have ...........at the HIJ Secretarial College has fully ..........
me for the position............In my finalyear examinations,I............good grades in the following
subjects: English, Principles, of Accounts, Commercial Correspondence, Office Practice and Social Studies.
My typewriting speed is 50..........and my shorthand speed is 70.............in............,I was............as Head Prefect of my college ladt year.
Further.........about my ..............is given in the enclosed............and I should be glad to...........
any questions you might wish to ask at an...........
I look............to hearing from you soon.
Yours...................
(Varna S. Tang
အခ်စ္ဆုိတာ
“အခ်စ္... ေအာင္ျမင္ျခင္းရဲ ့ တန္ခုိးရွင္ပါ” ကိုဟန္ထြန္းသီခ်င္းေလးထဲက စာသားေလးေပါ့။
“အခ်စ္ဆုိတာ ဆားလိုဘဲ သူမရွိတဲ့အခါ ေပါ့ေနတာ
အခ်စ္ဆုိတာ ဆားလိုဘဲ မ်ားမ်ားစားရင္ ငန္တယ္ဗ်ာ” ကိုဘာဘူရဲ ့ အခ်စ္အေပၚ ယူဆခ်က္ေပါ့။
“တခါတရံမွာ အခ်စ္ကပ်ားရည္
တခါတရံမွာ အခ်စ္ကခါး
အခ်စ္ကို ဖြင့္ဆုိတဲ့ defination ေတြအကုန္လုံးမွား
တခါတရံမွာ အခ်စ္ကဒုကၡ
တခါတရံမွာ ပစၥည္းဥစၥာ
တခါတရံမွာ အခ်စ္ဆုိတာဟာ တြက္လို ့မရတဲ့ ပုစာၦ” ကိုစုိင္းစုိင္းခမ္းလွဳိင္ရဲ ့ အခ်စ္ရသေလးပါ။
ဒီလို “အခ်စ္” ဆုိတဲ့ စကားလုံးႏွစ္လုံးရဲ ့ အဓိပါၸယ္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖြဲ ့ဆုိခံစားၾကတယ္။ သီကုံးၾကတယ္။
မွန္ပါတယ္။ အခ်စ္ဆုိတာ တန္ခုိးၾကီးတဲ့ အရာထဲမွာ သူလည္းတခုအျဖစ္ ပါ၀င္ေနမွာပါ။ သူဟာအရာရာဟာကို ေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္တယ္။ ျပဳျပင္ပစ္ႏုိင္တယ္။ အခ်စ္ေၾကာင့္ ဆုိးသြမ္းရာကေန အေကာင္းပကဓိျဖစ္သြားတဲ့ လူေတြရွိသလို အခ်စ္ေၾကာင့္ အေကာင္းစင္စစ္ကေန ညစ္ေထးၾကမ္းၾကဳတ္သြားတဲ့ အျဖစ္ေတြလည္း ၾကားျမင္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေသခ်ာတာက အခ်စ္ဆုိတာ ေလာကၾကီးတစ္ခုလုံး ဘ၀တစ္ခုလုံးကို မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္း ေျပာင္းလဲသြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္တဲ့ မ်က္လွည့္ပညာရွင္တစ္ေယာက္ေပါ့။
အခ်စ္မွာ မျဖစ္ႏုိင္တာမရွိ။ မလုပ္ရဲတာမရွိ။ အခ်စ္ဟာ ခြန္အားအသစ္ေတြ ရွင္သန္ေစတယ္ ဆုိတာေတာ့ ယုံၾကည္သင့္တယ္လုိ ့ က်ေနာ္ထင္တယ္။
ေနာက္ “အခ်စ္” ဟာကစားစရာတစ္ခုမျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ မြန္ျမတ္ျခင္းတစ္ပါးထဲမွာ အခ်စ္ဟာလည္း ပါ၀င္ေနျပန္တယ္။ အခ်စ္စစ္ကုိ ကိုးကြယ္ျခင္းသည္ မြန္ျမတ္ျခင္းတစ္ခုျဖစ္သည္ဟု ၾကားသိခဲ့ဖူးတယ္။
ဒီေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအရေတာ့ အခ်စ္ရဲ ့ အဓိပါၸယ္ဟာ ေမွးမွိန္သြားသလိုဘဲ။ အခ်စ္ကို ေပါ့ပ်က္ပ်က္ ထမင္းစားေရေသာက္ ဆုိသလို ရခ်င္တဲ့အခ်ိန္ရတယ္။ ခံစားႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္ ခံစားႏုိင္တယ္။ မလုိတဲ့အခ်ိန္ ပစ္ပယ္ႏုိင္တယ္လို ့ ယူဆၾကတယ္။ ဒီလုိယူဆရင္လည္း မွန္မယ္လို ့ ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခြ်င္းခ်က္တစ္ခုရွိတယ္။ အခ်စ္ကို ခင္ဗ်ားတန္ဖုိးမထားရင္ အခ်စ္စစ္ဆုိတာကလည္း ခင္ဗ်ားဆီကို ေယာင္လုိ ့ ေတာင္ လမ္းမွားျပီးေရာက္မလာဘူး။ အခ်စ္စစ္ရဲ ့ တန္ဖုိးဟာ ပင္လယ္ၾကီးထက္ က်ယ္ေပ်ာနက္ရွဳိင္းလြန္းေနတာကိုး။
အတုအေယာင္ေတြ မ်ားလြန္းလွတဲ့ ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္ကိုေတာ့ ေရြးခ်ယ္တတ္ဖို ့ လုိလိမ့္မယ္ က်ေနာ္ထင္တယ္။ အခ်စ္သင္ခန္းစာအတုကို ယုံမွားကုိးကြယ္မိရင္ ဘ၀မွာ ျပင္လို ့မရတဲ့ အမွားတစ္ခုျဖစ္သြားႏုိင္တယ္ေလ။ အခ်စ္ေယာင္ရဲ ့ ေသြးေဆာင္မွဳေတြကလည္း ေၾကာက္ဖုိ ့ ေကာင္းလြန္းေနေတာ့။
တခ်ိဳ ့ အခ်စ္ကုိ ကံလုိ ့ထင္ျမင္ၾကတာေတြလည္းရွိတယ္။ ကံေကာင္းရင္ အခ်စ္မွန္ရမယ္။ ကံဆုိးရင္ အခ်စ္ဒဏ္ခံရမယ္ေပါ့။ အင္း... ဒီလုိဆုိရင္ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့မွန္လိမ့္မယ္။ အျမဲတမ္းေတာ့ မမွန္ႏုိင္ဘူးလုိ ့ က်ေနာ္ယူဆတယ္။
က်ေနာ့္ဘ၀မွာလည္း “အခ်စ္” ဆုိတဲ့အရာတစ္ခု ေႏွာင္ဖြဲ ့ေကာင္းေႏွာင္ဖြဲ ့ဖူးလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ရဲ ့ အရသာအမွန္ကိုေတာ့ မထိေတြ ့ဖူးေသးဘူးေပါ့။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မခ်စ္တတ္ေသးတာလည္းျဖစ္ရင္ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
က်ေနာ္ကေတာ့ အခ်စ္ကိုဒီလုိျမင္တယ္။
အခ်စ္ဆုိတာ နားလည္မွဳ ၊ ရူးသြပ္မွဳ။
ပါ၀ါအမ်ားဆုံးေပးႏုိင္တဲ့ ဘက္ထရီတစ္လုံးလိုဘဲေပါ့။ အခ်စ္ရည္ေတြ ခန္းေျခာက္သြားရင္ reaction ေလးဆက္ျဖစ္ေအာင္ အခ်စ္ရည္အသစ္ေတြနဲ ့ ျပန္ျဖည့္အားသြင္းေပးရတယ္။
ကိုရဲေရ... မခ်စ္တတ္ေသးတဲ့ စေနသားတစ္ေယာက္ေတာ့ ကိုရဲ Tag ထားတဲ့ “အခ်စ္ဆုိတာ” ေလးကို ခံစားတင္ျပလုိက္တယ္။ မခ်စ္တတ္ေသးေတာ့ အမွားေလးေတြလည္း ပါေကာင္းပါႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စေနသား ခ်စ္တတ္လာေအာင္ မန္ ့ေလးနဲ ့ဘဲတင္ေပးသြားဖုိ ့ေတာင္းဆုိလုိက္ပါတယ္။
“အခ်စ္ဆုိတာ ဆားလိုဘဲ သူမရွိတဲ့အခါ ေပါ့ေနတာ
အခ်စ္ဆုိတာ ဆားလိုဘဲ မ်ားမ်ားစားရင္ ငန္တယ္ဗ်ာ” ကိုဘာဘူရဲ ့ အခ်စ္အေပၚ ယူဆခ်က္ေပါ့။
“တခါတရံမွာ အခ်စ္ကပ်ားရည္
တခါတရံမွာ အခ်စ္ကခါး
အခ်စ္ကို ဖြင့္ဆုိတဲ့ defination ေတြအကုန္လုံးမွား
တခါတရံမွာ အခ်စ္ကဒုကၡ
တခါတရံမွာ ပစၥည္းဥစၥာ
တခါတရံမွာ အခ်စ္ဆုိတာဟာ တြက္လို ့မရတဲ့ ပုစာၦ” ကိုစုိင္းစုိင္းခမ္းလွဳိင္ရဲ ့ အခ်စ္ရသေလးပါ။
ဒီလို “အခ်စ္” ဆုိတဲ့ စကားလုံးႏွစ္လုံးရဲ ့ အဓိပါၸယ္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖြဲ ့ဆုိခံစားၾကတယ္။ သီကုံးၾကတယ္။
မွန္ပါတယ္။ အခ်စ္ဆုိတာ တန္ခုိးၾကီးတဲ့ အရာထဲမွာ သူလည္းတခုအျဖစ္ ပါ၀င္ေနမွာပါ။ သူဟာအရာရာဟာကို ေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္တယ္။ ျပဳျပင္ပစ္ႏုိင္တယ္။ အခ်စ္ေၾကာင့္ ဆုိးသြမ္းရာကေန အေကာင္းပကဓိျဖစ္သြားတဲ့ လူေတြရွိသလို အခ်စ္ေၾကာင့္ အေကာင္းစင္စစ္ကေန ညစ္ေထးၾကမ္းၾကဳတ္သြားတဲ့ အျဖစ္ေတြလည္း ၾကားျမင္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေသခ်ာတာက အခ်စ္ဆုိတာ ေလာကၾကီးတစ္ခုလုံး ဘ၀တစ္ခုလုံးကို မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္း ေျပာင္းလဲသြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္တဲ့ မ်က္လွည့္ပညာရွင္တစ္ေယာက္ေပါ့။
အခ်စ္မွာ မျဖစ္ႏုိင္တာမရွိ။ မလုပ္ရဲတာမရွိ။ အခ်စ္ဟာ ခြန္အားအသစ္ေတြ ရွင္သန္ေစတယ္ ဆုိတာေတာ့ ယုံၾကည္သင့္တယ္လုိ ့ က်ေနာ္ထင္တယ္။
ေနာက္ “အခ်စ္” ဟာကစားစရာတစ္ခုမျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ မြန္ျမတ္ျခင္းတစ္ပါးထဲမွာ အခ်စ္ဟာလည္း ပါ၀င္ေနျပန္တယ္။ အခ်စ္စစ္ကုိ ကိုးကြယ္ျခင္းသည္ မြန္ျမတ္ျခင္းတစ္ခုျဖစ္သည္ဟု ၾကားသိခဲ့ဖူးတယ္။
ဒီေခတ္ေရစီးေၾကာင္းအရေတာ့ အခ်စ္ရဲ ့ အဓိပါၸယ္ဟာ ေမွးမွိန္သြားသလိုဘဲ။ အခ်စ္ကို ေပါ့ပ်က္ပ်က္ ထမင္းစားေရေသာက္ ဆုိသလို ရခ်င္တဲ့အခ်ိန္ရတယ္။ ခံစားႏုိင္တဲ့ အခ်ိန္ ခံစားႏုိင္တယ္။ မလုိတဲ့အခ်ိန္ ပစ္ပယ္ႏုိင္တယ္လို ့ ယူဆၾကတယ္။ ဒီလုိယူဆရင္လည္း မွန္မယ္လို ့ ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခြ်င္းခ်က္တစ္ခုရွိတယ္။ အခ်စ္ကို ခင္ဗ်ားတန္ဖုိးမထားရင္ အခ်စ္စစ္ဆုိတာကလည္း ခင္ဗ်ားဆီကို ေယာင္လုိ ့ ေတာင္ လမ္းမွားျပီးေရာက္မလာဘူး။ အခ်စ္စစ္ရဲ ့ တန္ဖုိးဟာ ပင္လယ္ၾကီးထက္ က်ယ္ေပ်ာနက္ရွဳိင္းလြန္းေနတာကိုး။
အတုအေယာင္ေတြ မ်ားလြန္းလွတဲ့ ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ အခ်စ္စစ္ အခ်စ္မွန္ကိုေတာ့ ေရြးခ်ယ္တတ္ဖို ့ လုိလိမ့္မယ္ က်ေနာ္ထင္တယ္။ အခ်စ္သင္ခန္းစာအတုကို ယုံမွားကုိးကြယ္မိရင္ ဘ၀မွာ ျပင္လို ့မရတဲ့ အမွားတစ္ခုျဖစ္သြားႏုိင္တယ္ေလ။ အခ်စ္ေယာင္ရဲ ့ ေသြးေဆာင္မွဳေတြကလည္း ေၾကာက္ဖုိ ့ ေကာင္းလြန္းေနေတာ့။
တခ်ိဳ ့ အခ်စ္ကုိ ကံလုိ ့ထင္ျမင္ၾကတာေတြလည္းရွိတယ္။ ကံေကာင္းရင္ အခ်စ္မွန္ရမယ္။ ကံဆုိးရင္ အခ်စ္ဒဏ္ခံရမယ္ေပါ့။ အင္း... ဒီလုိဆုိရင္ တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့မွန္လိမ့္မယ္။ အျမဲတမ္းေတာ့ မမွန္ႏုိင္ဘူးလုိ ့ က်ေနာ္ယူဆတယ္။
က်ေနာ့္ဘ၀မွာလည္း “အခ်စ္” ဆုိတဲ့အရာတစ္ခု ေႏွာင္ဖြဲ ့ေကာင္းေႏွာင္ဖြဲ ့ဖူးလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္ရဲ ့ အရသာအမွန္ကိုေတာ့ မထိေတြ ့ဖူးေသးဘူးေပါ့။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မခ်စ္တတ္ေသးတာလည္းျဖစ္ရင္ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
က်ေနာ္ကေတာ့ အခ်စ္ကိုဒီလုိျမင္တယ္။
အခ်စ္ဆုိတာ နားလည္မွဳ ၊ ရူးသြပ္မွဳ။
ပါ၀ါအမ်ားဆုံးေပးႏုိင္တဲ့ ဘက္ထရီတစ္လုံးလိုဘဲေပါ့။ အခ်စ္ရည္ေတြ ခန္းေျခာက္သြားရင္ reaction ေလးဆက္ျဖစ္ေအာင္ အခ်စ္ရည္အသစ္ေတြနဲ ့ ျပန္ျဖည့္အားသြင္းေပးရတယ္။
ကိုရဲေရ... မခ်စ္တတ္ေသးတဲ့ စေနသားတစ္ေယာက္ေတာ့ ကိုရဲ Tag ထားတဲ့ “အခ်စ္ဆုိတာ” ေလးကို ခံစားတင္ျပလုိက္တယ္။ မခ်စ္တတ္ေသးေတာ့ အမွားေလးေတြလည္း ပါေကာင္းပါႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စေနသား ခ်စ္တတ္လာေအာင္ မန္ ့ေလးနဲ ့ဘဲတင္ေပးသြားဖုိ ့ေတာင္းဆုိလုိက္ပါတယ္။
သုိ ့ ခ်စ္ေသာေမေမ
အေမ အေမ.... ဖုန္းထဲမွာဘဲ ေခၚေနရတာ အားမရလုိက္တာဗ်ာ....
အေမနဲ ့နီးေနခုိက္ေတာ့ ဆုိးလုိ ့ေကာင္းတုန္း ေပေကာင္းတုန္း.... အေမနဲ ့ ေ၀းသြားရေတာ့ အေမ့တန္ဖုိး က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းၾကီးသေဘာေပါက္သြားျပီ အေမ....
အေမ့ကို အရမ္းသတိရတယ္ အေမ.... အေမ ခ်က္ေကြ်းတဲ့ ဟင္းမစားရတာၾကာျပီ....မိသားစု လက္ဆုံစား၀ိုင္းေလး အခုဆုိ က်ေနာ့္ကိုမ်က္စိရွာေနမွာေနာ္.....
အေမ ခြန္ ့ေကြ်းတဲ့ထမင္း ဘယ္ကမာၻေရာက္သြားျပီလဲ...
မနက္တုိင္းႏွိ ုးထေနတဲ့ အေမ့အသံ.. အခုေတာ့ဟိုးး အေ၀းၾကီးမွာ က်န္ခဲ့ျပီ....
က်ေနာ္ေနမေကာင္းတုန္းက ဖုန္းထဲမွာ အေမငိုတယ္ေနာ္...အေမမ်က္ရည္က်ရင္ က်ေနာ္လည္းက်တယ္ အေမ... အေမ မငိုနဲ ့ေတာ့ေနာ္... က်ေနာ္အခုေနေကာင္းေနျပီ အေမရ....
အေမ ဘ၀တုိက္ပြဲေတြက ေျပာသေလာက္မလြယ္ဘူးဗ်ာ.... ပင္လယ္ေရလွိဳင္းၾကီးလုိဘဲ ...တစ္ခါတစ္ခါ ခက္ထန္လုိက္ တစ္ခါတစ္ခါ ႏူးညံ့လုိက္ တစ္ခါတစ္ခါ ၾကမ္းတမ္းလုိက္... ဒါေပမယ့္ အေမ့သားဘဲ အေမ့ေသြးအင္အားေတြအျပည့္ပါ....
တစ္ခါကအေမေျပာဖူးတယ္ေနာ္ `ေတာင္တက္သမားေတြက ဒီေတာင္ၾကီးကို မိမိတုိ ့ရဲ ့ ေျခေထာက္ေအာက္ကို ေရာက္ဖုိ ့စြန္ ့စားၾကိဳးစားၾကတယ္တဲ့´ ..... အဲ့ဒီတုန္းကသားလည္း သိပ္မနားလည္လုိက္ဘူး အေမ.... က်ေနာ္ဘ၀တစ္သက္မွာ အျမဲထင္က်န္ေနမယ့္ စကား.... စိတ္ခ်အေမ သားရည္မွန္းခ်က္မေပ်ာက္ေစရဘူး....
အေမနဲ ့မျငင္းမစ ရတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ... အေမ့ အျပံဳး ..... လြမ္းလုိက္တာဗ်ာ.... း'(
အေမ ေနေကာင္းက်န္းမာရဲ ့လား.... ဟုိေန ့ကစကားေျပာေတာ့ ႏွာသံေပါက္ေနတယ္ေနာ္... အခုခ်ိန္ဆုိ ေတာင္ၾကီးမွာ ေအးစျပဳေနျပီ.... ေဆးေသာက္ဦးေနာ္ အေမ... အေမ က်န္းမာ မွ သားလည္းစိတ္ခ်မ္းသာမွာ...
အေမ အသက္ ၄၀ ျပည့္တဲ့ အထိ သားနဲ ့အေမ အတူတူရွိတုန္းေနာ္... ဒီေန ့ အေမ့ေမြးေန ့အေမ့ေဘးမွာ သားမရွိဘူး.... သားအေမ့ကိုဒီကေနဘဲ ဦးခ်ကန္ေတာ့တယ္အေမ...
တစ္ဘ၀မွာ တစ္ေယာက္ဘဲ ရွိတယ့္ အေမ.... အေမ့ေက်းဇူးေတြသားဒီတစ္သက္ဘယ္လုိဆပ္ရမလဲ.....
အေမေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ .... သားအျမဲဆုေတာင္းေနတယ္ အေမ....
ဒီပိုစ့္ေလးကို က်ေနာ္ စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တုန္းက ေရးခဲ့တာပါ.... က်ေနာ္ အရမ္းခ်စ္တဲ့ အေမ့ကို သတိရလြန္းလို ့ မ်က္ရည္မ်ားစြာနဲ ့ ေရးခ်ခဲ့မိပါတယ္....
ဒီလုိဘဲ.... မိဘေတြရဲ ့ ဂရုစုိက္မွဳ ဆုံးမမွဳ ေတြကို သူတုိ ့နဲ ့ အနီးမွာ ရွိေနခုိက္ေတာ့ ဒီဘက္နား၀င္ ဟုိဘက္နားကထြက္သြားတာဘဲ.... ဒါေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အရာထင္လာလည္းဆုိေတာ့ မိဘနဲ ့ေ၀းရာ တစ္ေနရာကို ေရာက္မွဘဲ ဘယ္ေလာက္ထိတန္ဖုိးၾကီးမားတယ္.. ဘယ္ေလာက္ထိ ေႏြးေထြးသလဲဆုိတာ စာဖတ္သူတုိ ့လည္း ခံစားမိမွာ ေသခ်ာပါတယ္ဗ်ာ....
အေမမ်ားအားလုံး က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစဗ်ာ
အေမနဲ ့နီးေနခုိက္ေတာ့ ဆုိးလုိ ့ေကာင္းတုန္း ေပေကာင္းတုန္း.... အေမနဲ ့ ေ၀းသြားရေတာ့ အေမ့တန္ဖုိး က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းၾကီးသေဘာေပါက္သြားျပီ အေမ....
အေမ့ကို အရမ္းသတိရတယ္ အေမ.... အေမ ခ်က္ေကြ်းတဲ့ ဟင္းမစားရတာၾကာျပီ....မိသားစု လက္ဆုံစား၀ိုင္းေလး အခုဆုိ က်ေနာ့္ကိုမ်က္စိရွာေနမွာေနာ္.....
အေမ ခြန္ ့ေကြ်းတဲ့ထမင္း ဘယ္ကမာၻေရာက္သြားျပီလဲ...
မနက္တုိင္းႏွိ ုးထေနတဲ့ အေမ့အသံ.. အခုေတာ့ဟိုးး အေ၀းၾကီးမွာ က်န္ခဲ့ျပီ....
က်ေနာ္ေနမေကာင္းတုန္းက ဖုန္းထဲမွာ အေမငိုတယ္ေနာ္...အေမမ်က္ရည္က်ရင္ က်ေနာ္လည္းက်တယ္ အေမ... အေမ မငိုနဲ ့ေတာ့ေနာ္... က်ေနာ္အခုေနေကာင္းေနျပီ အေမရ....
အေမ ဘ၀တုိက္ပြဲေတြက ေျပာသေလာက္မလြယ္ဘူးဗ်ာ.... ပင္လယ္ေရလွိဳင္းၾကီးလုိဘဲ ...တစ္ခါတစ္ခါ ခက္ထန္လုိက္ တစ္ခါတစ္ခါ ႏူးညံ့လုိက္ တစ္ခါတစ္ခါ ၾကမ္းတမ္းလုိက္... ဒါေပမယ့္ အေမ့သားဘဲ အေမ့ေသြးအင္အားေတြအျပည့္ပါ....
တစ္ခါကအေမေျပာဖူးတယ္ေနာ္ `ေတာင္တက္သမားေတြက ဒီေတာင္ၾကီးကို မိမိတုိ ့ရဲ ့ ေျခေထာက္ေအာက္ကို ေရာက္ဖုိ ့စြန္ ့စားၾကိဳးစားၾကတယ္တဲ့´ ..... အဲ့ဒီတုန္းကသားလည္း သိပ္မနားလည္လုိက္ဘူး အေမ.... က်ေနာ္ဘ၀တစ္သက္မွာ အျမဲထင္က်န္ေနမယ့္ စကား.... စိတ္ခ်အေမ သားရည္မွန္းခ်က္မေပ်ာက္ေစရဘူး....
အေမနဲ ့မျငင္းမစ ရတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ... အေမ့ အျပံဳး ..... လြမ္းလုိက္တာဗ်ာ.... း'(
အေမ ေနေကာင္းက်န္းမာရဲ ့လား.... ဟုိေန ့ကစကားေျပာေတာ့ ႏွာသံေပါက္ေနတယ္ေနာ္... အခုခ်ိန္ဆုိ ေတာင္ၾကီးမွာ ေအးစျပဳေနျပီ.... ေဆးေသာက္ဦးေနာ္ အေမ... အေမ က်န္းမာ မွ သားလည္းစိတ္ခ်မ္းသာမွာ...
အေမ အသက္ ၄၀ ျပည့္တဲ့ အထိ သားနဲ ့အေမ အတူတူရွိတုန္းေနာ္... ဒီေန ့ အေမ့ေမြးေန ့အေမ့ေဘးမွာ သားမရွိဘူး.... သားအေမ့ကိုဒီကေနဘဲ ဦးခ်ကန္ေတာ့တယ္အေမ...
တစ္ဘ၀မွာ တစ္ေယာက္ဘဲ ရွိတယ့္ အေမ.... အေမ့ေက်းဇူးေတြသားဒီတစ္သက္ဘယ္လုိဆပ္ရမလဲ.....
အေမေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ .... သားအျမဲဆုေတာင္းေနတယ္ အေမ....
ဒီပိုစ့္ေလးကို က်ေနာ္ စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တုန္းက ေရးခဲ့တာပါ.... က်ေနာ္ အရမ္းခ်စ္တဲ့ အေမ့ကို သတိရလြန္းလို ့ မ်က္ရည္မ်ားစြာနဲ ့ ေရးခ်ခဲ့မိပါတယ္....
ဒီလုိဘဲ.... မိဘေတြရဲ ့ ဂရုစုိက္မွဳ ဆုံးမမွဳ ေတြကို သူတုိ ့နဲ ့ အနီးမွာ ရွိေနခုိက္ေတာ့ ဒီဘက္နား၀င္ ဟုိဘက္နားကထြက္သြားတာဘဲ.... ဒါေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အရာထင္လာလည္းဆုိေတာ့ မိဘနဲ ့ေ၀းရာ တစ္ေနရာကို ေရာက္မွဘဲ ဘယ္ေလာက္ထိတန္ဖုိးၾကီးမားတယ္.. ဘယ္ေလာက္ထိ ေႏြးေထြးသလဲဆုိတာ စာဖတ္သူတုိ ့လည္း ခံစားမိမွာ ေသခ်ာပါတယ္ဗ်ာ....
အေမမ်ားအားလုံး က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစဗ်ာ
သုိ ့ ခ်စ္ေသာေမေမ
အေမ အေမ.... ဖုန္းထဲမွာဘဲ ေခၚေနရတာ အားမရလုိက္တာဗ်ာ....
အေမနဲ ့နီးေနခုိက္ေတာ့ ဆုိးလုိ ့ေကာင္းတုန္း ေပေကာင္းတုန္း.... အေမနဲ ့ ေ၀းသြားရေတာ့ အေမ့တန္ဖုိး က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းၾကီးသေဘာေပါက္သြားျပီ အေမ....
အေမ့ကို အရမ္းသတိရတယ္ အေမ.... အေမ ခ်က္ေကြ်းတဲ့ ဟင္းမစားရတာၾကာျပီ....မိသားစု လက္ဆုံစား၀ိုင္းေလး အခုဆုိ က်ေနာ့္ကိုမ်က္စိရွာေနမွာေနာ္.....
အေမ ခြန္ ့ေကြ်းတဲ့ထမင္း ဘယ္ကမာၻေရာက္သြားျပီလဲ...
မနက္တုိင္းႏွိ ုးထေနတဲ့ အေမ့အသံ.. အခုေတာ့ဟိုးး အေ၀းၾကီးမွာ က်န္ခဲ့ျပီ....
က်ေနာ္ေနမေကာင္းတုန္းက ဖုန္းထဲမွာ အေမငိုတယ္ေနာ္...အေမမ်က္ရည္က်ရင္ က်ေနာ္လည္းက်တယ္ အေမ... အေမ မငိုနဲ ့ေတာ့ေနာ္... က်ေနာ္အခုေနေကာင္းေနျပီ အေမရ....
အေမ ဘ၀တုိက္ပြဲေတြက ေျပာသေလာက္မလြယ္ဘူးဗ်ာ.... ပင္လယ္ေရလွိဳင္းၾကီးလုိဘဲ ...တစ္ခါတစ္ခါ ခက္ထန္လုိက္ တစ္ခါတစ္ခါ ႏူးညံ့လုိက္ တစ္ခါတစ္ခါ ၾကမ္းတမ္းလုိက္... ဒါေပမယ့္ အေမ့သားဘဲ အေမ့ေသြးအင္အားေတြအျပည့္ပါ....
တစ္ခါကအေမေျပာဖူးတယ္ေနာ္ `ေတာင္တက္သမားေတြက ဒီေတာင္ၾကီးကို မိမိတုိ ့ရဲ ့ ေျခေထာက္ေအာက္ကို ေရာက္ဖုိ ့စြန္ ့စားၾကိဳးစားၾကတယ္တဲ့´ ..... အဲ့ဒီတုန္းကသားလည္း သိပ္မနားလည္လုိက္ဘူး အေမ.... က်ေနာ္ဘ၀တစ္သက္မွာ အျမဲထင္က်န္ေနမယ့္ စကား.... စိတ္ခ်အေမ သားရည္မွန္းခ်က္မေပ်ာက္ေစရဘူး....
အေမနဲ ့မျငင္းမစ ရတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ... အေမ့ အျပံဳး ..... လြမ္းလုိက္တာဗ်ာ.... း'(
အေမ ေနေကာင္းက်န္းမာရဲ ့လား.... ဟုိေန ့ကစကားေျပာေတာ့ ႏွာသံေပါက္ေနတယ္ေနာ္... အခုခ်ိန္ဆုိ ေတာင္ၾကီးမွာ ေအးစျပဳေနျပီ.... ေဆးေသာက္ဦးေနာ္ အေမ... အေမ က်န္းမာ မွ သားလည္းစိတ္ခ်မ္းသာမွာ...
အေမ အသက္ ၄၀ ျပည့္တဲ့ အထိ သားနဲ ့အေမ အတူတူရွိတုန္းေနာ္... ဒီေန ့ အေမ့ေမြးေန ့အေမ့ေဘးမွာ သားမရွိဘူး.... သားအေမ့ကိုဒီကေနဘဲ ဦးခ်ကန္ေတာ့တယ္အေမ...
တစ္ဘ၀မွာ တစ္ေယာက္ဘဲ ရွိတယ့္ အေမ.... အေမ့ေက်းဇူးေတြသားဒီတစ္သက္ဘယ္လုိဆပ္ရမလဲ.....
အေမေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ .... သားအျမဲဆုေတာင္းေနတယ္ အေမ....
ဒီပိုစ့္ေလးကို က်ေနာ္ စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တုန္းက ေရးခဲ့တာပါ.... က်ေနာ္ အရမ္းခ်စ္တဲ့ အေမ့ကို သတိရလြန္းလို ့ မ်က္ရည္မ်ားစြာနဲ ့ ေရးခ်ခဲ့မိပါတယ္....
ဒီလုိဘဲ.... မိဘေတြရဲ ့ ဂရုစုိက္မွဳ ဆုံးမမွဳ ေတြကို သူတုိ ့နဲ ့ အနီးမွာ ရွိေနခုိက္ေတာ့ ဒီဘက္နား၀င္ ဟုိဘက္နားကထြက္သြားတာဘဲ.... ဒါေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အရာထင္လာလည္းဆုိေတာ့ မိဘနဲ ့ေ၀းရာ တစ္ေနရာကို ေရာက္မွဘဲ ဘယ္ေလာက္ထိတန္ဖုိးၾကီးမားတယ္.. ဘယ္ေလာက္ထိ ေႏြးေထြးသလဲဆုိတာ စာဖတ္သူတုိ ့လည္း ခံစားမိမွာ ေသခ်ာပါတယ္ဗ်ာ....
အေမမ်ားအားလုံး က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစဗ်ာ
အေမနဲ ့နီးေနခုိက္ေတာ့ ဆုိးလုိ ့ေကာင္းတုန္း ေပေကာင္းတုန္း.... အေမနဲ ့ ေ၀းသြားရေတာ့ အေမ့တန္ဖုိး က်ေနာ္ေကာင္းေကာင္းၾကီးသေဘာေပါက္သြားျပီ အေမ....
အေမ့ကို အရမ္းသတိရတယ္ အေမ.... အေမ ခ်က္ေကြ်းတဲ့ ဟင္းမစားရတာၾကာျပီ....မိသားစု လက္ဆုံစား၀ိုင္းေလး အခုဆုိ က်ေနာ့္ကိုမ်က္စိရွာေနမွာေနာ္.....
အေမ ခြန္ ့ေကြ်းတဲ့ထမင္း ဘယ္ကမာၻေရာက္သြားျပီလဲ...
မနက္တုိင္းႏွိ ုးထေနတဲ့ အေမ့အသံ.. အခုေတာ့ဟိုးး အေ၀းၾကီးမွာ က်န္ခဲ့ျပီ....
က်ေနာ္ေနမေကာင္းတုန္းက ဖုန္းထဲမွာ အေမငိုတယ္ေနာ္...အေမမ်က္ရည္က်ရင္ က်ေနာ္လည္းက်တယ္ အေမ... အေမ မငိုနဲ ့ေတာ့ေနာ္... က်ေနာ္အခုေနေကာင္းေနျပီ အေမရ....
အေမ ဘ၀တုိက္ပြဲေတြက ေျပာသေလာက္မလြယ္ဘူးဗ်ာ.... ပင္လယ္ေရလွိဳင္းၾကီးလုိဘဲ ...တစ္ခါတစ္ခါ ခက္ထန္လုိက္ တစ္ခါတစ္ခါ ႏူးညံ့လုိက္ တစ္ခါတစ္ခါ ၾကမ္းတမ္းလုိက္... ဒါေပမယ့္ အေမ့သားဘဲ အေမ့ေသြးအင္အားေတြအျပည့္ပါ....
တစ္ခါကအေမေျပာဖူးတယ္ေနာ္ `ေတာင္တက္သမားေတြက ဒီေတာင္ၾကီးကို မိမိတုိ ့ရဲ ့ ေျခေထာက္ေအာက္ကို ေရာက္ဖုိ ့စြန္ ့စားၾကိဳးစားၾကတယ္တဲ့´ ..... အဲ့ဒီတုန္းကသားလည္း သိပ္မနားလည္လုိက္ဘူး အေမ.... က်ေနာ္ဘ၀တစ္သက္မွာ အျမဲထင္က်န္ေနမယ့္ စကား.... စိတ္ခ်အေမ သားရည္မွန္းခ်က္မေပ်ာက္ေစရဘူး....
အေမနဲ ့မျငင္းမစ ရတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာျပီ... အေမ့ အျပံဳး ..... လြမ္းလုိက္တာဗ်ာ.... း'(
အေမ ေနေကာင္းက်န္းမာရဲ ့လား.... ဟုိေန ့ကစကားေျပာေတာ့ ႏွာသံေပါက္ေနတယ္ေနာ္... အခုခ်ိန္ဆုိ ေတာင္ၾကီးမွာ ေအးစျပဳေနျပီ.... ေဆးေသာက္ဦးေနာ္ အေမ... အေမ က်န္းမာ မွ သားလည္းစိတ္ခ်မ္းသာမွာ...
အေမ အသက္ ၄၀ ျပည့္တဲ့ အထိ သားနဲ ့အေမ အတူတူရွိတုန္းေနာ္... ဒီေန ့ အေမ့ေမြးေန ့အေမ့ေဘးမွာ သားမရွိဘူး.... သားအေမ့ကိုဒီကေနဘဲ ဦးခ်ကန္ေတာ့တယ္အေမ...
တစ္ဘ၀မွာ တစ္ေယာက္ဘဲ ရွိတယ့္ အေမ.... အေမ့ေက်းဇူးေတြသားဒီတစ္သက္ဘယ္လုိဆပ္ရမလဲ.....
အေမေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ .... သားအျမဲဆုေတာင္းေနတယ္ အေမ....
ဒီပိုစ့္ေလးကို က်ေနာ္ စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တုန္းက ေရးခဲ့တာပါ.... က်ေနာ္ အရမ္းခ်စ္တဲ့ အေမ့ကို သတိရလြန္းလို ့ မ်က္ရည္မ်ားစြာနဲ ့ ေရးခ်ခဲ့မိပါတယ္....
ဒီလုိဘဲ.... မိဘေတြရဲ ့ ဂရုစုိက္မွဳ ဆုံးမမွဳ ေတြကို သူတုိ ့နဲ ့ အနီးမွာ ရွိေနခုိက္ေတာ့ ဒီဘက္နား၀င္ ဟုိဘက္နားကထြက္သြားတာဘဲ.... ဒါေတြဟာ ဘယ္ေတာ့မွ အရာထင္လာလည္းဆုိေတာ့ မိဘနဲ ့ေ၀းရာ တစ္ေနရာကို ေရာက္မွဘဲ ဘယ္ေလာက္ထိတန္ဖုိးၾကီးမားတယ္.. ဘယ္ေလာက္ထိ ေႏြးေထြးသလဲဆုိတာ စာဖတ္သူတုိ ့လည္း ခံစားမိမွာ ေသခ်ာပါတယ္ဗ်ာ....
အေမမ်ားအားလုံး က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစဗ်ာ
အေမသားတုိ.ျပန္ၾကရေအာင္ေနာ
ေပါ့ရင္ အရသာမရွိဘူးနဲ႔ ဒီေန႔ခ်က္တာ နည္းနည္းငန္ေတာ့ မ်ဳိမက်ဘူးတဲ့။ ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမလဲ”
အိမ္ထဲ၀င္၀င္ခ်င္း ထမင္းစားခန္းမွ လႊင့္လာတဲ့အသံက ဆီးလို႔ၾကိဳတယ္။ သားကို ျမင္ေတာ့ အေမက ေခါင္းငံု႔ျပီး ထမင္းဆက္စားတယ္။ မိန္းမက သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းနဲ႔ ၾကည့္တယ္။ အေမစားေနတဲ့ ဟင္းကို သူ ျမည္းၾကည့္ျပီး ခ်က္ခ်င္း ေထြးထုတ္လိုက္မိတယ္။
“အေမ့ေရာဂါက အငန္နဲ႔ မတည့္ဘူးလို႔ ေျပာထားတယ္ မဟုတ္လား”
“ဒါဆို ရွင့္အေမကို ရွင္ပဲခ်က္ေကြ်းေပါ့” ေျခေဆာင့္ျပီး သူမ ထြက္သြားတယ္။
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို သူခပ္ဖြဖြခ်ရင္း…
“အေမ.. အဲတာေတြ မစားနဲ႔ေတာ့.. သား ေခါက္ဆဲြခ်က္လိုက္မယ္”
“သား… အေမကို သား ဘာေျပာစရာရွိလဲ? ေျပာစရာရွိတာ ေျပာေနာ္သား..စိတ္ထဲ ထည့္မထားနဲ႔”
“ေနာက္လက်ရင္ သားရာထူးတက္ျပီ အေမ။ သား ဒီထက္ ပိုအလုပ္မ်ားေတာ့မယ္။ အေမ့ေခြ်းမကလည္း အျပင္ထြက္ အလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္တဲ့.. ဒါေၾကာင့္.. “
သား ဘာကိုဆိုလိုခ်င္မွန္း အေမသိလိုက္တယ္။
“သားရယ္ အေမ့ကို လူအိုရံု မပို႔ပါနဲ႔ေနာ္”
တိုးလွ်ဳိးေတာင္းပန္စြာ အေမဆိုေတာ့ သားစိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီး ခဏေလာက္ ႏႈတ္ဆိတ္သြားတယ္။
“အေမ.. လူအိုရံုက မေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ အေမ့ေခြ်းမ အလုပ္ရရင္ အေမ့ကို ျပဳစုဖို႔အခ်ိန္ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ လူအိုရံုမွာ အေမ့ကို ျပဳစုမယ့္လူ၊ ခ်က္ေကြ်းမယ့္ ၀န္ထမ္းေတြရွိတယ္ အေမ။ အိမ္မွာထက္စာရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့ အေမရယ္”
“ဒါေပမဲ့.. သားရယ္…”
အေမ့စကားကို သူ မၾကားခ်င္ဟန္ေဆာင္ျပီး ေရခ်ဳိးခန္းဘက္ ထြက္လာခဲ့တယ္။ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ေခါက္ဆဲြအတူစားျပီး စာၾကည့္ခန္းထဲ သူ၀င္ခဲ့တယ္။ ျပတင္းေပါက္ အျပင္ဖက္ကို ေငးၾကည့္ရင္း သူေတြေ၀ေနမိတယ္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ မုဆိုးမျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အေမ၊ သားကို လူတစ္လံုးသူတစ္လံုး ျဖစ္ေအာင္ ေကြ်းေမြးခဲ့တဲ့ အေမ၊ သားကို လူရာ၀င္ေအာင္ ႏိုင္ငံျခားအထိ ပညာသင္ခြင့္ ေပးခဲ့တဲ့ အေမ.. သားကို ၾကီးျပင္းေအာင္ ေကြ်းေမြးအနစ္နာခံခဲ့တာကို အေၾကာင္းျပျပီး သားဆီက ဘာမွျပန္မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ အေမကို အိမ္ေထာင္ေရး တည္ျမဲဖို႔ မိန္းမဆႏၵေၾကာင့္ လူအိုရံုပို႔ရေတာ့မယ္။ သက္ျပင္းေလးေလးတစ္ခ်က္ သူခ်လိုက္မိတယ္။ သား ရင္ထဲမွာ မခ်ိလိုက္တာ အေမရယ္…
“မင္းရဲ႕ လက္က်န္ဘ၀ကို မင္းအေမက အေဖာ္ျပဳမွာ မဟုတ္ဘူး.. မင္းမိန္းမကပဲ အေဖာ္ျပဳမွာ”
“မင္း အေမ အသက္ၾကီးျပီကြာ။ ေနလိုရရင္ ေနာက္ထပ္ ၄ . ၅ ႏွစ္ေပါ့။ အဲဒီ ႏွစ္တိုတုိေလးမွာ အေမကို ေသခ်ာျပဳစု ဂ႐ုစိုက္ပါကြာ။ မရွိေတာ့မွ ငါမေကြ်းလိုက္ရပါလား? ငါ မေမြးလိုက္ရပါလားလို႔ ေနာင္တမရနဲ႔”
ပတ္၀န္းက်င္က သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြတစ္ခ်ဳိ႔ရဲ႕ စကားသံကို ျပန္ၾကားေယာင္ရင္း သူေရွ႕ဆက္ မေတြးရဲေတာ့ဘူး။
အေမ့အတြက္ ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားရင္ ဂ႐ုစိုက္ ရိုေသရာေရာက္တယ္လို႔ ထင္မယ္ဆိုလည္း ထင္ၾကေတာ့။ ေတာင္စြယ္ေနကြယ္လုဆဲ ညေနခင္းတစ္ခု ျမိဳ႔ျပင္မွာ တည္ထားတဲ့ လူအိုရံုဆီ သူတို႔ေရာက္လာခဲ့တယ္။ လူအိုရံုရဲ႕ဧည့္ခန္းကို သူတို႔ျဖတ္ေလွ်ာက္ေတာ့ ၄၂လက္မ တီဗြီဖန္သားျပင္ေပၚမွာ ဟာသကား တစ္ကားျပေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ၾကည့္ေနတဲ့ ပရိသတ္ဆီက ဘာရီသံမွ မၾကားရဘူး။
ပံုစံတူ အကၤ်ီ၊ ပံုစံတူညႇပ္ထားတဲ့ ဆံပင္နဲ႔ လူအိုတစ္ခ်ဳိ႔ ဆိုဖာေပၚမွာ ေစာင္းေစာင္းရဲြ႔ရဲြ႔ ထိုင္ေနၾကတယ္။ ငူငူငိုင္ငိုင္ ထိုင္ေနတဲ့ အဘြားအိုတစ္ေယာက္ ပါးစပ္က တစ္တြတ္တြတ္ရြတ္ေနတယ္။ တုန္ခ်ိခ်ိ အဘြားအို တစ္ေယာက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚက်ေနတဲ့ မုန္႔ကို ကုန္းေကာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတယ္။ ျမင္ကြင္းေတြကို သားအၾကည့္ လဲြျပီး ေနေရာင္ရတဲ့ အခန္းတစ္ခန္းကို အေမ့အတြက္ ေရြးလိုက္တယ္။ အခန္းျပတင္းေပါက္က အျပင္ကို လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ လက္တြန္းလွည္းနဲ႔ နပ္စ္တစ္ခ်ဳိ႔ကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ပ်င္းရိပ်င္းတဲြ ညေနခင္းရဲ႕ မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အလင္းေရာင္ေအာက္ျမင္ကြင္းက ျမင္ရသူအဖို႔ ရင္နင့္စရာေကာင္းလွတယ္။
“အေမ.. သား .. သြားေတာ့မယ္”
သူ႔ႏႈတ္ဆက္စကားကို အေမ ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။ တုန္ရီေနတဲ့ လက္နဲ႔ေ၀ွ႔ယမ္းျပတယ္။ သြားမရွိေတာ့တဲ့ ပါးစပ္ကို ဟျပီး တစ္ခုခုေျပာဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္။ အေမ.. ဆံပင္ေတြေတာင္ ေငြေရာင္သမ္းခဲ့ပါေပါ့လား.. မ်က္လံုးေထာင့္က အရစ္ေၾကာင္းေတြေတာင္ နက္သထက္ နက္၀င္ခဲ့ပါေပါ့လား… အေမ တကယ္အိုခဲ့ပါေပါ့လား….
သားတို႔ အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္ အေမ
(၁)
အဲဒီတုန္းက သူ(၆)ႏွစ္။ ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ အေမခရီးထြက္ရမယ္ဆိုလို႔ သူ႔ကို ဦးေလးအိမ္မွာ ခဏ သြားအပ္ခဲ့တယ္။ ပစၥည္းေတြယူျပီး အေမသြားဖို႔ျပင္ေတာ့ ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ အေမ့ အကၤ်ီိကုိဆဲြျပီး သူေအာ္ငိုေတာ့တယ္။
” အေမ.. သားကို ခဲြမသြားပါနဲ႔…အေမ သားကို ထားမသြားပါနဲ႔”
ရွဳိက္ၾကီးတငင္ငိုေနတဲ့ သူ႔ကို အေမ ထားမသြားရက္ခဲ့ဘူး။ အေမ့လက္ကို ဆဲြျပီး ဦးေလးအိမ္က ထြက္လာေတာ့ ျခံတံခါးကို သူဆဲြပိတ္ခဲ့လိုက္တယ္။ သူ႔ကို ထားခဲ့ဖို႔ လာသြားတယ္ဆိုတဲ့ အိပ္မက္ဆိုးၾကီး တစ္သက္လံုး ကပ္ညိႇမလာေအာင္ တံခါး၀ဖက္ကို သူေယာင္လို႔ေတာင္ လဲမၾကည့္ခဲ့ဘူး။
(၂)
အိမ္ထဲ ၀င္လိုက္တာနဲ႔ မိန္းမနဲ႔ ေယာကၡမက အေမ့အခန္းထဲက ပစၥည္းေတြကို လြင့္ပစ္ဖို႔ သိမ္းေနတာနဲ႔ သြားတိုးတယ္။ ၂ေပျမင့္တဲ့ ဒိုင္းဆုတစ္ခု…. အထက္တန္းတုန္းက “ကြ်န္ေတာ္၏ မိခင္” ဆိုတဲ့ စာစီစာကံုးနဲ႔ သူ ပထမဆုရထားတဲ့ ဒိုင္းဆုေလး။ အဘိဓာန္ စာအုပ္တစ္အုပ္… အေမ့ေခြ်းနဲစာနဲ႔ ၀ယ္ေပးခဲ့တ့ဲ သူ႔ရဲ႔ ပထမဦးဆံုးေသာ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္။ အေၾကာေျပ လိမ္းေဆးတစ္ဘူး…အေမ အိပ္ရာမ၀င္ခင္ လိမ္းတတ္တဲ့ေဆး… လိမ္းေပးမဲ့သူ မရွိဘဲ အေမ့ကို ဒီေဆးေပးလိုက္ေတာ့လဲ ဘာထူးမွာလဲ…
“ေတာ္ျပီ.. မသိမ္းၾကပါနဲ႔ေတာ့” သူ ေအာ္လိုက္မိတယ္။
“ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ အမႈိက္ေတြ မပစ္ထုတ္ရင္ ငါ့ပစၥည္းေတြ ဘယ္နားသြားထားရမလဲ” ေယာကၡက စူးစူး၀ါး၀ါး ၾကည့္ရင္း ျပန္ေအာ္တယ္။
“ဟုတ္ပါ့.. အဲဒီကုတင္စုတ္ၾကီးလည္း ပစ္ထုတ္လိုက္စမ္းပါ။ မနက္ျဖန္က်မွ အေမ့အတြက္ သမီး ကုတင္အသစ္တစ္လံုး ၀ယ္ေပးမယ္ေနာ္”
ကုတင္ေခါင္းရင္းမွာ ေထာင္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုကို သူေတြ႔လိုက္တယ္။ အဲဒီပံုက သူ႔ကို အေမ ကစားကြင္း လိုက္ပို႔တုန္းက ရိုက္ထားတဲ့ပံုျဖစ္တယ္။
“ဒါေတြဟာ ကြ်န္ေတာ့္အေမရဲ႔ အေမြေတြ… တစ္ခုမွ မပစ္ႏိုင္ဘူး”
“ဒါ ဘာအခ်ဳိးလဲ.. ဘာလို႔ အေမ့ကို ျပန္ေအာ္ရတာလဲ.. အေမ့ကို ခ်က္ခ်င္းေတာင္းပန္လိုက္”
“မင္းကို ငါ လက္ထပ္ခဲ့တာနဲ႔ မင္းအေမကို ခ်စ္ရမယ္ဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ငါ့ကို လက္ထပ္ခဲ့ျပီး ငါ့အေမကို မင္း မခ်စ္ခဲ့ရတာလဲ”
(၃)
မိုးရြာျပီးစမို႔ ညက ပိုေအးစက္ေနတယ္။ လူသူကင္းရွင္းတဲ့ လမ္းမေပၚမွာ ကားေလးတစ္စီး ျမိဳ႔ျပင္က လူအိုရံုဖက္ ဦးတည္ျပီး တရိပ္ရိပ္ေျပးေနတယ္။ လူအိုရံုေရာက္ေတာ့ ကားေပၚက အျမန္ဆင္းျပီး အေမ့အခန္းဖက္ သူေျပးသြားလိုက္မိတယ္။ သူ႔လက္ထဲမွာ အေမ အျမဲလိမ္းတတ္တဲ့ အေၾကာေျပေဆးဘူးကို တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။
“အေမ.. ေဆးက်န္ခဲ့လို႔ သားလာပို႔တာ”
အေမ႔ကုတင္ေရွ႔ သူဒူးေထာက္ခ်လိမ့္မိတယ္။
“မိုးခ်ဳပ္ေနျပီ သားရယ္.. မနက္ျဖန္ အလုပ္ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား.. ျပန္ပါသား.. ေဆးကို အေမ့ဘာသာ လိမ္းလို႔ရတယ္”
“အေမ…. ” သူ႔အသံေတြ လည္ေခ်ာင္း၀မွာ တစ္ဆို႔ေနတယ္။
“အေမ သားကို ခြင့္လြတ္ပါ အေမ… သားတို႔ အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္ေနာ္”
အိုမင္း ပိန္လွီေနတဲ့ အေမ့ခႏၶာကိုယ္ကို တင္းတင္းေလး သူဖက္ထားလိမ့္မိတယ္။ သူ႔ ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြက အဆက္မျပတ္ စီးဆင္းလို႔…
“သားတို႔ အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္ အေမ”
အိမ္ထဲ၀င္၀င္ခ်င္း ထမင္းစားခန္းမွ လႊင့္လာတဲ့အသံက ဆီးလို႔ၾကိဳတယ္။ သားကို ျမင္ေတာ့ အေမက ေခါင္းငံု႔ျပီး ထမင္းဆက္စားတယ္။ မိန္းမက သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းနဲ႔ ၾကည့္တယ္။ အေမစားေနတဲ့ ဟင္းကို သူ ျမည္းၾကည့္ျပီး ခ်က္ခ်င္း ေထြးထုတ္လိုက္မိတယ္။
“အေမ့ေရာဂါက အငန္နဲ႔ မတည့္ဘူးလို႔ ေျပာထားတယ္ မဟုတ္လား”
“ဒါဆို ရွင့္အေမကို ရွင္ပဲခ်က္ေကြ်းေပါ့” ေျခေဆာင့္ျပီး သူမ ထြက္သြားတယ္။
သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို သူခပ္ဖြဖြခ်ရင္း…
“အေမ.. အဲတာေတြ မစားနဲ႔ေတာ့.. သား ေခါက္ဆဲြခ်က္လိုက္မယ္”
“သား… အေမကို သား ဘာေျပာစရာရွိလဲ? ေျပာစရာရွိတာ ေျပာေနာ္သား..စိတ္ထဲ ထည့္မထားနဲ႔”
“ေနာက္လက်ရင္ သားရာထူးတက္ျပီ အေမ။ သား ဒီထက္ ပိုအလုပ္မ်ားေတာ့မယ္။ အေမ့ေခြ်းမကလည္း အျပင္ထြက္ အလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္တဲ့.. ဒါေၾကာင့္.. “
သား ဘာကိုဆိုလိုခ်င္မွန္း အေမသိလိုက္တယ္။
“သားရယ္ အေမ့ကို လူအိုရံု မပို႔ပါနဲ႔ေနာ္”
တိုးလွ်ဳိးေတာင္းပန္စြာ အေမဆိုေတာ့ သားစိတ္မေကာင္းျဖစ္ျပီး ခဏေလာက္ ႏႈတ္ဆိတ္သြားတယ္။
“အေမ.. လူအိုရံုက မေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ အေမ့ေခြ်းမ အလုပ္ရရင္ အေမ့ကို ျပဳစုဖို႔အခ်ိန္ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ လူအိုရံုမွာ အေမ့ကို ျပဳစုမယ့္လူ၊ ခ်က္ေကြ်းမယ့္ ၀န္ထမ္းေတြရွိတယ္ အေမ။ အိမ္မွာထက္စာရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့ အေမရယ္”
“ဒါေပမဲ့.. သားရယ္…”
အေမ့စကားကို သူ မၾကားခ်င္ဟန္ေဆာင္ျပီး ေရခ်ဳိးခန္းဘက္ ထြက္လာခဲ့တယ္။ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ေခါက္ဆဲြအတူစားျပီး စာၾကည့္ခန္းထဲ သူ၀င္ခဲ့တယ္။ ျပတင္းေပါက္ အျပင္ဖက္ကို ေငးၾကည့္ရင္း သူေတြေ၀ေနမိတယ္။ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ မုဆိုးမျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အေမ၊ သားကို လူတစ္လံုးသူတစ္လံုး ျဖစ္ေအာင္ ေကြ်းေမြးခဲ့တဲ့ အေမ၊ သားကို လူရာ၀င္ေအာင္ ႏိုင္ငံျခားအထိ ပညာသင္ခြင့္ ေပးခဲ့တဲ့ အေမ.. သားကို ၾကီးျပင္းေအာင္ ေကြ်းေမြးအနစ္နာခံခဲ့တာကို အေၾကာင္းျပျပီး သားဆီက ဘာမွျပန္မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ အေမကို အိမ္ေထာင္ေရး တည္ျမဲဖို႔ မိန္းမဆႏၵေၾကာင့္ လူအိုရံုပို႔ရေတာ့မယ္။ သက္ျပင္းေလးေလးတစ္ခ်က္ သူခ်လိုက္မိတယ္။ သား ရင္ထဲမွာ မခ်ိလိုက္တာ အေမရယ္…
“မင္းရဲ႕ လက္က်န္ဘ၀ကို မင္းအေမက အေဖာ္ျပဳမွာ မဟုတ္ဘူး.. မင္းမိန္းမကပဲ အေဖာ္ျပဳမွာ”
“မင္း အေမ အသက္ၾကီးျပီကြာ။ ေနလိုရရင္ ေနာက္ထပ္ ၄ . ၅ ႏွစ္ေပါ့။ အဲဒီ ႏွစ္တိုတုိေလးမွာ အေမကို ေသခ်ာျပဳစု ဂ႐ုစိုက္ပါကြာ။ မရွိေတာ့မွ ငါမေကြ်းလိုက္ရပါလား? ငါ မေမြးလိုက္ရပါလားလို႔ ေနာင္တမရနဲ႔”
ပတ္၀န္းက်င္က သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြတစ္ခ်ဳိ႔ရဲ႕ စကားသံကို ျပန္ၾကားေယာင္ရင္း သူေရွ႕ဆက္ မေတြးရဲေတာ့ဘူး။
အေမ့အတြက္ ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားရင္ ဂ႐ုစိုက္ ရိုေသရာေရာက္တယ္လို႔ ထင္မယ္ဆိုလည္း ထင္ၾကေတာ့။ ေတာင္စြယ္ေနကြယ္လုဆဲ ညေနခင္းတစ္ခု ျမိဳ႔ျပင္မွာ တည္ထားတဲ့ လူအိုရံုဆီ သူတို႔ေရာက္လာခဲ့တယ္။ လူအိုရံုရဲ႕ဧည့္ခန္းကို သူတို႔ျဖတ္ေလွ်ာက္ေတာ့ ၄၂လက္မ တီဗြီဖန္သားျပင္ေပၚမွာ ဟာသကား တစ္ကားျပေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ၾကည့္ေနတဲ့ ပရိသတ္ဆီက ဘာရီသံမွ မၾကားရဘူး။
ပံုစံတူ အကၤ်ီ၊ ပံုစံတူညႇပ္ထားတဲ့ ဆံပင္နဲ႔ လူအိုတစ္ခ်ဳိ႔ ဆိုဖာေပၚမွာ ေစာင္းေစာင္းရဲြ႔ရဲြ႔ ထိုင္ေနၾကတယ္။ ငူငူငိုင္ငိုင္ ထိုင္ေနတဲ့ အဘြားအိုတစ္ေယာက္ ပါးစပ္က တစ္တြတ္တြတ္ရြတ္ေနတယ္။ တုန္ခ်ိခ်ိ အဘြားအို တစ္ေယာက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚက်ေနတဲ့ မုန္႔ကို ကုန္းေကာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနတယ္။ ျမင္ကြင္းေတြကို သားအၾကည့္ လဲြျပီး ေနေရာင္ရတဲ့ အခန္းတစ္ခန္းကို အေမ့အတြက္ ေရြးလိုက္တယ္။ အခန္းျပတင္းေပါက္က အျပင္ကို လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ သစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ လက္တြန္းလွည္းနဲ႔ နပ္စ္တစ္ခ်ဳိ႔ကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ပ်င္းရိပ်င္းတဲြ ညေနခင္းရဲ႕ မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ အလင္းေရာင္ေအာက္ျမင္ကြင္းက ျမင္ရသူအဖို႔ ရင္နင့္စရာေကာင္းလွတယ္။
“အေမ.. သား .. သြားေတာ့မယ္”
သူ႔ႏႈတ္ဆက္စကားကို အေမ ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။ တုန္ရီေနတဲ့ လက္နဲ႔ေ၀ွ႔ယမ္းျပတယ္။ သြားမရွိေတာ့တဲ့ ပါးစပ္ကို ဟျပီး တစ္ခုခုေျပာဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္။ အေမ.. ဆံပင္ေတြေတာင္ ေငြေရာင္သမ္းခဲ့ပါေပါ့လား.. မ်က္လံုးေထာင့္က အရစ္ေၾကာင္းေတြေတာင္ နက္သထက္ နက္၀င္ခဲ့ပါေပါ့လား… အေမ တကယ္အိုခဲ့ပါေပါ့လား….
သားတို႔ အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္ အေမ
(၁)
အဲဒီတုန္းက သူ(၆)ႏွစ္။ ကိစၥတစ္ခုေၾကာင့္ အေမခရီးထြက္ရမယ္ဆိုလို႔ သူ႔ကို ဦးေလးအိမ္မွာ ခဏ သြားအပ္ခဲ့တယ္။ ပစၥည္းေတြယူျပီး အေမသြားဖို႔ျပင္ေတာ့ ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ အေမ့ အကၤ်ီိကုိဆဲြျပီး သူေအာ္ငိုေတာ့တယ္။
” အေမ.. သားကို ခဲြမသြားပါနဲ႔…အေမ သားကို ထားမသြားပါနဲ႔”
ရွဳိက္ၾကီးတငင္ငိုေနတဲ့ သူ႔ကို အေမ ထားမသြားရက္ခဲ့ဘူး။ အေမ့လက္ကို ဆဲြျပီး ဦးေလးအိမ္က ထြက္လာေတာ့ ျခံတံခါးကို သူဆဲြပိတ္ခဲ့လိုက္တယ္။ သူ႔ကို ထားခဲ့ဖို႔ လာသြားတယ္ဆိုတဲ့ အိပ္မက္ဆိုးၾကီး တစ္သက္လံုး ကပ္ညိႇမလာေအာင္ တံခါး၀ဖက္ကို သူေယာင္လို႔ေတာင္ လဲမၾကည့္ခဲ့ဘူး။
(၂)
အိမ္ထဲ ၀င္လိုက္တာနဲ႔ မိန္းမနဲ႔ ေယာကၡမက အေမ့အခန္းထဲက ပစၥည္းေတြကို လြင့္ပစ္ဖို႔ သိမ္းေနတာနဲ႔ သြားတိုးတယ္။ ၂ေပျမင့္တဲ့ ဒိုင္းဆုတစ္ခု…. အထက္တန္းတုန္းက “ကြ်န္ေတာ္၏ မိခင္” ဆိုတဲ့ စာစီစာကံုးနဲ႔ သူ ပထမဆုရထားတဲ့ ဒိုင္းဆုေလး။ အဘိဓာန္ စာအုပ္တစ္အုပ္… အေမ့ေခြ်းနဲစာနဲ႔ ၀ယ္ေပးခဲ့တ့ဲ သူ႔ရဲ႔ ပထမဦးဆံုးေသာ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္။ အေၾကာေျပ လိမ္းေဆးတစ္ဘူး…အေမ အိပ္ရာမ၀င္ခင္ လိမ္းတတ္တဲ့ေဆး… လိမ္းေပးမဲ့သူ မရွိဘဲ အေမ့ကို ဒီေဆးေပးလိုက္ေတာ့လဲ ဘာထူးမွာလဲ…
“ေတာ္ျပီ.. မသိမ္းၾကပါနဲ႔ေတာ့” သူ ေအာ္လိုက္မိတယ္။
“ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ အမႈိက္ေတြ မပစ္ထုတ္ရင္ ငါ့ပစၥည္းေတြ ဘယ္နားသြားထားရမလဲ” ေယာကၡက စူးစူး၀ါး၀ါး ၾကည့္ရင္း ျပန္ေအာ္တယ္။
“ဟုတ္ပါ့.. အဲဒီကုတင္စုတ္ၾကီးလည္း ပစ္ထုတ္လိုက္စမ္းပါ။ မနက္ျဖန္က်မွ အေမ့အတြက္ သမီး ကုတင္အသစ္တစ္လံုး ၀ယ္ေပးမယ္ေနာ္”
ကုတင္ေခါင္းရင္းမွာ ေထာင္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုကို သူေတြ႔လိုက္တယ္။ အဲဒီပံုက သူ႔ကို အေမ ကစားကြင္း လိုက္ပို႔တုန္းက ရိုက္ထားတဲ့ပံုျဖစ္တယ္။
“ဒါေတြဟာ ကြ်န္ေတာ့္အေမရဲ႔ အေမြေတြ… တစ္ခုမွ မပစ္ႏိုင္ဘူး”
“ဒါ ဘာအခ်ဳိးလဲ.. ဘာလို႔ အေမ့ကို ျပန္ေအာ္ရတာလဲ.. အေမ့ကို ခ်က္ခ်င္းေတာင္းပန္လိုက္”
“မင္းကို ငါ လက္ထပ္ခဲ့တာနဲ႔ မင္းအေမကို ခ်စ္ရမယ္ဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ငါ့ကို လက္ထပ္ခဲ့ျပီး ငါ့အေမကို မင္း မခ်စ္ခဲ့ရတာလဲ”
(၃)
မိုးရြာျပီးစမို႔ ညက ပိုေအးစက္ေနတယ္။ လူသူကင္းရွင္းတဲ့ လမ္းမေပၚမွာ ကားေလးတစ္စီး ျမိဳ႔ျပင္က လူအိုရံုဖက္ ဦးတည္ျပီး တရိပ္ရိပ္ေျပးေနတယ္။ လူအိုရံုေရာက္ေတာ့ ကားေပၚက အျမန္ဆင္းျပီး အေမ့အခန္းဖက္ သူေျပးသြားလိုက္မိတယ္။ သူ႔လက္ထဲမွာ အေမ အျမဲလိမ္းတတ္တဲ့ အေၾကာေျပေဆးဘူးကို တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္။
“အေမ.. ေဆးက်န္ခဲ့လို႔ သားလာပို႔တာ”
အေမ႔ကုတင္ေရွ႔ သူဒူးေထာက္ခ်လိမ့္မိတယ္။
“မိုးခ်ဳပ္ေနျပီ သားရယ္.. မနက္ျဖန္ အလုပ္ရွိေသးတယ္ မဟုတ္လား.. ျပန္ပါသား.. ေဆးကို အေမ့ဘာသာ လိမ္းလို႔ရတယ္”
“အေမ…. ” သူ႔အသံေတြ လည္ေခ်ာင္း၀မွာ တစ္ဆို႔ေနတယ္။
“အေမ သားကို ခြင့္လြတ္ပါ အေမ… သားတို႔ အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္ေနာ္”
အိုမင္း ပိန္လွီေနတဲ့ အေမ့ခႏၶာကိုယ္ကို တင္းတင္းေလး သူဖက္ထားလိမ့္မိတယ္။ သူ႔ ပါးျပင္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြက အဆက္မျပတ္ စီးဆင္းလို႔…
“သားတို႔ အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္ အေမ”
ကာရံမဲ.ကဗ်ာ
သိမွ ပိုခင္
ျမင္မွ ပိုတမ္း
လြမ္းမွ ပိုတ
ဘ၀ေႏြလို
သူ…မဆိုခင္
ပိုတယ္လို႔ထင္
တလြဲျမင္၍
တမင္ျပစ္ဆို
စိတ္ဆိုးျငိဳျငင္
ေႏြ၏ရင္ခြင္လို
သူ..မဆိုခင္
မသိခင္…ခင္
မျမင္ခင္…တမ္း
မလြမ္းခင္…တ
သည္ဘ၀ထဲ
ရက္စြဲမရွိ
သတိရခ်င္…
ျမင္မွ ပိုတမ္း
လြမ္းမွ ပိုတ
ဘ၀ေႏြလို
သူ…မဆိုခင္
ပိုတယ္လို႔ထင္
တလြဲျမင္၍
တမင္ျပစ္ဆို
စိတ္ဆိုးျငိဳျငင္
ေႏြ၏ရင္ခြင္လို
သူ..မဆိုခင္
မသိခင္…ခင္
မျမင္ခင္…တမ္း
မလြမ္းခင္…တ
သည္ဘ၀ထဲ
ရက္စြဲမရွိ
သတိရခ်င္…
ေ၀ဟင္ေပၚကသံစဥ္
ဘ၀က
ျမစ္တစ္စင္းလို စီးဆင္းေနၿပီး
ဆႏၵေတြက တိမ္ေတြလို
ေလႏွင္ရာ လြင့္ေမ်ာေနခဲ့တယ္။
လြမ္းတိုင္းမ်က္ရည္မက်ေပမယ့္
သတိရတိုင္း မ်က္ရည္၀ိုင္းခဲ့ရတယ္
မတူညီတဲ့ သံေယာဇဥ္ႏွစ္ခုၾကားမွာ
အလြမ္းေတြက ခါးသက္ခဲ့ေပမယ့္
သတိရျခင္းေတးကို သီဆိုလို႔
ပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႔အေရး
ခရီးေ၀းကို ပ်ံသန္းရဦးမယ္။
ျမစ္တစ္စင္းလို စီးဆင္းေနၿပီး
ဆႏၵေတြက တိမ္ေတြလို
ေလႏွင္ရာ လြင့္ေမ်ာေနခဲ့တယ္။
လြမ္းတိုင္းမ်က္ရည္မက်ေပမယ့္
သတိရတိုင္း မ်က္ရည္၀ိုင္းခဲ့ရတယ္
မတူညီတဲ့ သံေယာဇဥ္ႏွစ္ခုၾကားမွာ
အလြမ္းေတြက ခါးသက္ခဲ့ေပမယ့္
သတိရျခင္းေတးကို သီဆိုလို႔
ပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႔အေရး
ခရီးေ၀းကို ပ်ံသန္းရဦးမယ္။
ရာသီစက္၀န္း
ဟိုးတုန္းက လူတစ္ေယာက္မွာ သားေလးေယာက္ရွိတယ္။ သူ႔မွာ ဆႏၵတစ္ခုရွိတယ္။ အဲဒီဆႏၵကေတာ့ သူ႔သား ေလးေယာက္ကို အရာရာမွာ ေ၀ဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္စြမ္းရွိေစခ်င္တယ္။ အေၾကာင္းအရာတခုခုကို တစ္ခဏအတြင္းၾကည့္ၿပီးဆံုးတာမ်ိဳးမလိုခ်င္ဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ေတာ့ သားေလးေယာက္ကို ေခၚၿပီး ေျပာတယ္။ ဟိုးေတာထဲမွာရွိတဲ့ သစ္ေတာ္သီးပင္ကိုသြားၾကည့္ခိုင္းၿပီး ဘာေတြေတြ႔ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ျပန္ေျပာခိုင္းတယ္။
ပထမသားက ေဆာင္းရာသီမွာ အဲဒီသစ္ေတာ္သီးပင္ကို သြားၾကည့္ခဲ့တယ္။ ဒုတိယသားက ေႏြဦးရာသီမွာ သြားခဲ့တယ္။ တတိယသားက ေႏြရာသီမွာ သြားခဲ့ၿပီး စတုတၳသားကေတာ့ ေဆာင္းဦးရာသီမွာ သြားခဲ့တယ္။
အားလံုးျပန္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖခင္ျဖစ္သူက ဘာေတြေတြ႔ခဲ့သလဲလို႔ေမးေတာ့ -
ပထမသားက- သစ္ပင္ေတြက ၾကည့္ရတာ အရမ္းဆိုးတယ္။ တစ္ပင္လံုး အရြက္မရွိ၊ ရိုးသံက်ဲက်ဲ နဲ႔ ေကာက္ေကြးေနတယ္။
ဒုတိယသားက- မဟုတ္ဘူး။ သစ္ပင္တပင္လံုး အစိမ္းေရာင္အဖူးအခက္ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတယ္။
တတိယသားက အေပၚကသားႏွစ္ေယာက္ေျပာတာကိုသေဘာမတူဘူး။ သူၾကံဳခဲ့ရတာက ပန္းေတြပြင့္ေနၿပီး ပန္းရနံ႔ေတြ ေမြးၾကိဳင္းေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္တယ္။ [...]
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ေန႔ေတာ့ သားေလးေယာက္ကို ေခၚၿပီး ေျပာတယ္။ ဟိုးေတာထဲမွာရွိတဲ့ သစ္ေတာ္သီးပင္ကိုသြားၾကည့္ခိုင္းၿပီး ဘာေတြေတြ႔ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ျပန္ေျပာခိုင္းတယ္။
ပထမသားက ေဆာင္းရာသီမွာ အဲဒီသစ္ေတာ္သီးပင္ကို သြားၾကည့္ခဲ့တယ္။ ဒုတိယသားက ေႏြဦးရာသီမွာ သြားခဲ့တယ္။ တတိယသားက ေႏြရာသီမွာ သြားခဲ့ၿပီး စတုတၳသားကေတာ့ ေဆာင္းဦးရာသီမွာ သြားခဲ့တယ္။
အားလံုးျပန္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖခင္ျဖစ္သူက ဘာေတြေတြ႔ခဲ့သလဲလို႔ေမးေတာ့ -
ပထမသားက- သစ္ပင္ေတြက ၾကည့္ရတာ အရမ္းဆိုးတယ္။ တစ္ပင္လံုး အရြက္မရွိ၊ ရိုးသံက်ဲက်ဲ နဲ႔ ေကာက္ေကြးေနတယ္။
ဒုတိယသားက- မဟုတ္ဘူး။ သစ္ပင္တပင္လံုး အစိမ္းေရာင္အဖူးအခက္ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနတယ္။
တတိယသားက အေပၚကသားႏွစ္ေယာက္ေျပာတာကိုသေဘာမတူဘူး။ သူၾကံဳခဲ့ရတာက ပန္းေတြပြင့္ေနၿပီး ပန္းရနံ႔ေတြ ေမြးၾကိဳင္းေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္တယ္။ [...]
ဘာေၾကာင့္လဲ…
လူေတြမွာ ဘာလို႕ မ်က္လံုး ႏွစ္လံုးပါေနလဲသိလား…
တစ္ဖက္ထဲနဲ႕ ၾကည့္ရင္ အျမင္မွားတတ္လို႕ ေလ၊
အဲဒါေၾကာင့္… တစ္စံုတစ္ေယာက္၊ တစ္စံုတစ္ရာကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္…ဘယ္ေတာ့မွ တစ္ခါထဲနဲ႕ မဆံုးျဖတ္ပါနဲ႕။ အနည္းဆံုး ႏွစ္ခါျပန္ၾကည့္ျပီးမွ ေကာက္ခ်က္ခ်က္တာ ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္။
လူေတြနဲ႕႕ ႏွာေခါင္းက ဘာလို႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ခြၽန္ထြက္ျပီး
ရွည္ရွည္ေလးျဖစ္ေနလဲသိလား…
ေလေကာင္းေလသန္႕ ကို သူအရင္ဆံုးရေအာင္လို႕ ေပါ့… ျပီးေတာ့ ႏွာေခါင္းလမ္းေၾကာင္း တစ္ေလွ်ာက္ အဆင့္ဆင့္ စစ္ျပီးမွ ဆုတ္ထဲေရာက္တာ…
အဲဒါေၾကာင့္ တမင္တကာၾကီး မေကာင္းတဲ့အရာေတြကို ရွဴမထည့္ၾကပါနဲ႕။
လူေတြရဲ႕ ပါးစပ္မွာ ဘာလို႕ ႏႈတ္ခမ္းပါေနလဲသိလား…
ထြက္သြားတဲ့ ေလကို ထိန္းဖို႕ ေပါ့….
အဲဒါေၾကာင့္… ေျပာတဲ့ စကားတိုင္းကိုလဲ… အထိန္းအကြတ္ရိွဖုိ႔ လိုပါတယ္။
လူေတြရဲ႕ နားရြက္က…ဘာလို႕ ျပားျပားေထာင္ေထာင္ၾကီး နဲ႕ ႏွစ္ဖက္ရိွေနလဲသိလား…
မ်ားမ်ား နားေထာင္ႏိုင္ေအာင္လို႕ ေပါ့…ေနာက္ျပီး ႏွစ္ဖက္ၾကားေအာင္…
အဲဒါေၾကာင့္…. ကိုယ္နားေထာင္ခ်င္တဲ့စကားပဲ နားေထာင္တာမ်ိဳး မလုပ္သင့္ပါဘူး… [...]
တစ္ဖက္ထဲနဲ႕ ၾကည့္ရင္ အျမင္မွားတတ္လို႕ ေလ၊
အဲဒါေၾကာင့္… တစ္စံုတစ္ေယာက္၊ တစ္စံုတစ္ရာကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္…ဘယ္ေတာ့မွ တစ္ခါထဲနဲ႕ မဆံုးျဖတ္ပါနဲ႕။ အနည္းဆံုး ႏွစ္ခါျပန္ၾကည့္ျပီးမွ ေကာက္ခ်က္ခ်က္တာ ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္။
လူေတြနဲ႕႕ ႏွာေခါင္းက ဘာလို႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ခြၽန္ထြက္ျပီး
ရွည္ရွည္ေလးျဖစ္ေနလဲသိလား…
ေလေကာင္းေလသန္႕ ကို သူအရင္ဆံုးရေအာင္လို႕ ေပါ့… ျပီးေတာ့ ႏွာေခါင္းလမ္းေၾကာင္း တစ္ေလွ်ာက္ အဆင့္ဆင့္ စစ္ျပီးမွ ဆုတ္ထဲေရာက္တာ…
အဲဒါေၾကာင့္ တမင္တကာၾကီး မေကာင္းတဲ့အရာေတြကို ရွဴမထည့္ၾကပါနဲ႕။
လူေတြရဲ႕ ပါးစပ္မွာ ဘာလို႕ ႏႈတ္ခမ္းပါေနလဲသိလား…
ထြက္သြားတဲ့ ေလကို ထိန္းဖို႕ ေပါ့….
အဲဒါေၾကာင့္… ေျပာတဲ့ စကားတိုင္းကိုလဲ… အထိန္းအကြတ္ရိွဖုိ႔ လိုပါတယ္။
လူေတြရဲ႕ နားရြက္က…ဘာလို႕ ျပားျပားေထာင္ေထာင္ၾကီး နဲ႕ ႏွစ္ဖက္ရိွေနလဲသိလား…
မ်ားမ်ား နားေထာင္ႏိုင္ေအာင္လို႕ ေပါ့…ေနာက္ျပီး ႏွစ္ဖက္ၾကားေအာင္…
အဲဒါေၾကာင့္…. ကိုယ္နားေထာင္ခ်င္တဲ့စကားပဲ နားေထာင္တာမ်ိဳး မလုပ္သင့္ပါဘူး… [...]
ယံုၾကည္မႈ
မိုးထက္အိမ္က တဂ္ ထားတာအေတာ္ၾကာေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ မအားေသးလို႔မေရးျဖစ္ေသးတာ။ အခုေတာ့ သိသေလာက္ေလး ေရးလိုက္ပါၿပီ။
ဖတ္ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေခါင္းစဥ္ေအာက္က ခြဲထြက္သြားရင္းေတာ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီလိုအေၾကာင္းအတြက္ျဖစ္မယ္ထင္လို႔ အဲ… ယံုၾကည္လို႔ေရးလိုက္တာပါ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္မႈ စကားေလးကေတာ္ေတာ္ၾကီးက်ယ္ပါတယ္။ ၾကီးက်ယ္တယ္ဆိုေပမယ့္ သူ႔အေနာက္က လိုက္လာတဲ့ အဓိပၸာယ္ကလည္း ပိုၾကီးက်ယ္ပါတယ္။
မိမိကိုယ္ မိမိ ယံုၾကည္ျခင္း ဆိုတာ ေအာင္ျမင္သူေတြရဲ႕ ပထမဦးဆံုး ေသာ့ခ်က္ပါပဲ။ (နီကီတာခရုရွက္)
မိမိကုိယ္ကို မိမိယံုၾကည္မွ သူတပါးရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကိုရမွာပါ။ ကိုယ့္ကုိကိုယ္ ယံုၾကည့္မႈမရွိတဲ့သူ၊ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကို ကုိယ္မယံုၾကည္တဲ့သူ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးထားထိုက္တဲ့သူ ေလးစားထိုက္တဲ့သူ ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္လို႔ မခံစားရတဲ့သူဟာ သူ႔အစြမ္းအစေတြ အကုန္လံုးကိုထုတ္ၿပီးေတာ့ သူမ်ားအက်ိဳးေရာ အမ်ားအက်ိဳးကိုေရာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့သူ ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ လူေတြကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈမရွိေအာင္၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထင္ေသးေအာင္ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ လုပ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူရဲ႕ဘ၀ကို [...]
ဖတ္ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေခါင္းစဥ္ေအာက္က ခြဲထြက္သြားရင္းေတာ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီလိုအေၾကာင္းအတြက္ျဖစ္မယ္ထင္လို႔ အဲ… ယံုၾကည္လို႔ေရးလိုက္တာပါ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္မႈ စကားေလးကေတာ္ေတာ္ၾကီးက်ယ္ပါတယ္။ ၾကီးက်ယ္တယ္ဆိုေပမယ့္ သူ႔အေနာက္က လိုက္လာတဲ့ အဓိပၸာယ္ကလည္း ပိုၾကီးက်ယ္ပါတယ္။
မိမိကိုယ္ မိမိ ယံုၾကည္ျခင္း ဆိုတာ ေအာင္ျမင္သူေတြရဲ႕ ပထမဦးဆံုး ေသာ့ခ်က္ပါပဲ။ (နီကီတာခရုရွက္)
မိမိကုိယ္ကို မိမိယံုၾကည္မွ သူတပါးရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကိုရမွာပါ။ ကိုယ့္ကုိကိုယ္ ယံုၾကည့္မႈမရွိတဲ့သူ၊ ကိုယ့္အရည္အခ်င္းကို ကုိယ္မယံုၾကည္တဲ့သူ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုးထားထိုက္တဲ့သူ ေလးစားထိုက္တဲ့သူ ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့ သူတစ္ေယာက္လို႔ မခံစားရတဲ့သူဟာ သူ႔အစြမ္းအစေတြ အကုန္လံုးကိုထုတ္ၿပီးေတာ့ သူမ်ားအက်ိဳးေရာ အမ်ားအက်ိဳးကိုေရာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့သူ ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ လူေတြကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈမရွိေအာင္၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထင္ေသးေအာင္ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ လုပ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူရဲ႕ဘ၀ကို [...]
လူငယ္ႏွင့္ အနာဂတ္
မေန႔ညက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ဖုန္းဆက္တယ္။ သူကႏိုင္ငံျခားမွာ ေက်ာင္းတက္ေနပါတယ္။ မၾကာခင္ေက်ာင္းပီးေတာ့မွာ ဘာဆက္လုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲဆိုပီးတိုင္ပင္တာပါ။ သူနဲ႔ ဖုန္းေျပာပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္တို႔ လူငယ္ေတြ အနာဂတ္အတြက္ လုပ္သင့္သလဲ။ ကိုယ့္အတြက္၊ ကိုယ္မိသားစု၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳး၊ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ အတြက္ေပါ့။ ပထမဆံုး အနီးဆံုးျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္ အတြက္ ကိုအရင္ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္…
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေက်ာင္းပီးလို႔ ဘြဲ႔တခုခုရရင္ အလုပ္၀င္လုပ္မယ္။ ေက်ာင္းမပီးခင္ ရရာအလုပ္တခုမွာ ခဏေလးေမွးလုပ္မယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အလုပ္ကိုအေၾကာင္းျပဳပီ ေက်ာင္းမတက္ျဖစ္တာေတြ၊ အလုပ္က ခြင့္မျပဳလို႔ စာေမးပြဲမေျဖရတာေတြ စတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲေတြေပၚလာျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္၊ ေနာက္ဆံုး အိမ္ေထာင္က်၊ အဆင္ေျပရာမွာ၀င္လုပ္ရင္းနဲ႔ ဘ၀ ကုန္ဆံုးသြားသူေတြရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အားလံုးကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ လက္ေတြ႔ဘ၀ မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကိုျမင္ေနရလို႔ပါ။ ေက်ာင္းပီး ဘြဲ႔ရေတာ့ ဘာသြားလုပ္စားမလဲ [...]
ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေက်ာင္းပီးလို႔ ဘြဲ႔တခုခုရရင္ အလုပ္၀င္လုပ္မယ္။ ေက်ာင္းမပီးခင္ ရရာအလုပ္တခုမွာ ခဏေလးေမွးလုပ္မယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အလုပ္ကိုအေၾကာင္းျပဳပီ ေက်ာင္းမတက္ျဖစ္တာေတြ၊ အလုပ္က ခြင့္မျပဳလို႔ စာေမးပြဲမေျဖရတာေတြ စတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲေတြေပၚလာျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္၊ ေနာက္ဆံုး အိမ္ေထာင္က်၊ အဆင္ေျပရာမွာ၀င္လုပ္ရင္းနဲ႔ ဘ၀ ကုန္ဆံုးသြားသူေတြရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အားလံုးကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ လက္ေတြ႔ဘ၀ မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာကိုျမင္ေနရလို႔ပါ။ ေက်ာင္းပီး ဘြဲ႔ရေတာ့ ဘာသြားလုပ္စားမလဲ [...]
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ရွာေဖြၿခင္း
လူတခ်ဳိ႕က ျပည့္စံုေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ဘဝမွာ ေနရတယ္ဆိုေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕စိတ္ဝိညာဥ္က အၿမဲ နာက်င္မြန္းက်ပ္ေနတယ္။
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္က ဒီလိုဆိုပါတယ္။
အဘိုးအိုတစ္ဦးဟာ မေသဆံုးခင္ သားကိုေခၚၿပီး “သား… အေဖ သိပ္မေနရေတာ့ဘူး။ သားဘဝ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေစဖို႔ အေဖေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္”
“အေဖ… ဘဝမွာဘယ္လိုေနထိုင္မွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ရမလဲ သားကိုေျပာျပပါ”
“ျပင္ပေလာကထဲ ဝင္ေလွ်ာက္ၾကည့္ပါ… ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့နည္းေတြကို လူေတြက သားကို ေျပာျပပါလိမ့္မယ္”
အဘိုးအိုေသဆံုးၿပီးေနာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုရွာဖို႔ သားျဖစ္သူ ခရီးထြက္ခဲ့တယ္။ လမ္းခရီး ျမစ္ေခ်ာင္းေဘးတစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ့ ကမ္းစပ္ေဘးမွာ ျမင္းတစ္ေကာင္ေတြ႔လိုက္တယ္။ ျမင္းက ပိန္လွီၿပီးအိုမင္းေနတယ္။ ျမင္းက လူငယ္ကို “လူေလး.. လူေလး.. ဘယ္ကိုသြားမလိုပါလိမ့္” လို႔ေမးတယ္
“ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား?”
“လူေလး.. က်ဳပ္ေျပာမယ္။ က်ဳပ္ဟာ ငယ္ရြယ္တုန္းက ျမက္ႏုေလးစား၊ ေရၾကည္ေလး ေသာက္ဖို႔ပဲသိခဲ့တယ္။ အစာခြက္ထဲ က်ဳပ္ေခါင္းကို ထိုးထည့္လိုက္တာနဲ႔ အစာကက်ဳပ္ပါးစပ္ေရွ႕ [...]
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္က ဒီလိုဆိုပါတယ္။
အဘိုးအိုတစ္ဦးဟာ မေသဆံုးခင္ သားကိုေခၚၿပီး “သား… အေဖ သိပ္မေနရေတာ့ဘူး။ သားဘဝ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေစဖို႔ အေဖေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္”
“အေဖ… ဘဝမွာဘယ္လိုေနထိုင္မွ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ရမလဲ သားကိုေျပာျပပါ”
“ျပင္ပေလာကထဲ ဝင္ေလွ်ာက္ၾကည့္ပါ… ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့နည္းေတြကို လူေတြက သားကို ေျပာျပပါလိမ့္မယ္”
အဘိုးအိုေသဆံုးၿပီးေနာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကိုရွာဖို႔ သားျဖစ္သူ ခရီးထြက္ခဲ့တယ္။ လမ္းခရီး ျမစ္ေခ်ာင္းေဘးတစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ့ ကမ္းစပ္ေဘးမွာ ျမင္းတစ္ေကာင္ေတြ႔လိုက္တယ္။ ျမင္းက ပိန္လွီၿပီးအိုမင္းေနတယ္။ ျမင္းက လူငယ္ကို “လူေလး.. လူေလး.. ဘယ္ကိုသြားမလိုပါလိမ့္” လို႔ေမးတယ္
“ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို သြားရွာမလို႔ပါ။ ဘယ္ေနရာမွာရွိႏိုင္မယ္ဆိုတာ ေျပာျပႏိုင္မလား?”
“လူေလး.. က်ဳပ္ေျပာမယ္။ က်ဳပ္ဟာ ငယ္ရြယ္တုန္းက ျမက္ႏုေလးစား၊ ေရၾကည္ေလး ေသာက္ဖို႔ပဲသိခဲ့တယ္။ အစာခြက္ထဲ က်ဳပ္ေခါင္းကို ထိုးထည့္လိုက္တာနဲ႔ အစာကက်ဳပ္ပါးစပ္ေရွ႕ [...]
Wise Advice from Mother Teresa
Wise Advice from Mother Teresa
( because it was never between you and them )
နုိဘယ္ဆုရွင္ မာသာထရီဆာ၏ မိဘမဲ့ေဂဟာတစ္ခုတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ကဗ်ာျဖစ္ပါသည္။
People are often unreasonable, illogical, and self-centered;
Forgive them anyway.
လူေတြဟာ မႀကာခဏ အက်ိဳးသင့္အေႀကာင္းသင့္ မဟုတ္တာေတြ လုပ္တတ္သလုိ ယုတၱိမတန္ အတၱဆန္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကိုလည္း လုပ္တတ္ႀကတယ္။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ေစ………. သူတုိ႔ကိုခြင့္လႊတ္လိုက္ပါ။
If you are kind, people may accuse you of selfish ulterior motives;
Be kind anyway.
သင္က သနားႀကင္နာတတ္ရင္ လူေတြက သင္ဟာ တစ္ကုိယ္ေကာင္းစိတ္ရွိသူ ဟန္ျပႀကင္နာ ျပေနသူလုိ႔ [...
( because it was never between you and them )
နုိဘယ္ဆုရွင္ မာသာထရီဆာ၏ မိဘမဲ့ေဂဟာတစ္ခုတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ကဗ်ာျဖစ္ပါသည္။
People are often unreasonable, illogical, and self-centered;
Forgive them anyway.
လူေတြဟာ မႀကာခဏ အက်ိဳးသင့္အေႀကာင္းသင့္ မဟုတ္တာေတြ လုပ္တတ္သလုိ ယုတၱိမတန္ အတၱဆန္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကိုလည္း လုပ္တတ္ႀကတယ္။
ဘယ္လုိပဲျဖစ္ေစ………. သူတုိ႔ကိုခြင့္လႊတ္လိုက္ပါ။
If you are kind, people may accuse you of selfish ulterior motives;
Be kind anyway.
သင္က သနားႀကင္နာတတ္ရင္ လူေတြက သင္ဟာ တစ္ကုိယ္ေကာင္းစိတ္ရွိသူ ဟန္ျပႀကင္နာ ျပေနသူလုိ႔ [...
အေမ့အတြက္ကဗ်ာ
ကံၾကမၼာက မ်က္ႏွာသာမေပးေတာ့
အေမ့ခမ်ာ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားၿပီး အနစ္နာခံခံ မ်က္ႏွာမရဘူး
အေဝးက အေဖကေတာ့ ဘယ္လိုေတြးေနမယ္ မေျပာတတ္ဘူး
အေမ့မွာ ပ်ိဳ႕တက္လာတဲ့ အားငယ္မႈကို ျပန္မ်ိဳမ်ိဳခ်ေနရ႐ွာတယ္
ၾကံ့ၾကံ့ခံတဲ့ အေမ့ေျခေထာက္ေတြေပၚမွာ
ကၽြန္ေတာ္ဖက္တြယ္ရပ္တည္ခဲ့တာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ပါ
ဒါေတာင္မွ တစ္ခါတစ္ရံ လွ်ံက်လာတဲ့ အေမ့မ်က္ရည္ေတြအတြက္
ကၽြန္ေတာ့္မွာ စကားလံုးမ႐ိွေအာင္ကို ကၽြန္ေတာ္ကတံုးခဲ့
ျပႆနာတစ္ေထာင္မွာမွ တစ္ခုပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို တုိင္ပင္ခဲ့တာ
ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္လို႔လား အေမ
ဘာပဲေျပာေျပာ
အေမ တိုင္ပင္ေဖာ္႐ွားပါးေနတာ ဖံုးဖိထားသမွ် ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ပါ
မိသားစုျပန္ဆံုမယ့္အခ်ိန္က်မွ အတိုးခ်ေပ်ာ္ေပါ့ အေမရယ္
အခုေတာ့ အေမလည္း ႀကိဳးစား, ကၽြန္ေတာ္လည္း ႀကိဳးစားပါ့မယ္
ဟိုအရင္က ကၽြန္ေတာ္တံုးခဲ့သမွ် ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ အေမ ျပံဳရပါေစမယ္ အေမ
အခုေတာ့
ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ပဲ ႏွစ္သိမ့္လိုက္ဦးေပါ့ အေမရယ္။
အေမ့ခမ်ာ ဘယ္ေလာက္ႀကိဳးစားၿပီး အနစ္နာခံခံ မ်က္ႏွာမရဘူး
အေဝးက အေဖကေတာ့ ဘယ္လိုေတြးေနမယ္ မေျပာတတ္ဘူး
အေမ့မွာ ပ်ိဳ႕တက္လာတဲ့ အားငယ္မႈကို ျပန္မ်ိဳမ်ိဳခ်ေနရ႐ွာတယ္
ၾကံ့ၾကံ့ခံတဲ့ အေမ့ေျခေထာက္ေတြေပၚမွာ
ကၽြန္ေတာ္ဖက္တြယ္ရပ္တည္ခဲ့တာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ သံုးႏွစ္ေက်ာ္ပါ
ဒါေတာင္မွ တစ္ခါတစ္ရံ လွ်ံက်လာတဲ့ အေမ့မ်က္ရည္ေတြအတြက္
ကၽြန္ေတာ့္မွာ စကားလံုးမ႐ိွေအာင္ကို ကၽြန္ေတာ္ကတံုးခဲ့
ျပႆနာတစ္ေထာင္မွာမွ တစ္ခုပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို တုိင္ပင္ခဲ့တာ
ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္လို႔လား အေမ
ဘာပဲေျပာေျပာ
အေမ တိုင္ပင္ေဖာ္႐ွားပါးေနတာ ဖံုးဖိထားသမွ် ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ပါ
မိသားစုျပန္ဆံုမယ့္အခ်ိန္က်မွ အတိုးခ်ေပ်ာ္ေပါ့ အေမရယ္
အခုေတာ့ အေမလည္း ႀကိဳးစား, ကၽြန္ေတာ္လည္း ႀကိဳးစားပါ့မယ္
ဟိုအရင္က ကၽြန္ေတာ္တံုးခဲ့သမွ် ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ အေမ ျပံဳရပါေစမယ္ အေမ
အခုေတာ့
ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ပဲ ႏွစ္သိမ့္လိုက္ဦးေပါ့ အေမရယ္။
အခ်စ္
ေသာကတို႕ျပည္ႏွက္...တမ္းတရတဲ႔ေန႕ရက္ေတြ...
အိပ္ပ်က္ခဲ႔တဲ႔ညေတြနဲ႔..ဖမ္းစားႏွိပ္စက္
ရက္စက္တတ္တဲ႔အရာမ်ားကို...
အခ်စ္လို႕တင္စားခဲ႔တာ..
ဘယ္သူမ်ားဘာလိမ္႕ကြယ္.....။
အိပ္ပ်က္ခဲ႔တဲ႔ညေတြနဲ႔..ဖမ္းစားႏွိပ္စက္
ရက္စက္တတ္တဲ႔အရာမ်ားကို...
အခ်စ္လို႕တင္စားခဲ႔တာ..
ဘယ္သူမ်ားဘာလိမ္႕ကြယ္.....။
... အေမ ...
မိန္းမတကာထက္၌ က်ေနာ္ေလးစားျမတ္ႏိုးမဆံုးေသာ
အနာဒိအနႏၲေမတၱာရွင္ “ ခ်စ္ေသာ ေမေမ ” သို႔ ...
အေမ .....
သားေတာ့ မီးေလာင္ေနၿပီ
လူေတြကေတာ့ ရယ္မွာပဲ
သားရင္ထဲမွာ
ကဗ်ာ ...
ကဗ်ာ ...
ကဗ်ာ ...
သက္သာရာ ရမလားလို႔ပါ
(ဒီတစ္ခါေတာ့ျဖင့္)
၀မ္းေရစပ္ရင္လည္း
နည္းနည္းခြင့္လႊတ္ပါအေမ
သားေတာ့ မီးေလာင္ေနၿပီ။
အနာဒိအနႏၲေမတၱာရွင္ “ ခ်စ္ေသာ ေမေမ ” သို႔ ...
အေမ .....
သားေတာ့ မီးေလာင္ေနၿပီ
လူေတြကေတာ့ ရယ္မွာပဲ
သားရင္ထဲမွာ
ကဗ်ာ ...
ကဗ်ာ ...
ကဗ်ာ ...
သက္သာရာ ရမလားလို႔ပါ
(ဒီတစ္ခါေတာ့ျဖင့္)
၀မ္းေရစပ္ရင္လည္း
နည္းနည္းခြင့္လႊတ္ပါအေမ
သားေတာ့ မီးေလာင္ေနၿပီ။
အလြမ္းစြဲနာ.....
ေမွ်ာ္လင့္ ျခင္းကုိ..
ခ်စ္ သူဆီမွာ ပဲ.. အျပီး အပုိင္ ထား ခဲ့...။။
အနမ္းနဲ့ ပ်ဳိးတဲ့... ရနံ ့ေတြ လည္း...
အေ၀းရပ္မွာ ပဲ...ဆြ ံ ့ အ ခဲ့....။။
အိမ္မက္ေတြ ကုိ အေရး တၾကီး...ပ်ဳိး ခဲ့မိ ျခင္းက..
အလြမ္းဆုိ တဲ့ သေကၤတ ကုိ...
ခါးပုိက္ ပုိက္ ခဲ့ မိ ျခင္းပဲ....။။
အသိေစာ တယ္ ေျပာေပမဲ့...
အလြမ္းေရာ ဂါ က....
ကုသလုိ ့မေပ်ာက္ ဘူး........။။
မင္းရဲ ့ ဘူတာစဥ္ သြား ရာေနာက္ကုိ..
ငါ့အေတြးေတြ ေကာက္ ေကာက္ပါေအာင္
လုိက္ေနမွာ..................
အလြမ္း မုိးရြာလုိ ့...
ႏွလုံးသားေတြ ျပာႏွမ္းေနလဲ..
အလြမ္းစြဲနာ... အာ သာမေျပဘူးးး...။။။။။။
ခ်စ္ သူဆီမွာ ပဲ.. အျပီး အပုိင္ ထား ခဲ့...။။
အနမ္းနဲ့ ပ်ဳိးတဲ့... ရနံ ့ေတြ လည္း...
အေ၀းရပ္မွာ ပဲ...ဆြ ံ ့ အ ခဲ့....။။
အိမ္မက္ေတြ ကုိ အေရး တၾကီး...ပ်ဳိး ခဲ့မိ ျခင္းက..
အလြမ္းဆုိ တဲ့ သေကၤတ ကုိ...
ခါးပုိက္ ပုိက္ ခဲ့ မိ ျခင္းပဲ....။။
အသိေစာ တယ္ ေျပာေပမဲ့...
အလြမ္းေရာ ဂါ က....
ကုသလုိ ့မေပ်ာက္ ဘူး........။။
မင္းရဲ ့ ဘူတာစဥ္ သြား ရာေနာက္ကုိ..
ငါ့အေတြးေတြ ေကာက္ ေကာက္ပါေအာင္
လုိက္ေနမွာ..................
အလြမ္း မုိးရြာလုိ ့...
ႏွလုံးသားေတြ ျပာႏွမ္းေနလဲ..
အလြမ္းစြဲနာ... အာ သာမေျပဘူးးး...။။။။။။
ခ်စ္သူသိရန္မလိုေသာ အျခားတစ္ဖက္
အခ်ိန္တန္ရင္ အိမ္ျပန္မယ္
မင္း ေျပာမထြက္တဲ့ စကား
အလိုလို နားလည္ထားေပမယ့္
ခဏေလးမ်ားစြာ ၾကင္နာတာကို
သာယာရင္း ယစ္မူး
ေမ့ေလ်ာ့ၾကည္ႏူးျခင္းနဲ႕ ငါ့ကမ ၻာ
လွပတာ လြန္လြန္းတယ္ . . .။
ယၾတာေခ်လို႕မေပ်ာက္တဲ့
ေနာက္က်ျခင္းေၾကာင့္
အနာဂတ္ဆုိတာ ၀င္လာခြင့္မရွိတဲ့အရာ
ဒီခ်စ္ျခင္းမွာ ရင္နာစြာ
ၾကိဳရြာတဲ့ အလြမ္းေတြနဲ႕
ပစၥဳပၸန္ေတြ ငါ့အတြက္ အဖိုးတန္ခဲ့တယ္ . . . ။
က်ီစားတာလြန္တဲ့ ကံတရားကို
ရန္စကား မဆိုျဖစ္ေလာက္ေအာင္
တြဲထားမိတဲ့ လက္တစ္စုံကို မက္ေမာ
အတူရွိတဲ့ ခနတိုင္းကို ႏွေျမာရင္း
မင္းမရွိဘူး ဆိုတဲ့ အိပ္မက္မ်ဳိးမွာ
ေယာင္ခ်ာခ်ာ ငါရူးဖူးတယ္ . . . .
မနက္ျဖန္ဆိုတာ ရွိေပမယ့္
ခ်စ္ခြင့္မရွိတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြျဖစ္မွာ စိတ္ေမာ
ဒီလိုနဲ႕ . . . .
ငါ့ညေတြ ေသငယ္ေဇာနဲ႕ေျမာခဲ့ျပန္တယ္ . . . ။ ။
မင္း ေျပာမထြက္တဲ့ စကား
အလိုလို နားလည္ထားေပမယ့္
ခဏေလးမ်ားစြာ ၾကင္နာတာကို
သာယာရင္း ယစ္မူး
ေမ့ေလ်ာ့ၾကည္ႏူးျခင္းနဲ႕ ငါ့ကမ ၻာ
လွပတာ လြန္လြန္းတယ္ . . .။
ယၾတာေခ်လို႕မေပ်ာက္တဲ့
ေနာက္က်ျခင္းေၾကာင့္
အနာဂတ္ဆုိတာ ၀င္လာခြင့္မရွိတဲ့အရာ
ဒီခ်စ္ျခင္းမွာ ရင္နာစြာ
ၾကိဳရြာတဲ့ အလြမ္းေတြနဲ႕
ပစၥဳပၸန္ေတြ ငါ့အတြက္ အဖိုးတန္ခဲ့တယ္ . . . ။
က်ီစားတာလြန္တဲ့ ကံတရားကို
ရန္စကား မဆိုျဖစ္ေလာက္ေအာင္
တြဲထားမိတဲ့ လက္တစ္စုံကို မက္ေမာ
အတူရွိတဲ့ ခနတိုင္းကို ႏွေျမာရင္း
မင္းမရွိဘူး ဆိုတဲ့ အိပ္မက္မ်ဳိးမွာ
ေယာင္ခ်ာခ်ာ ငါရူးဖူးတယ္ . . . .
မနက္ျဖန္ဆိုတာ ရွိေပမယ့္
ခ်စ္ခြင့္မရွိတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြျဖစ္မွာ စိတ္ေမာ
ဒီလိုနဲ႕ . . . .
ငါ့ညေတြ ေသငယ္ေဇာနဲ႕ေျမာခဲ့ျပန္တယ္ . . . ။ ။
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္………….
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္
ရွင္သန္ေန႔တဲ့ပန္းေလးတစ္ပြင့္
မညိဳးႏြမ္းေအာင္ ေစာင့္ထိန္းမႈနဲ႔
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္
သာယာေန႔တဲ့မနက္ခင္းတစ္ခုလုိ
လွပစြာ ေက်နပ္ေနတဲ့အၿပံဳးနဲ႔
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္
အခ်ိန္နာရီေတြ ေရြ ႔လ်ားလွဳပ္ခတ္
ရင္ခုန္သံတစ္ခု စည္းခ်က္ညီသလုိ
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္
မုန္တုိင္းလြန္စဲ ၿပီးဆံုးတဲ့ေနာက္
ေလေၿပေလညွင္း ေပြ႔ဖက္နမ္းးသလုိ
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္
ဘာသာမတူတဲ့ မ်က္၀န္းအနက္
တိတ္တခုိးေလး အၾကည့္တစ္ခ်က္ေပါ့
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္
ငါ့ေနာက္ေက်ာ ဓါးတစ္လက္
ထုိးေဖာက္ ၀င္ေရာက္သလိုမိ်ဳး
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္
မဖြင့္ေၿပာ ရဲေလာက္တဲ့အထိ
ဥပကၡာ ဒုကၡတစ္ခုငါ့မွာ ရွိလုိ႔
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္
အၿဖဴေရာင္ အသည္းပိုင္ရွင္ေလးမုိ႔
စြန္းထင္းမွာ စိုးရိမ္လြန္းကဲေသာေၾကာင့္
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္…။
ရွင္သန္ေန႔တဲ့ပန္းေလးတစ္ပြင့္
မညိဳးႏြမ္းေအာင္ ေစာင့္ထိန္းမႈနဲ႔
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္
သာယာေန႔တဲ့မနက္ခင္းတစ္ခုလုိ
လွပစြာ ေက်နပ္ေနတဲ့အၿပံဳးနဲ႔
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္
အခ်ိန္နာရီေတြ ေရြ ႔လ်ားလွဳပ္ခတ္
ရင္ခုန္သံတစ္ခု စည္းခ်က္ညီသလုိ
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္
မုန္တုိင္းလြန္စဲ ၿပီးဆံုးတဲ့ေနာက္
ေလေၿပေလညွင္း ေပြ႔ဖက္နမ္းးသလုိ
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္
ဘာသာမတူတဲ့ မ်က္၀န္းအနက္
တိတ္တခုိးေလး အၾကည့္တစ္ခ်က္ေပါ့
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္
ငါ့ေနာက္ေက်ာ ဓါးတစ္လက္
ထုိးေဖာက္ ၀င္ေရာက္သလိုမိ်ဳး
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္
မဖြင့္ေၿပာ ရဲေလာက္တဲ့အထိ
ဥပကၡာ ဒုကၡတစ္ခုငါ့မွာ ရွိလုိ႔
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္
အၿဖဴေရာင္ အသည္းပိုင္ရွင္ေလးမုိ႔
စြန္းထင္းမွာ စိုးရိမ္လြန္းကဲေသာေၾကာင့္
ခ်စ္သူ မင္းကိုခ်စ္တယ္…။
အခ်စ္ဆုိတာ
ကြ်န္ေတာ္႔အတြက္ေတာ႔ အခ်စ္ဆိုတာ
ရယူၿခင္းမဟုတ္သလို ….
ေပးဆပ္ၿခင္းလဲ ..
မဟုတ္ၿပန္ဘူး ..
သူ႔ကို ခ်စ္ေနဖို႔ပါပဲဗ်ာ ….။
သူဟာ ကို႔ အနားမွာ ရွိေနသည္ ၿဖစ္ေစ ..
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေ၀းေနသည္ၿဖစ္ေစ …
သူ႔ကို ခ်စ္ေနမွာပါ ….
ေနာက္ၿပီး ……..
လူတိုင္းက …
အခ်စ္ဦးကို လိုခ်င္ၾကပါတယ္ ….
ကြ်န္ေတာ္႔ အတြက္ေတာ႔ ..
အခ်စ္ဦးထက္ကို ..
ေနာက္ဆံုးအခ်စ္နဲ႔ …
အခ်စ္ဆံုးက ..
ပိုၿပီး အေရးၾကီးပါတယ္ …..ခင္ဗ်ာ .. ။
ရယူၿခင္းမဟုတ္သလို ….
ေပးဆပ္ၿခင္းလဲ ..
မဟုတ္ၿပန္ဘူး ..
သူ႔ကို ခ်စ္ေနဖို႔ပါပဲဗ်ာ ….။
သူဟာ ကို႔ အနားမွာ ရွိေနသည္ ၿဖစ္ေစ ..
ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ ေ၀းေနသည္ၿဖစ္ေစ …
သူ႔ကို ခ်စ္ေနမွာပါ ….
ေနာက္ၿပီး ……..
လူတိုင္းက …
အခ်စ္ဦးကို လိုခ်င္ၾကပါတယ္ ….
ကြ်န္ေတာ္႔ အတြက္ေတာ႔ ..
အခ်စ္ဦးထက္ကို ..
ေနာက္ဆံုးအခ်စ္နဲ႔ …
အခ်စ္ဆံုးက ..
ပိုၿပီး အေရးၾကီးပါတယ္ …..ခင္ဗ်ာ .. ။
က်ေနာ္မွတ္မိသမွ် ဦးသန္႕စ်ာပန
က်ေနာ္က အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက ၉ တန္း ေက်ာင္းသား အျဖစ္ အ ထ က (၁) ဒဂံုမွာ ေက်ာင္းတက္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘက္ပိုင္း ၈၈ အေရးေတာ္ပံု ကာလ အေခၚအေ၀ၚ နဲ႔ဆိုရင္ အကသ ေက်ာင္းသားေပါ့။
U-Thant-illustrationက်ေနာ္တို႔ အိမ္က လုပ္သားျပည္သူ႔ ေန႔စဥ္ သတင္းစာကို အၿမဲယူပါတယ္။ သတင္းစာမွာ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔ ကြယ္လြန္တဲ့အေၾကာင္း၊ ရုပ္ကလာပ္ကုိ မိသားစုက ျမန္မာျပည္ ျပန္ယူၿပီး ဦးေန၀င္း အစိုးရက ႀကံေတာ သခ်ႋဳင္းမွာ ျမႇဳပ္ႏွံခြင့္ ေပးတဲ့ အေၾကာင္း ဖတ္ရပါတယ္။ ဦးသန္႔ကို ျမႇဳပ္ႏွံမယ့္ ဂူေနရာက ဦးေန၀င္းဇနီး ေဒၚခင္ေမသန္းအုတ္ဂူရဲ႕ ေျခရင္း ေနရာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ လူတခ်ဳိ႕က ဒီလိုမိန္းမရဲ႕ ေျခရင္းမွာ ျမႇဳပ္ႏွံရမလား ဆိုၿပီး မေက်နပ္တဲ့ ေျပာဆိုသံေတြကိုလည္း ၾကားခဲ့ရပါတယ္။
က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သတင္းစာဖတ္ၿပီး ေတြးမိပါတယ္။ ဒီလို အထင္ကရ ပုဂိၢဳလ္တဥိီးကို ႀကံေတာလို ေနရာမွာ ျမႇဳပ္ရလားလို႔ ရင္ထဲမွာ ဘ၀င္မက် ျဖစ္ခဲ့မိပါေသးတယ္။ ဟုိႏိုင္ငံ(အေမရိကား) မွာဆိုရင္ အခမ္းအနား ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္နဲ႔ ဂုဏ္ျပဳၿပီး သၿဂႋဳဟ္မွာလုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ က်ေနာ္ ေက်ာင္းတက္တဲ့အခါ ေက်ာင္းမွာ ေနာင္ေတာ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားက ဦးသန္႔ အေလာင္းကို လုယူမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ သတင္း ေတာ္ေတာ္ ပ်ံ႕ေနပါတယ္။ ေက်ာင္းသား ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကလည္း ဒီသတင္းကို စိတ္၀င္တစားရွိၾကၿပီး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေျပာၾက ဆိုၾကပါ တယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔ တိုးတိုးတိ္တ္တိတ္ ေျပာဆိုၾကလဲ ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းမွာ ထိပ္တန္းအစိုးရ အရာရွိႀကီးမ်ားရဲ႕ သားသမီးမ်ား ရွိေနၾကလုိ႔ပါ။ က်ေနာ္တို႔ ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း ဒီသတင္း ေတာ္ေတာ္ပ်ံ႕ ေနပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ အသုဘ ခ်တဲ့ ေန႔ကို ေရာက္လာပါတယ္။ ေန႔ခင္းေလာက္မွာပဲ ဦးသန္႔အေလာင္းကို တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား မ်ားက လမ္းကေန ျဖတ္လုၿပီး ပင္မတကၠသိုလ္ (မိန္း) ထဲကို ယူေဆာင္ သြားတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို ၾကားရပါေတာ့ တယ္။
ေနာက္တေန႔မွာပဲ (ေက်ာင္းပိတ္ရက္လို႔ ထင္ပါတယ္) က်ေနာ့္ ေဘးအိမ္က အစ္ကိုတေယာက္က ေက်ာင္းထဲ သြားမယ္ လုိက္မလားလုိ႔ေခၚပါတယ္။ သူက ဘူမိေဗဒ ဘာသာရပ္နဲ႔ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားတေယာက္ပါ။
က်ေနာ္က လိုက္မယ္ ဆိုၿပီး မနက္ ၁၁ နာရီေလာက္မွာ သူနဲ႔ က်ေနာ္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းကို လုိက္သြားခဲ့ ပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ္တို႔ ဘုန္းႀကီးလမ္း စံျပ ရုပ္ရွင္ရံု ေရွ႕ကေန အမွတ္ ၉ လုိင္းကားကို စီးခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပည္လမ္း မာလာေဆာင္ မွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့ ဆင္းၿပီး မာလာေဆာင္ အေပါက္ဘက္ကေန ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မာလာေဆာင္ ၀င္ေပါက္မွာ ကား၀င္တဲ့ ၀င္ေပါက္ကို ပိတ္ထားၿပီး လူ၀င္ေပါက္ကိုသာ ဖြင့္ေပးထားပါတယ္။ ၀င္၀င္ျခင္း ကား၀င္တဲ့ ၀င္ေပါက္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာ စားပဲြႀကီး ၂ လံုး ဆက္ၿပီး အေပၚက အ၀တ္စ (အနီေရာင္လား၊ အစိမ္းေရာင္လား မမွတ္မိေတာ့ပါ) အႀကီးႀကီး တခု ခင္းထားပါတယ္။ အဲဒီ အေပၚမွာေငြအေႂကြေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ေငြစကၠဴ ပိုက္ဆံပံုႀကီးကို ေတြ႕ရပါတယ္။ လာသမွ် လူေတြက အလွဴေငြေတြ ထည့္ၾကတာပါ။
စားပဲြေဘးမွာေတာ့ နဖူးမွာ အ၀တ္စ အနီစည္းၿပီး လြယ္အိတ္ စလြယ္သိုင္းထားတဲ့ ေက်ာင္းသား ၂ ေယာက္ ရပ္ေစာင့္ ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း ပါလာတဲ့ အိမ္က မုန္႔ဖိုးကို အျပန္ လမ္းစရိတ္ခ်န္ထားၿပီး အလွဴေငြထဲ အကုန္ထည့္ခဲ့ ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၀င္လာၾကတဲ့ လူေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ပဲြေတာ္ႀကီး တခုလို စည္စည္ကားကား ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဦးသန္႔ရဲ႕အေခါင္းကို ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ ခန္းမႀကီးထဲမွာ ထားပါတယ္။ ျပည္သူေတြက ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ မ်က္ႏွာစာေဘး ဘယ္ဘက္ အေပါက္က၀င္၊ ညာဘက္ အေပါက္က ထြက္ၿပီး ဦးသန္႔ရုပ္ကလာပ္ကို ဂါရ၀ ျပဳၾကပါတယ္။ စံနစ္တက်နဲ႔
တန္းစီၿပီး ဂါရ၀ ျပဳၾကပါတယ္။
ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ ခမ္းမရဲ႕ေရွ႕ တည့္တည့္ မ်က္ႏွာစာ ေလွကားထစ္ အေပၚဆံုးမွာ တရားေဟာစင္ကေလး တခုရွိပါတယ္။ အဲဒီကေနၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားမ်ားက တဦးၿပီးတဦး တရားတက္ေဟာၾကပါတယ္။ ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ မ်က္ႏွာစာ ေရွ႕က ပန္းၿခံနဲ႔ ဘယ္ဘက္ျခမ္း ကမူေလးေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ သစ္ပင္ေပၚေတြနဲ႔ ေနရာအႏွံ႔ အပင္ေပၚေတြမွာ ေလာ္စပီကာေတြကို ခ်ိတ္ဆဲြထားၾကပါတယ္။ တရားေဟာ တဲ့ အသံကို ဟုိးခပ္ေ၀းေ၀းကေတာင္ ၾကားၾက ရပါတယ္။
ဗံုးခဲြခံခဲ့ရတဲ့ တကၠသိုလ္ သမဂၢ အေဆာက္အအံု ေနရာမွာ ဦးသန္႔ ရုပ္ကလာပ္ကိုျမႇဳပ္ႏွံဖုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြက ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဗိသုကာ ပညာရွင္ ေက်ာင္းသားေတြက ဦးသန္႔ရဲ႕အုတ္ဂူကို ပံုစံဆဲြၿပီး လာေရာက္ၾကတဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြ အားလံုး ၀ိုင္း၀န္း လုပ္အားေပး ၾကတာပါ။ က်ေနာ္တို႔လည္း အုတ္ေတြ ၀ိုင္းသယ္ၿပီး စီေပး၊ ဘိလပ္ေျမ (မဆလာ) ေတြ ၀ိုင္းသယ္ေပးနဲ႔ တေပ်ာ္တပါးႀကီး လုပ္အားေပးပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး ျပည္သူေတြက ေက်ာင္းသားေတြစားဖို႔ ထမင္းထုပ္ေတြ လာလွဴဒါန္းၾကပါတယ္။ ထမင္းထုပ္ပံုႀကီးက ေတာ္ေတာ္ႀကီးပါတယ္။ ႀကိဳက္တဲ့သူ ယူစားႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္တခုက က်ေနာ္တို႔ ေရွ႕တင္ပဲ ေဒါ့ဂ်စ္ကားႀကီးနဲ႔ အသက္ ၅၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ ရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးႀကီးတေယာက္ အေအးပုလင္းေတြ ကားတစီးတိုက္ လာၿပီး လွဴတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း အုတ္ဂူအတြက္ လုပ္အားေပးလိုက္၊ ဗိုက္ဆာတဲ့အခါ ထမင္းထုပ္နဲ႔ အေအးပုလင္း ယူၿပီး ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ မ်က္ႏွာစာေရွ႕ အရိပ္ရတဲ့ အပင္ေတြေအာက္မွာ အနားယူ စားေသာက္ရင္း ေက်ာင္းသားေတြ ေဟာတဲ့ တရားကိုနားေထာင္လုိက္၊ လက္ခုပ္လက္၀ါးတီး အားေပးလိုက္နဲ႔ ေက်ာင္းမွာ တေနကုန္တာပါပဲ။ ညေနေစာင္းေလာက္မွပဲ အိမ္ျပန္လာၾကပါတယ္။
ေနာက္တေန႔ မွာလည္းပဲ မေန႔ကလိုပဲ ဘတ္စ္ကားစီး၊ မာလာေဆာင္မွာ ဆင္း၊ ပါလာတဲ့မုန္႔ဖိုးထဲက ကားခ ခ်န္ၿပီး က်န္တာအကုန္ အလွဴေငြထည့္၊ အုတ္ဂူအတြက္ လုပ္အားသြားေပး ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔မွာေတာ့ လူကပိုမ်ားလာ သလိုပဲ။ ေနာက္ၿပီး သံတမန္ေတြ လာၿပီး ဂါရ၀ျပဳတာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။
ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ ခန္းမေရွ႕ တရားေဟာ စင္ငယ္ ကေနၿပီး ေက်ာင္းသားေတြက “ႏိုင္ငံျခား သံရံုးေတြက သံတမန္မ်ား၊ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား၊ ဧည့္သည္မ်ား လာေရာက္ ဂါရ၀ျပဳေနပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြက ႏိုင္ငံႀကီးသား ပီသစြာ စည္းကမ္းတက် ျပဳမူေနထိုင္ၾကပါ။ ေနာက္ၿပီး ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕ စစ္ေခြးေတြ ေက်ာင္းထဲ ေရာက္ေနတာကို က်ေနာ္တို႔သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ဂရုမစိုက္ပါဘူး။ လုပ္စရာ ရွိတာကို ဆက္လုပ္သြားမယ္။ သတိရွိၾကပါ” ဆိုၿပီး မၾကာခဏ ေၾကညာပါတယ္။
ဗုိလ္ေန၀င္းရဲ႕ စစ္ေခြးေတြဆိုတာ ေထာက္လွမ္းေရးေတြနဲ႔ ဗိုလ္ေန၀င္း အလိုက် ပါတီ ေကာင္စီ၀င္ေတြကို ေျပာတာပါ။ က်ေနာ္တို႔လည္း က်ေနာ္တို႔ ရပ္ကြက္က ေကာင္စီဥကၠ႒နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕ပါေသးတယ္။ အဲဒီအခါမွာ သူ႔ မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
ေက်ာင္း၀န္း ထဲကိုလည္း စစ္တပ္က ၀င္ၿပီး စီးမယ့္ သတင္းေတြ ထြက္ေနပါတယ္။
အုတ္ဂူအတြက္ လုပ္အားေပးလိုက္၊ ဗိုက္ဆာတဲ့အခါ ထမင္းထုပ္နဲ႔ အေအးပုလင္းယူၿပီး သစ္ပင္ေအာက္ သြားနားရင္း တရားေဟာတာ နားေထာင္လိုက္နဲ႔ မေန႔က အတိုင္းပါပဲ။ ထူးျခားတာကေတာ့ ဒီေန႔မွာ လူပိုၿပီးမ်ားလာပါတယ္။
အဓိပတိ လမ္းမႀကီး တေလွ်ာက္ လူေတြ၀င္လုိက္ထြက္လိုက္နဲ႔ အေတာ့္ကို စည္စည္ကားကား ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ ခန္းမေရွ႕ တရားေဟာစင္ မွာလည္း ေက်ာင္းသားေတ ြတေယာက္ၿပီးတေယာက္ တရား တက္ေဟာတာ အဆက္မျပတ္ပါပဲ။ အဲဒီထဲမွာ အသက္ ေတာ္ေတာ္ငယ္တဲ့ ေက်ာင္းသူ တေယာက္လည္း တရား တက္ေဟာတာကို ေတြ ့ရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္သတၱိရွိပံုရၿပီး ေက်ာင္းသားေတြ ၾကားထဲမွာ မိန္းကေလးဆိုလုိ႔
သူတေယာက္တည္း ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ့္ အိမ္ရဲ႕ တဘက္လမ္းထဲက က်ေနာ္ သိတဲ့ ေက်ာင္းသား အစ္ကိုႀကီး တေယာက္ကိုလည္း တရားေဟာတဲ့ အထဲမွာ ပါတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူက ဟိႏၵဴ-ဗမာ ကျပား တေယာက္ပါ။ အဲဒီအေရးအခင္း အၿပီးမွာ အဖမ္းခံရတယ္လုိ႔လည္း ၾကားပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေတြေဟာတဲ့ တရားထဲက က်ေနာ္ မွတ္မိတဲ့ ပုံျပင္တပုဒ္ရွိပါတယ္။ အခုခ်ိန္ထိ အဲဒီပံုျပင္ကို စိတ္ထဲမွာ စဲြေနပါေသးတယ္။
အဲဒါကေတာ့ “တခါတုန္းက ဗမာျပည္ႀကီးဟာ ဆင္းရဲလြန္းလို႔ ဦးေန၀င္းနဲ႔ သူ႔ အစိုးရအဖဲြ႕၀င္ေတြဟာ ဘယ္လုိလုပ္ရ ေကာင္းမလဲ ဆိုၿပီး ေလယဥ္ပ်ံ တစင္းေပၚ တက္ၿပီး ေကာင္းကင္ကေန ဗမာျပည္ႀကီးကို ၀ဲၿပီး ၾကည့္ၾကပါတယ္။ ဦးေန၀င္းက သူ႔ ၀န္ႀကီး အဖဲြ႕၀င္ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ရင္ ဗမာျပည္ႀကီး ခ်မ္းသာမလဲ ဆိုတာကို အႀကံေတာင္း ပါတယ္။ အဲဒီ အခါမွာ ၀န္ႀကီးတေယာက္က ေကာင္းကင္ကေန ေရႊေတြႀကဲခ်လိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္၊ တျခား တေယာက္ကလည္း စိန္ေတြ ႀကဲခ် လုိက္ရင္ေကာင္းမယ္၊ ေနာက္တေယာက္ကလည္း ေငြေတြႀကဲခ်လိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္ဆိုၿပီး တေယာက္ တေပါက္ အႀကံ ေပးၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ေလယာဥ္ေမာင္း (ပိုင္းေလာ့) က ဦးေန၀င္းနဲ႔ ၀န္ႀကီး အဖဲြ႕၀င္ေတြကို ဗမာျပည္ႀကီး တကယ္ခ်မ္းသာတာကို ျမင္ခ်င္ၾကလား ဆိုၿပီးေမးပါတယ္။ အားလံုးက ျမင္ခ်င္ပါတယ္ေပါ့။ အဲဒါဆို သူေျပာတဲ့ အတုိင္း လုပ္မလားေပါ့။ လုပ္ပါ့မယ္ေပါ့။ ဒါဆုိရင္ အခု ေလယာဥ္တံခါးကို ဖြင့္ၿပီး အားလံုး တေယာက္ၿပီး တေယာက္ ေအာက္ကိုသာခုန္ခ်ၾက ေပေတာ့လုိ႔ ေျပာလုိက္ပါေတာ့တယ္” ဆိုတဲ့ ပံုျပင္ပါ။
နားေထာင္ၾကတဲ့ လူေတြဟာ လက္ခုပ္ေတြတီးၿပီး ေအာ္ဟစ္ ၾသဘာေပးလိုက္ၾကတာ ေက်ာင္း၀န္း တဝန္းလံုး မိုးထိေအာင္ အသံေတြ ဆူညံသြားသလိုပါပဲ။
အဲဒီညေန အိမ္မျပန္ခင္ အခ်ိန္မွာပဲ ေက်ာင္းကို စစ္တပ္က ၀င္စီးေတာ့မယ္၊ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြက ေက်ာင္းသား ငယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေရွာင္ခိုင္းေနတယ္၊ အမာခံေလာက္သာ ဦးသန္႔အုတ္ဂူအတြက္ က်န္ေနရစ္မယ္ စတဲ့ သတင္းေတြကို ၾကားရၿပီး က်ေနာ္တုိ႔လည္း အိမ္ျပန္လာၾကပါေတာ့တယ္။
ေနာက္ရက္ပိုင္းမွာပဲ အစိုးရ စစ္တပ္က ညဘက္ ေက်ာင္းကို ၀င္စီး၊ ဦးသန္႔ အေခါင္းကို ဘူဒိုဇာနဲ႔ တိုက္ယူၿပီး အခု
ေရႊတိဂံုဘုရား ေတာင္ဘက္မုခ္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း အုတ္ဂူေဘးမွာ ျမႇဳပ္ႏွံခဲ့ပါတယ္။ ဦးသန္႔အေခါင္းကို ကာကြယ္ ခဲ့တဲ့ အမာခံေက်ာင္းသားမ်ား အဲဒီမွာပဲ က်ဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ကုလသမဂၢ အလံဟာ ေက်ာင္းသား ေသြးေတြ စြန္းခဲ့ ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အဖမ္းခံခဲ့ ရပါတယ္။....
ဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ က်ေနာ့္ ဘ၀မွာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ စုစည္းညီညြတ္မႈနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ အားေပးေထာက္ခံမႈကို ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ပထမဦးဆံုး အႀကိမ္ အျဖစ္အပ်က္ တခုပါ။
ဒီေဆာင္းပါးေလးနဲ႔ အေရးေတာ္ပံုတုိင္းမွာ က်ဆံုးသြားၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ၊ ရဟန္း ရွင္လူ အေပါင္းကို အေလးျပဳလုိက္ပါတယ္။
(ဦးသန္႔သည္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ တာဝန္ကို ၁၉၆၁ ခုႏွစ္မွ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္အထိ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး အာရွတိုက္တြင္ ပထမဆံုးေသာ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။ ဦးသန္႔သည္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာ ၂၅ ရက္ေန႔ အသက္ ၆၅ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ လာမည့္ ဇန္နဝါရီ ၂၂ ရက္ေန႔သည္ ဦးသန္႔၏ ၁၀၁ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ျဖစ္သည္)U-Thant-illustration.gif
-- U-Thant-illustration.gif
U-Thant-illustrationက်ေနာ္တို႔ အိမ္က လုပ္သားျပည္သူ႔ ေန႔စဥ္ သတင္းစာကို အၿမဲယူပါတယ္။ သတင္းစာမွာ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔ ကြယ္လြန္တဲ့အေၾကာင္း၊ ရုပ္ကလာပ္ကုိ မိသားစုက ျမန္မာျပည္ ျပန္ယူၿပီး ဦးေန၀င္း အစိုးရက ႀကံေတာ သခ်ႋဳင္းမွာ ျမႇဳပ္ႏွံခြင့္ ေပးတဲ့ အေၾကာင္း ဖတ္ရပါတယ္။ ဦးသန္႔ကို ျမႇဳပ္ႏွံမယ့္ ဂူေနရာက ဦးေန၀င္းဇနီး ေဒၚခင္ေမသန္းအုတ္ဂူရဲ႕ ေျခရင္း ေနရာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ လူတခ်ဳိ႕က ဒီလိုမိန္းမရဲ႕ ေျခရင္းမွာ ျမႇဳပ္ႏွံရမလား ဆိုၿပီး မေက်နပ္တဲ့ ေျပာဆိုသံေတြကိုလည္း ၾကားခဲ့ရပါတယ္။
က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သတင္းစာဖတ္ၿပီး ေတြးမိပါတယ္။ ဒီလို အထင္ကရ ပုဂိၢဳလ္တဥိီးကို ႀကံေတာလို ေနရာမွာ ျမႇဳပ္ရလားလို႔ ရင္ထဲမွာ ဘ၀င္မက် ျဖစ္ခဲ့မိပါေသးတယ္။ ဟုိႏိုင္ငံ(အေမရိကား) မွာဆိုရင္ အခမ္းအနား ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္နဲ႔ ဂုဏ္ျပဳၿပီး သၿဂႋဳဟ္မွာလုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ က်ေနာ္ ေက်ာင္းတက္တဲ့အခါ ေက်ာင္းမွာ ေနာင္ေတာ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ားက ဦးသန္႔ အေလာင္းကို လုယူမယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ သတင္း ေတာ္ေတာ္ ပ်ံ႕ေနပါတယ္။ ေက်ာင္းသား ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကလည္း ဒီသတင္းကို စိတ္၀င္တစားရွိၾကၿပီး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေျပာၾက ဆိုၾကပါ တယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔ တိုးတိုးတိ္တ္တိတ္ ေျပာဆိုၾကလဲ ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းမွာ ထိပ္တန္းအစိုးရ အရာရွိႀကီးမ်ားရဲ႕ သားသမီးမ်ား ရွိေနၾကလုိ႔ပါ။ က်ေနာ္တို႔ ရပ္ကြက္ထဲမွာလည္း ဒီသတင္း ေတာ္ေတာ္ပ်ံ႕ ေနပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႔ အသုဘ ခ်တဲ့ ေန႔ကို ေရာက္လာပါတယ္။ ေန႔ခင္းေလာက္မွာပဲ ဦးသန္႔အေလာင္းကို တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား မ်ားက လမ္းကေန ျဖတ္လုၿပီး ပင္မတကၠသိုလ္ (မိန္း) ထဲကို ယူေဆာင္ သြားတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းကို ၾကားရပါေတာ့ တယ္။
ေနာက္တေန႔မွာပဲ (ေက်ာင္းပိတ္ရက္လို႔ ထင္ပါတယ္) က်ေနာ့္ ေဘးအိမ္က အစ္ကိုတေယာက္က ေက်ာင္းထဲ သြားမယ္ လုိက္မလားလုိ႔ေခၚပါတယ္။ သူက ဘူမိေဗဒ ဘာသာရပ္နဲ႔ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားတေယာက္ပါ။
က်ေနာ္က လိုက္မယ္ ဆိုၿပီး မနက္ ၁၁ နာရီေလာက္မွာ သူနဲ႔ က်ေနာ္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းကို လုိက္သြားခဲ့ ပါေတာ့တယ္။
က်ေနာ္တို႔ ဘုန္းႀကီးလမ္း စံျပ ရုပ္ရွင္ရံု ေရွ႕ကေန အမွတ္ ၉ လုိင္းကားကို စီးခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပည္လမ္း မာလာေဆာင္ မွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့ ဆင္းၿပီး မာလာေဆာင္ အေပါက္ဘက္ကေန ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မာလာေဆာင္ ၀င္ေပါက္မွာ ကား၀င္တဲ့ ၀င္ေပါက္ကို ပိတ္ထားၿပီး လူ၀င္ေပါက္ကိုသာ ဖြင့္ေပးထားပါတယ္။ ၀င္၀င္ျခင္း ကား၀င္တဲ့ ၀င္ေပါက္ရဲ႕ အေနာက္ဘက္မွာ စားပဲြႀကီး ၂ လံုး ဆက္ၿပီး အေပၚက အ၀တ္စ (အနီေရာင္လား၊ အစိမ္းေရာင္လား မမွတ္မိေတာ့ပါ) အႀကီးႀကီး တခု ခင္းထားပါတယ္။ အဲဒီ အေပၚမွာေငြအေႂကြေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ေငြစကၠဴ ပိုက္ဆံပံုႀကီးကို ေတြ႕ရပါတယ္။ လာသမွ် လူေတြက အလွဴေငြေတြ ထည့္ၾကတာပါ။
စားပဲြေဘးမွာေတာ့ နဖူးမွာ အ၀တ္စ အနီစည္းၿပီး လြယ္အိတ္ စလြယ္သိုင္းထားတဲ့ ေက်ာင္းသား ၂ ေယာက္ ရပ္ေစာင့္ ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း ပါလာတဲ့ အိမ္က မုန္႔ဖိုးကို အျပန္ လမ္းစရိတ္ခ်န္ထားၿပီး အလွဴေငြထဲ အကုန္ထည့္ခဲ့ ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၀င္လာၾကတဲ့ လူေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ပဲြေတာ္ႀကီး တခုလို စည္စည္ကားကား ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဦးသန္႔ရဲ႕အေခါင္းကို ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ ခန္းမႀကီးထဲမွာ ထားပါတယ္။ ျပည္သူေတြက ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ မ်က္ႏွာစာေဘး ဘယ္ဘက္ အေပါက္က၀င္၊ ညာဘက္ အေပါက္က ထြက္ၿပီး ဦးသန္႔ရုပ္ကလာပ္ကို ဂါရ၀ ျပဳၾကပါတယ္။ စံနစ္တက်နဲ႔
တန္းစီၿပီး ဂါရ၀ ျပဳၾကပါတယ္။
ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ ခမ္းမရဲ႕ေရွ႕ တည့္တည့္ မ်က္ႏွာစာ ေလွကားထစ္ အေပၚဆံုးမွာ တရားေဟာစင္ကေလး တခုရွိပါတယ္။ အဲဒီကေနၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားမ်ားက တဦးၿပီးတဦး တရားတက္ေဟာၾကပါတယ္။ ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ မ်က္ႏွာစာ ေရွ႕က ပန္းၿခံနဲ႔ ဘယ္ဘက္ျခမ္း ကမူေလးေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ သစ္ပင္ေပၚေတြနဲ႔ ေနရာအႏွံ႔ အပင္ေပၚေတြမွာ ေလာ္စပီကာေတြကို ခ်ိတ္ဆဲြထားၾကပါတယ္။ တရားေဟာ တဲ့ အသံကို ဟုိးခပ္ေ၀းေ၀းကေတာင္ ၾကားၾက ရပါတယ္။
ဗံုးခဲြခံခဲ့ရတဲ့ တကၠသိုလ္ သမဂၢ အေဆာက္အအံု ေနရာမွာ ဦးသန္႔ ရုပ္ကလာပ္ကိုျမႇဳပ္ႏွံဖုိ႔ ေက်ာင္းသားေတြက ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဗိသုကာ ပညာရွင္ ေက်ာင္းသားေတြက ဦးသန္႔ရဲ႕အုတ္ဂူကို ပံုစံဆဲြၿပီး လာေရာက္ၾကတဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြ အားလံုး ၀ိုင္း၀န္း လုပ္အားေပး ၾကတာပါ။ က်ေနာ္တို႔လည္း အုတ္ေတြ ၀ိုင္းသယ္ၿပီး စီေပး၊ ဘိလပ္ေျမ (မဆလာ) ေတြ ၀ိုင္းသယ္ေပးနဲ႔ တေပ်ာ္တပါးႀကီး လုပ္အားေပးပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး ျပည္သူေတြက ေက်ာင္းသားေတြစားဖို႔ ထမင္းထုပ္ေတြ လာလွဴဒါန္းၾကပါတယ္။ ထမင္းထုပ္ပံုႀကီးက ေတာ္ေတာ္ႀကီးပါတယ္။ ႀကိဳက္တဲ့သူ ယူစားႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္တခုက က်ေနာ္တို႔ ေရွ႕တင္ပဲ ေဒါ့ဂ်စ္ကားႀကီးနဲ႔ အသက္ ၅၀ ၀န္းက်င္ေလာက္ ရွိတဲ့ အမ်ဳိးသမီးႀကီးတေယာက္ အေအးပုလင္းေတြ ကားတစီးတိုက္ လာၿပီး လွဴတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း အုတ္ဂူအတြက္ လုပ္အားေပးလိုက္၊ ဗိုက္ဆာတဲ့အခါ ထမင္းထုပ္နဲ႔ အေအးပုလင္း ယူၿပီး ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ မ်က္ႏွာစာေရွ႕ အရိပ္ရတဲ့ အပင္ေတြေအာက္မွာ အနားယူ စားေသာက္ရင္း ေက်ာင္းသားေတြ ေဟာတဲ့ တရားကိုနားေထာင္လုိက္၊ လက္ခုပ္လက္၀ါးတီး အားေပးလိုက္နဲ႔ ေက်ာင္းမွာ တေနကုန္တာပါပဲ။ ညေနေစာင္းေလာက္မွပဲ အိမ္ျပန္လာၾကပါတယ္။
ေနာက္တေန႔ မွာလည္းပဲ မေန႔ကလိုပဲ ဘတ္စ္ကားစီး၊ မာလာေဆာင္မွာ ဆင္း၊ ပါလာတဲ့မုန္႔ဖိုးထဲက ကားခ ခ်န္ၿပီး က်န္တာအကုန္ အလွဴေငြထည့္၊ အုတ္ဂူအတြက္ လုပ္အားသြားေပး ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔မွာေတာ့ လူကပိုမ်ားလာ သလိုပဲ။ ေနာက္ၿပီး သံတမန္ေတြ လာၿပီး ဂါရ၀ျပဳတာကိုလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။
ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ ခန္းမေရွ႕ တရားေဟာ စင္ငယ္ ကေနၿပီး ေက်ာင္းသားေတြက “ႏိုင္ငံျခား သံရံုးေတြက သံတမန္မ်ား၊ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား၊ ဧည့္သည္မ်ား လာေရာက္ ဂါရ၀ျပဳေနပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြက ႏိုင္ငံႀကီးသား ပီသစြာ စည္းကမ္းတက် ျပဳမူေနထိုင္ၾကပါ။ ေနာက္ၿပီး ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕ စစ္ေခြးေတြ ေက်ာင္းထဲ ေရာက္ေနတာကို က်ေနာ္တို႔သိတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ဂရုမစိုက္ပါဘူး။ လုပ္စရာ ရွိတာကို ဆက္လုပ္သြားမယ္။ သတိရွိၾကပါ” ဆိုၿပီး မၾကာခဏ ေၾကညာပါတယ္။
ဗုိလ္ေန၀င္းရဲ႕ စစ္ေခြးေတြဆိုတာ ေထာက္လွမ္းေရးေတြနဲ႔ ဗိုလ္ေန၀င္း အလိုက် ပါတီ ေကာင္စီ၀င္ေတြကို ေျပာတာပါ။ က်ေနာ္တို႔လည္း က်ေနာ္တို႔ ရပ္ကြက္က ေကာင္စီဥကၠ႒နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕ပါေသးတယ္။ အဲဒီအခါမွာ သူ႔ မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
ေက်ာင္း၀န္း ထဲကိုလည္း စစ္တပ္က ၀င္ၿပီး စီးမယ့္ သတင္းေတြ ထြက္ေနပါတယ္။
အုတ္ဂူအတြက္ လုပ္အားေပးလိုက္၊ ဗိုက္ဆာတဲ့အခါ ထမင္းထုပ္နဲ႔ အေအးပုလင္းယူၿပီး သစ္ပင္ေအာက္ သြားနားရင္း တရားေဟာတာ နားေထာင္လိုက္နဲ႔ မေန႔က အတိုင္းပါပဲ။ ထူးျခားတာကေတာ့ ဒီေန႔မွာ လူပိုၿပီးမ်ားလာပါတယ္။
အဓိပတိ လမ္းမႀကီး တေလွ်ာက္ လူေတြ၀င္လုိက္ထြက္လိုက္နဲ႔ အေတာ့္ကို စည္စည္ကားကား ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဘဲြ႕ႏွင္းသဘင္ ခန္းမေရွ႕ တရားေဟာစင္ မွာလည္း ေက်ာင္းသားေတ ြတေယာက္ၿပီးတေယာက္ တရား တက္ေဟာတာ အဆက္မျပတ္ပါပဲ။ အဲဒီထဲမွာ အသက္ ေတာ္ေတာ္ငယ္တဲ့ ေက်ာင္းသူ တေယာက္လည္း တရား တက္ေဟာတာကို ေတြ ့ရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္သတၱိရွိပံုရၿပီး ေက်ာင္းသားေတြ ၾကားထဲမွာ မိန္းကေလးဆိုလုိ႔
သူတေယာက္တည္း ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး က်ေနာ့္ အိမ္ရဲ႕ တဘက္လမ္းထဲက က်ေနာ္ သိတဲ့ ေက်ာင္းသား အစ္ကိုႀကီး တေယာက္ကိုလည္း တရားေဟာတဲ့ အထဲမွာ ပါတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူက ဟိႏၵဴ-ဗမာ ကျပား တေယာက္ပါ။ အဲဒီအေရးအခင္း အၿပီးမွာ အဖမ္းခံရတယ္လုိ႔လည္း ၾကားပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေတြေဟာတဲ့ တရားထဲက က်ေနာ္ မွတ္မိတဲ့ ပုံျပင္တပုဒ္ရွိပါတယ္။ အခုခ်ိန္ထိ အဲဒီပံုျပင္ကို စိတ္ထဲမွာ စဲြေနပါေသးတယ္။
အဲဒါကေတာ့ “တခါတုန္းက ဗမာျပည္ႀကီးဟာ ဆင္းရဲလြန္းလို႔ ဦးေန၀င္းနဲ႔ သူ႔ အစိုးရအဖဲြ႕၀င္ေတြဟာ ဘယ္လုိလုပ္ရ ေကာင္းမလဲ ဆိုၿပီး ေလယဥ္ပ်ံ တစင္းေပၚ တက္ၿပီး ေကာင္းကင္ကေန ဗမာျပည္ႀကီးကို ၀ဲၿပီး ၾကည့္ၾကပါတယ္။ ဦးေန၀င္းက သူ႔ ၀န္ႀကီး အဖဲြ႕၀င္ေတြကို ဘယ္လိုလုပ္ရင္ ဗမာျပည္ႀကီး ခ်မ္းသာမလဲ ဆိုတာကို အႀကံေတာင္း ပါတယ္။ အဲဒီ အခါမွာ ၀န္ႀကီးတေယာက္က ေကာင္းကင္ကေန ေရႊေတြႀကဲခ်လိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္၊ တျခား တေယာက္ကလည္း စိန္ေတြ ႀကဲခ် လုိက္ရင္ေကာင္းမယ္၊ ေနာက္တေယာက္ကလည္း ေငြေတြႀကဲခ်လိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္ဆိုၿပီး တေယာက္ တေပါက္ အႀကံ ေပးၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာပဲ ေလယာဥ္ေမာင္း (ပိုင္းေလာ့) က ဦးေန၀င္းနဲ႔ ၀န္ႀကီး အဖဲြ႕၀င္ေတြကို ဗမာျပည္ႀကီး တကယ္ခ်မ္းသာတာကို ျမင္ခ်င္ၾကလား ဆိုၿပီးေမးပါတယ္။ အားလံုးက ျမင္ခ်င္ပါတယ္ေပါ့။ အဲဒါဆို သူေျပာတဲ့ အတုိင္း လုပ္မလားေပါ့။ လုပ္ပါ့မယ္ေပါ့။ ဒါဆုိရင္ အခု ေလယာဥ္တံခါးကို ဖြင့္ၿပီး အားလံုး တေယာက္ၿပီး တေယာက္ ေအာက္ကိုသာခုန္ခ်ၾက ေပေတာ့လုိ႔ ေျပာလုိက္ပါေတာ့တယ္” ဆိုတဲ့ ပံုျပင္ပါ။
နားေထာင္ၾကတဲ့ လူေတြဟာ လက္ခုပ္ေတြတီးၿပီး ေအာ္ဟစ္ ၾသဘာေပးလိုက္ၾကတာ ေက်ာင္း၀န္း တဝန္းလံုး မိုးထိေအာင္ အသံေတြ ဆူညံသြားသလိုပါပဲ။
အဲဒီညေန အိမ္မျပန္ခင္ အခ်ိန္မွာပဲ ေက်ာင္းကို စစ္တပ္က ၀င္စီးေတာ့မယ္၊ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြက ေက်ာင္းသား ငယ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ ေရွာင္ခိုင္းေနတယ္၊ အမာခံေလာက္သာ ဦးသန္႔အုတ္ဂူအတြက္ က်န္ေနရစ္မယ္ စတဲ့ သတင္းေတြကို ၾကားရၿပီး က်ေနာ္တုိ႔လည္း အိမ္ျပန္လာၾကပါေတာ့တယ္။
ေနာက္ရက္ပိုင္းမွာပဲ အစိုးရ စစ္တပ္က ညဘက္ ေက်ာင္းကို ၀င္စီး၊ ဦးသန္႔ အေခါင္းကို ဘူဒိုဇာနဲ႔ တိုက္ယူၿပီး အခု
ေရႊတိဂံုဘုရား ေတာင္ဘက္မုခ္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း အုတ္ဂူေဘးမွာ ျမႇဳပ္ႏွံခဲ့ပါတယ္။ ဦးသန္႔အေခါင္းကို ကာကြယ္ ခဲ့တဲ့ အမာခံေက်ာင္းသားမ်ား အဲဒီမွာပဲ က်ဆံုးခဲ့ပါတယ္။ ကုလသမဂၢ အလံဟာ ေက်ာင္းသား ေသြးေတြ စြန္းခဲ့ ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အဖမ္းခံခဲ့ ရပါတယ္။....
ဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ က်ေနာ့္ ဘ၀မွာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ စုစည္းညီညြတ္မႈနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ အားေပးေထာက္ခံမႈကို ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ပထမဦးဆံုး အႀကိမ္ အျဖစ္အပ်က္ တခုပါ။
ဒီေဆာင္းပါးေလးနဲ႔ အေရးေတာ္ပံုတုိင္းမွာ က်ဆံုးသြားၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူ၊ ရဟန္း ရွင္လူ အေပါင္းကို အေလးျပဳလုိက္ပါတယ္။
(ဦးသန္႔သည္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ တာဝန္ကို ၁၉၆၁ ခုႏွစ္မွ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္အထိ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး အာရွတိုက္တြင္ ပထမဆံုးေသာ ကုလသမဂၢ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။ ဦးသန္႔သည္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာ ၂၅ ရက္ေန႔ အသက္ ၆၅ ႏွစ္အရြယ္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ လာမည့္ ဇန္နဝါရီ ၂၂ ရက္ေန႔သည္ ဦးသန္႔၏ ၁၀၁ ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ျဖစ္သည္)U-Thant-illustration.gif
-- U-Thant-illustration.gif
