ကုလားခၽြဲ လာခၽြဲမေနနဲ႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ျမန္မာမွာ မရွိ၊ ပိန္းပိန္းပိတ္မရွိ နတၳိ

ကုလားခၽြဲ လာခၽြဲမေနနဲ႔ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ျမန္မာမွာ မရွိ၊ ပိန္းပိန္းပိတ္မရွိ နတၳိ

႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုတာ အရွင္းဆံုးေျပာရရင္ အိမ္နီးျခင္းႏိုင္ငံကေန အဓိကအားျဖင့္ ၁၈၂၄-၂၆ ပထမအဂၤလိပ္ျမန္မာစစ္ပြဲၿပီးကတည္းက အသုတ္လိုက္ ဒီလိႈင္းႀကီးမ်ားပမာ ဝင္လာၾကတဲ့ ေခၚေတာေတြ၊ ကုလားဒိန္ေတြျဖစ္တယ္။ ခုထိလဲ ကူလီကူမာနဲ႔ ဝင္ေနတုန္းပဲ။ ၁၉၄၈ မတိုင္ခင္တုန္းကေတာ့ အိႏၵိယတိုင္ငယ္နဲ႔ ကိုလိုနီတစ္ဦးထဲကအုပ္ခ်ဳပ္တာဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံသားျပႆနာမေပၚဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက

ဒီကုလားမ်ိဳးစံုဟာ နိုင္ငံျခားသားေတြပဲ။ အိႏၵိယျပည္မႀကီးက ကုလားေတြကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္ဖိုၚထားၾကတယ္။ သူတို႔အမ်ားစုက ဟိႏၵဴေတြ၊ အမ်ိဳးမာနႀကီးၾကတယ္။ ဦးေနဝင္းတက္လာၿပီး ႏွင္ထုတ္ေတာ့ ကုလား ၃ ၊ ၄ သိန္းေလာက္ ျပန္ကုန္ၾကတယ္။ နံငယ္ပိုင္းမလံု႔တစလံုနဲ႔လာတဲ့ ေခၚေတာတို႔ ကုလားဒိန္တို႔ကေတာ့ အၾကံႀကီးႀကီးနဲ႔ ကုတ္နဲ႔ေကာ္ေေတာင္ မျပန္ဘူးကြဆိုၿပီး ဇြတ္ေပေနခဲ့တယ္။ တခ်ိဳ႕လဲ ျပန္ခ်င္ပံုေတာ့ ေပါက္မွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ဆရာႀကီးမ်ား ပညာတတ္မ်ားက ဆင္ၾကံၾကံေနၾကတာဆိုေတာ့ ဟိန္းေဟာက္ၿပီး ဆြဲထားပံုေပါက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ဗ်ာ၊ ဘဂၤါလီေတြ ေသြးတူေမႊးတာ စကားလဲတူ ယဥ္ေက်းမႈလဲတူတာပဲဗ်ာ ျပန္ခ်င္ၾကမွာပါ။

ဒီ ႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့နာမည္ကို ၁၉၅၁ခုႏွစ္ထုတ္ ဂါးဒီယန္းသတင္းစာပါ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မွာ စၿပီးသံုးတယ္၊ ဒီနာမည္ကို မူဂ်ာဟစ္သူပုန္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အလံနီကြန္မ်ဴနစ္ပါတီသခင္စိုးတို႔ ပူးေပါင္းၿပီး ထြင္ခဲ့တယ္လို႔ သမိုင္းဆရာတခ်ိဳ႕ကဆိုပါတယ္။ရခိုင္သုေတသီနဲ႔ လူအခ်ိဳ႕ကေတာ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုတာ စစ္တပ္ေဂါင္းဘဂၤါလီေတြက ရခိုင္သားေတြကို ေခၚတဲ့နာမည္ျဖစ္တယ္လို႔လဲ ေျပာၾကပါတယ္။

က်ေနာ့္အျမင္ကိုေျပာရရင္ ဒီကိစၥဒီေလာက္ခက္ခဲသြားတာဟာ လြတ္လပ္ေရးၿပီး ပါလီမန္ေခတ္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ပထမဆံုးဝန္ႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔ ေနာက္ဆံုးဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္တဲ့ ဦးႏုရဲ႕ မဲလိုခ်င္မႈေလာဘေဇာေၾကာင့္ ဒီေခၚေတာေတြကို တိုင္းရင္းသားအဆင့္ေပး၊ ျမန္မာ့အသံက တိုင္းရင္းသားအစီအစဥ္ထဲ ႐ိုဟင္ဂ်ာဘာသာဆိုၿပီးထည့္ေပးခဲ့တာေတြေၾကာင့္ ဒီေလာက္ေတာင္ ေျပာဆိုျငင္းခံုေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးနုအျမဲေျပာတတ္တဲ့စကားကေတာ့ သူ႕ႏွလံုးသားဟာ သူ႕ဥေဏွာက္ထက္ႀကီးတဲ့အတြက္ စိတ္လိုက္မာန္ပါေတြ လုပ္မိတယ္၊ အမွားေတြ လုပ္မိတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ က်ေနာ္ သူ႕ကို သံုးသပ္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီကိစၥမွာ သူ႕သေဘာနဲ႔သူ တိုင္းျပည္ကို ေရာင္းစားသြားတာ၊ သူ (ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ပဲထင္ပါတယ္) ျပန္႔ပြားေစခ်င္တယ္၊ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမယ္လို႔ ေျပာတဲ့ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕သာသနာကို အထိေရာက္ဆံုး တိမ္ေကာ ပ်က္စီးသြားေအာင္၊ မူဆလင္ဘာသာက ေနာက္ဆံုးမွာ ရာစုႏွစ္တစ္ခုမတိုင္ခင္မွာ လႊမ္းမိုးသြားေအာင္ လမ္းခင္းေပးလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။

ဦးေနဝင္းကို က်ေနာ္ ခ်ီးပခ်င္လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဦးႏု အာဏာ႐ူး႐ူးၿပီး လက္လြတ္စပယ္လုပ္သြားတာကို ဘီလူးဆိုင္းတီးၿပီး လူၾကမ္းထြက္လုပ္ၿပီး ျပင္ဖို႔ႀကိဳးစားတာဟာ ဦးေနဝင္းပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ျပတ္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့အျပင္ သူ႕ကိုဆက္ခံတဲ့ ဦးသန္းေရႊတို႔လဲ လက္သံမေျပာင္တဲ့အတြက္ ပိုဆိုးလာပါတယ္။

အခုေတာ့ ဒီေခၚေတာေတြက အစီအစဥ္ရွိရွိ စနစ္တက်ႀကိဳးပမ္းၾကတဲ့အတြက္ နိုင္ငံတကာမွာ သူတို႔စကားကပိုၿပီးေပါက္ေနတယ္လို႔ထင္ရပါတယ္။ လူဦးေရကလဲ တိုးသထက္တိုးေနပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးကလဲ (ဒီအထဲမွာ ရခိုင္အခ်ိဳ႕လဲပါပါတယ္) လာဘ္ယူၿပီး ေခၚေတာေတြကို ခိုးသြင္းခဲ့တာကလဲ ျငင္းမရတဲ့အခ်က္ေတြပါ။ ပိုဆိုးတာက ရခိုင္အစြန္းေရာက္သူေတြဟာ စစ္မွန္တဲ့ျပည္ေထာင္စုေပၚေပါက္ေရးကို ျမန္မာေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ စုေပါင္းႀကိဳးစားရမဲ့အစား ရခိုင္ျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးဆိုတဲ့ အိပ္မက္ႀကီးကိုပဲ ေရွ႕တန္းတင္ေနတဲ့အတြက္ ဒီေခၚေတာႏွင္ထုတ္ေရး (တရားမဝင္ ဝင္ေရာက္ေနထိုင္တဲ့အျပင္ သားေရေပၚအိပ္ သားေရးအနားေကာ အတြင္းပါစားေနတဲ့အတြက္) ကို ရခိုင္ျပည္သူေတြက ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ်ဦးေဆာင္ၿပီး ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ဖို႔ တစ္ခါမွ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာေတာ့ မီလ်ံမတ္ခ်္ (သန္းခ်ီခ်ီတက္ပြဲ) ေတြ လုပ္ၾကေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ဆီမွာ ႀကိဳးစားတာေတာင္ မေတြ႕ရပါဘူး။

အခုဆိုရင္ ဒီေခၚေတာေတြက သူတို႔ဟာ ျမန္မာအစိုးရက မတရားႏွိပ္စက္လို႔ တကမၻာလံုးမွာ တိမ္းေရွာင္ေနေနရပါတယ္၊ အားလံုး ၃ သန္းေလာက္ရွိတယ္တို႔ ၅ သန္းေလာက္ရွိတယ္္တို႔ ပါးစပ္ထဲေတြ႕သမ ွ်ေျပာၿပီး တစ္ေန႔ သူတို႔ကို တရားဝင္ခြင့္ျပဳလိုက္တာနဲ႔ ဘဂၤလားဒက္ရွ္မွာရွိတဲ့ ေခၚေတာေတြ အကုန္သူ႕ထက္ငါ ေျပးဝင္လာၾကဖို႔ ေခ်ာင္းေနၾကပါၿပီ။

ကဲ၊ ဒီ႐ိုဟင္ဂ်ာလို႔ လြတ္လပ္ေရးေခတ္က်မွ ကိုယ့္ဖာသာကင္ပြန္းတပ္ထားတဲ့ ေခၚေတာေတြ ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သန္းခ်ီပြားမ်ားေနရပါသလဲ။ ပထမဆံုး အံုနဲ႕က်င္းနဲ႔ဝင္လာတာကေတာ့အိႏၵိယလုပ္သားမ်ားအေနနဲ႔ ျမန္မာျပည္ကို ေအာင္ႏိုင္လိုက္တဲ့ အဂၤလိပ္ေတြက စပါးစိုက္ခိုင္းဖို႔ တင္သြင္းခဲ့တာပါ။ စစ္ပြဲတစ္ပြဲၿပီးတိုင္း နံငယ္ပိုင္းမလံုတလံု အိႏၵိယနိုင္ငံသားေတြ တစ္လိႈင္းၿပီး တစ္လိႈင္းဝင္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ အမ်ားတကာ့အမ်ားဆံုး ဝင္တာကေတာ့ အဂၤလိပ္ေတြ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လည္အုပ္စိုးတဲ့ ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီး ကာလျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာေခတ္သမိုင္းပညာရွင္ ပါေမာကၡ နယ္မို႔တို ေကး က ဒီေခၚေတာေတြ ဝင္ေရာက္ပံုကို ဧရာမ တို႔ အတိုင္းအဆမရွိတို႔ အလြန္အကၽြံတို႔ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရေတြကို သံုးၿပီးေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ သူတို႔ဟာ ရခိုင္လူဦးေရနဲ႔ နင္းလားငါလားျဖစ္လာပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခု လူတိုးပြားပံုကေတာ့ သူတို႔ကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာတရားအရ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဟာ မိန္းမ ၄ ေယာက္ယူႏိုင္ပါတယ္။ ေမြးႏႈန္းထိမ္းခ်ဳပ္ရင္ အလႅာအရွင္ျမတ္အမိန္႔ကို ဖီဆန္တာျဖစ္လို႔ ခေလးေတြ ေမြးႏိုင္သေလာက္ ေမြးပါတယ္။ က်ေနာ္ ဘူမိေဗဒအရာရွိတာဝန္ထမ္းေဆာင္စဥ္က ႐ံုးမွာ ေခၚေတာမ်ိဳး ဘျမိဳင္ဆိုတဲ့ အသိတစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္၊ ျမန္မာစကားကို ကမၼဝါဖတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္တတ္ပါတယ္။ အင္မတန္လဲ ခင္ခင္မင္မင္ေနတတ္ပါတယ္။ ေမာင္ေတာဖက္ကထင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကိုယ္သူ ႐ိုဟင္ဂ်ာလို႔ တစ္ခြန္းေတာင္မဟဘူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အသက္ ၄၀ မျပည့္ခင္မွာ တရားဝင္မယား ၄ ေယာက္ ျပည့္ေနပါၿပီ၊ ကိုယ္ႀကိဳက္လို႔ယူတာပါသလို မေအက ေပးစားလို႔ယူထားတာလဲပါတယ္လို႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာေျပာတတ္ပါတယ္။

အခုု က်ေနာ္ ဘာေၾကာင့္ ဒီေခၚေတာေတြကို ျပန္ႏွင္ထုတ္သင့္တယ္ဆိုတာကို ေျပာပါ့မယ္။ အဓကက မ႐ိုးသားမႈကို ရြံရွာလို႔ပါ။ ဘာက မ႐ိုးသားတာလဲ၊ ရွင္းပါတယ္၊ သူတို႔ဟာ နဂိုက အိႏၵိယႏိုင္ငံသား၊ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ အိႏၵိယလြတ္လပ္ေရးရတဲ့အခ်ိန္မွာ နဂို အိႏၵိယတိုက္ငယ္ဟာ အိႏၵိယနဲ႔ ပါကစၥတန္ဆိုၿပီးကြဲသြားတယ္။ အခုေခၚေတာလို႔လဲေခၚတဲ့ ဘဂၤါလီေတြဟာ အေရွ႕ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံသားေတြျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ ပါကစၥတန္ကေန ၁၉၇၁ မတ္လ ၂၅ ရက္ေန႔ ဘဂၤလားဒက္ရွ္ကို ခြဲထုတ္ထူေထာင္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံထဲက အခုျပႆနာလုပ္ေနတဲ့ ေခၚေတာေတြဟာ ဘဂၤလားဒက္ရွ္နိုင္ငံသားေတြျဖစ္သြားျပန္ပါတယ္။

ဒီ ̕ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ̕ ဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးမရွိပံုကို ဘာက သက္ေသထူေနသလဲဆိုေတာ့ အဂၤလိပ္ေတြ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံကို အုပ္စိုးစဥ္က သန္ေခါင္စာရင္း ၂ ႀကိမ္ထက္မနည္းေကာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ သန္ေခါင္စာရင္းထဲမွာ ေနရလိုက္ၿပီးေတာ့ ဒီေခၚေတာေတြကို အမည္ ၂ မ်ိဳးနဲ႔ေကာက္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္မ်ိဳးက စစ္တပ္ေဂါင္းသား၊ ေနာက္တစ္မ်ိဳးက ဘဂၤါလီႏြယ္ဖြား တဲ့။ အဲဒီ သန္ေခါင္းစာရင္းေတြကို ကိုယ္တိုင္စစ္ေဆးခ်င္တယ္ဆိုရင္ အိႏၵယနဲ႔ အဂၤလန္က သမိုင္းဝင္ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ ေမာ္ကြန္းတိုက္ေတြမွာ ေလ့လာ ဖတ္႐ႈႏိုင္ပါတယ္။

ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ၊ ရေသ့ေတာင္ဆိုတဲ့ေဒသေတြမွာ အခုဆိုရခိုင္ မရွိသေလာက္နည္းသြားပါၿပီ။ နာမည္ေတြကိုၾကည့္ပါ၊ ကုလားနာမည္မဟုတ္ဘူး၊ ရခိုင္နာမည္ေတြပါ။ ဘယ္လိုုျဖစ္ၿပီး ရခိုင္ေတြနည္းပါးသြားၿပီး ေခၚေတာေတြနဲ႔ ဘာလို႔ျပည့္ေနရတာလဲ။

အေၾကာင္းက ဒီလိုပါ။ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းတုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ဟာ ဂ်ပန္ေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး အဂၤလိပ္ေတြကို တိုက္ထုတ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ေခၚေတာေတြလဲ သူတို႔အရွင္သခင္ေတြနဲ႔ ေခြးေျပးဝက္ေျပး ထြက္ေျပးခဲ့ၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ၁၉၄၂ ကပါ။ ဒိေနာက္ အရွင္သခင္ေတြက ဒီဘဂၤါလီေတြကို လက္နက္တပ္ဆင္ေပးၿပီး ဂ်ပန္စစ္တပ္ကို ေနာက္ကေန ဝင္ေႏွာက္ဖို႔ ဗြီဖို႔စ္ ဆိုၿပီး ဖြဲ႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔က ျပည္တြင္းေတာ့ ျပန္ဝင္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဂ်ပန္ကို မတိုက္ပဲ၊ ေဒသခံ ရခိုင္ေတြကို မ်ိဳးတုန္းသတ္ျဖတ္ပြဲႀကီးဆင္ႏႊဲတာပါပဲ။ ရခိုင္အမ်ိဳးသမီး ပ်ိဳပ်ိဳအိုုအိုနဲ႔ အရြယ္မေရာက္သူေတြကို စိတ္ရွိလက္ရွိမုဒိန္းက်င့္သတ္ျဖတ္ခဲ့တယ္၊ ဘုန္းႀကီးေတြကိုလဲသတ္၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေကာ၊ ရြာေတြကိုပါမီးတင္႐ိႈႈ႕ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီနယ္က ရခိုင္ရြားေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္အနက္က ရြာ ၆၀ ေလာက္သာ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကေန ေနာက္ကာလေတြမွာလဲ ရွိေနတဲ့ရခိုင္ေတြ မေနႏိုင္ေအာင္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔တိုက္ခိုက္တဲ့အတြက္ အခုလို အဲဒီေဒသမွာ ရခိုင္ေတြ ရွားပါးသြားတာျဖစ္ပါတယ္။ ရခိုင္ေတြက ဒါကို “ယာရွင္ကို ေမ်ာက္ေမာင္း” တယ္လို႔ တင္စားေျပာၾကပါတယ္။

အခု က်ေနာ္တို႔ တစ္ျပည္လံုးက ညီေနာင္ျပည္သူမ်ားအေနနဲ႔ ယာရွင္ေတြ ယာတဲမွာျပန္ေနႏိုင္ၿပီး သီးႏွံစိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ေအာင္ေဘးကင္းရန္ကင္းေနႏိုင္ေအာင္ ဒီေမ်ာက္ေတြကို ဝိုင္းၿပီးေမာင္းေပးဖို႔ အခ်ိန္က်သထက္က်ေနပါၿပီ။ ပထမ အသံနဲ႔လွန္႔ၿပီး ေမာင္းၾကပါ။ မရရင္ သံပံုးတီးၿပီး ေမာင္းၾကပါ။ ဒါမွမရရင္ ခဲနဲ႔ေပါက္ၿပီး ေမာင္းတန္ရင္ ေမာင္းပါ။ ဒါမွမရရင္ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ ဝိုင္းဝန္းစဥ္းစားၾကပါ။

(က်ေနာ္ ဒီေခၚေတာေတြ ယုတ္ယုတ္မာမာ သူမ်ားေျမကိုလုဖို႔ သူမ်ား ဘာသာသာသနာနဲ႔ လူမ်ိဳးကိုပါ ေသြးေႏွာဖ်က္ဆီးဖို႔ နာမည္သစ္တစ္ခုယူတာလို႔ ခိုင္ခိုင္မာမာယံုၾကည္တဲ့အတြက္ သူတို႔ မွည့္တဲ့နာမည္ ႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုတာကို ေရွာင္လို႔ရသမ ွ်ေရွာင္ၿပီး၊ က်ေနာ္တို႔ျမန္မာေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ ေခၚေတာဆိုတဲ့နာမည္နဲ႔ပဲ ေခၚေဝၚသံုးစြဲပါတယ္)

တကယ္လို႔မ်ား အဲဒီေခတ္က အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြထဲမွာ ႐ိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ လူမ်ိဳးရွိခဲ့လ ွ်င္ သူတို႔ကို တိုင္းရင္းသားျပဳေပးဖို႔ဆိုတာကို သေဘာမတူေပမဲ့ အကန္႔အသတ္နဲ႔ နိုင္ငံသားျပဳေပးမွာကိုေတာ့သေဘာတူပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သန္းနဲ႔ခ်ီၿပီးမေျပာနဲ႔ ေထာင္ဂဏန္း ေသာင္းဂဏန္းထက္ပိုၿပီးေတာ့ေတာ့ ျပဳမေပးသင့္ပါဘူး။

ေနာက္တစ္ခ်က္က သူတို႔ပညာရွင္ေတြထဲကေနၿပီး ဝါဒျဖန္႔တဲ့အထဲမွာ ေခၚေတာေတြ ကုလားဒိန္ေတြဟာ ရခိုင္ေတြျမန္မာေတြထက္ ေစာၿပီးအေျခခ်ေနထိုင္သူေတြျဖစ္သတဲ့၊ ေနာက္မွေရာက္လာတဲ့ ရခိုင္ေတြ ျမန္မာေတြက တြန္းထုတ္လို႔ သူတို႔ကအစြန္အဖ်ား ေရာက္သြားတာတဲ့ဗ်ာ။

ကဲ၊ အဲဒီေခတ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀ နဲ႔ ၂၀၀ စပ္ၾကား ထြန္းကားခဲ့တဲ့ ေမာ္ကြန္းထိုးေလ့ရွိတဲ့ ေခၚေတာေက်ာက္စာတစ္ခ်ပ္၊ ကုလားဒိန္ဒဂၤါးတစ္ျပားေလာက္မ်ား ျပႏိုင္ရင္ က်ဳပ္တို႔ေတာင္ ေနရာဖယ္ေပးလိုက္ခ်င္ပါတယ္။

သူမ်ားႏိုင္ငံေတြကို က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္ၿပီး တည္ထားလိုက္တဲ့ ပလီေတြ ဟိန္းေနသမႈတ္လား။ ဘယ္မွာလဲဗ်ာ၊ သားသားနားနား ေခၚေတာပလီ။ အဲဒါေတြ သက္ေသထူႏိုင္ရင္ ဟုတ္ၿပီ ပင္မတိုင္းရင္းသားအျဖစ္ ဘိႆိတ္ခံေပေတာ့။
အစိုးရေကာ တစီစီနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အရမ္းစီခ်င္ေနတဲ့ မေန႔တစ္ေန႔ကမွ နိုင္ငံေရးသမားျဖစ္လာတဲ့သူေတြကိုေကာ ဒီေနရာကေနၿပီးေတာ့ သတိေပးလိုက္ပါတယ္။ ေခၚေတာအေရးကို ေပါ့ေသးေသးသြားမကိုင္ပါနဲ႔၊ ဘယ္လို ျမန္မာေတြထဲ သြတ္သြင္းရမလဲလို႔ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္သြားမစဥ္းစားပါနဲ႔၊ တကယ္စဥ္းစားရမွာ လုပ္ရမွာက ဒီေခၚေတာေတြကို သူတို႔ေနရပ္ရင္းကို ဘယ္လိုျပန္ေအာင္လုပ္ၾကမလဲ၊ တစ္ျပိဳင္နက္ထဲမွာ ေနရာသိပ္က်ယ္ဝန္းၿပီး လူသားသိပ္ဆန္ျပခ်င္တဲ့ႏိုင္ငံေတြက လႊဲေျပာင္းရယူခ်င္ပါတယ္ဆိုရင္ အျမန္ထည့္ေပးလိုက္ဖို႔ပါပဲ။

အစိုးရနဲ႔ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကို သတိေပးၿပီးတဲ့ေနာက္ က်ဳပ္တို႔ျပည္သူအခ်င္းခ်င္းကိုလဲ သတိေပးရဦးမယ္။ ကိုယ့္လူတို႔ေရ ေလွခြက္ခ်ည္းက်န္ အလွံမလွဲစတမ္း ေမာင္းထုတ္ဖို႔တာဝန္ဟာ က်ဳပ္တို႔အားလံုးအတြက္ အမ်ိဳးသားေရးတာဝန္ဆိုတာ လူတိုင္းနားလည္ဖို႔နဲ႕ အခ်ိန္ျပည့္သတိရေနဖို႔ ေဆာ္ၾသလိုက္ရပါတယ္ဗ်ား။