ေမလ (၁) ရက္ေန႔က က်ေရာက္တဲ့ May Day အလုပ္သမားေန႔အတြက္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ေပးပို႔တဲ့ သဝဏ္လႊာထဲမွာ ေဖာ္ျပထားခ်က္ေတြဟာ အလုပ္သမားေတြအတြက္ အင္မတန္မွ ေမွ်ာ္လင့္အားတက္စရာေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ႔ အလုပ္သမားေတြရဲ ႔ လက္ေတြ႔ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္နီးစပ္မႈ ရွိပါသလဲ။ အလုပ္သမားအေရး လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ေနသူ ကိုသူရိန္ေဇာ္၊ ကိုထြန္းထြန္းႏိုင္ တို႔နဲ႔ ဦးေက်ာ္ဇံသာ ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ တင္ျပထားပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ပထမဦးဆံုးကေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ရဲ ႔ အလုပ္သမားေန႔ သဝဏ္လႊာထဲမွာ ေရးထားပါတယ္။ ဥပေဒနဲ႔ နည္းဥပေဒမ်ား သတ္မွတ္ျပဌာန္းခဲ့ၿပီး အလုပ္သမားအဖြဲ႔အစည္းေတြကို ဖြဲ႔စည္းခြင့္ျပဳထားၿပီးျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဟုတ္ပါသလား။ အလုပ္သမားအဖြဲ႔အစည္းေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဖြဲ႔စည္းခြင့္ရေနပါၿပီလား။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေတာ့ မရေသးဘူးခင္မ်ား။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူ႔ရဲ ႔ ဖြဲ႔စည္းပံုကိုယ္တုိင္က ခ်ဳပ္ထားတာျဖစ္ေနတယ္။ ပထမ ဖ်က္လိုက္တဲ့ ၆၄ ဥပေဒေတြက သူ႔ထက္အမ်ားႀကီးျမင့္တယ္။ ဒီ ဥပေဒမွာဆိုရင္ အလုပ္သမားေတြအတြက္ တစပ္တဆက္တည္း လုပ္သက္က အနည္းဆံုး (၆) လ ရွိရမယ္လို႔ဆိုထားတယ္။ သမဂၢဆိုတဲ့စကားကို သံုးတာကို သူတုိ႔မႀကိဳက္ဘူး။ အဲဒါကို ဖယ္ခိုင္းတယ္။ အဲဒီ နံမည္ အျငင္းပြားေနျခင္းကိုက က်ေနာ္တို႔မွာ မလြတ္လပ္ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ထြက္ေနပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အနည္းဆံုး ေျခာက္လရွိရမယ္ဆိုတာ ဘာေျပာတာလဲ။ တစပ္တဆက္တည္း - ဘာ ေျခာက္လလဲ။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ စက္ရံုတရံုမွာ အလုပ္ခြင့္တခုမွာ တစိုက္မတ္လုပ္ရတာ ေျခာက္လသက္တမ္း ရွိရမယ္။ အနည္းဆံုး ေျခာက္လသက္တမ္း ရွိရမယ္လို႔ ဆိုတယ္ခင္မ်ား။ အဲဒီေတာ့ ဒီေန႔မွဝင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္၊ ဒါမွမဟုတ္ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးလ၊ ငါးလေလာက္က ဝင္တဲ့အလုပ္သမားေတြက အဲဒီအလုပ္သမားအဖြဲ႔ကို ဖြဲ႔စည္းခြင့္မရွိဘူးျဖစ္တယ္။ မွတ္ပံုတင္ထားတဲ့အဖြဲ႔ေတြရွိတယ္။ အဲဒါကို မျပည့္ေတာ့ တလေလာက္လိုတာနဲ႔၊ အဲဒီလူပါတာနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းခြင့္မက်ဘူး။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေနာက္တခုက အလုပ္သမားသမဂၢဆိုတာကို မသံုးႏႈန္းရရင္ ဘယ္လိုနံမည္ေပးရမလဲ။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ သူက အလုပ္သမားအဖြဲ႔အစည္းလို႔ပဲ ဥပေဒျပဌာန္းထားတဲ့စာအုပ္ထဲမွာ အဖြဲ႔အစည္းလို႔ပဲ ေျပာထားၿပီး၊ ေနာက္တခုက တင္တဲ့အခါမွာ သမဂၢလို႔ တင္လုိ႔ရွိရင္ သမဂၢစကားလံုးပါရင္ ျပင္ခိုင္းပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဂၤလိပ္လို႔ ဘာေရးသလဲ။ Union လို႔ မသံုးရဘူးလား။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေနာက္တခုက အလုပ္သမားသမဂၢဆိုတာကို မသံုးႏႈန္းရရင္ ဘယ္လိုနံမည္ေပးရမလဲ။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ Union မႀကိဳက္ဘဲ၊ Organization လို႔ သံုးခိုင္းထားပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား အဲဒီ သမဂၢစကားလံုးကို သူတုိ႔ မႏွစ္ၿမိဳျဖစ္ေနရတယ္ ထင္ပါသလဲ။

ကိုထြန္းထြန္းႏိုင္ ။ ။ စစ္အာဏာရွင္ေတြ၊ အာဏာရွင္ေတြအဆက္ဆက္မွာ သမဂၢဆိုတာကို အၿမဲတမ္း စိုးရိမ္ေၾကာက္လန္႔ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ အလုပ္သမားသမဂၢ။ အဲဒီလို သမဂၢေတြကို ေၾကာက္လန္႔တဲ့စိတ္ေတြက အခုထိ ရွိေနတယ္။ အဲဒီအတြက္ေၾကာင့္ သူတုိ႔က သမဂၢဆိုတာကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သံုးခြင့္မေပးဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီေခါင္းစဥ္ေလးေတာင္မွ အမည္ေတာင္မွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဖြဲ႔ခြင့္မရဘူးဆိုရင္ အလုပ္သမားေတြက သူတုိ႔ရဲ ႔ ဘဝအာမခံခ်က္ေတြ၊ အခြင့္အေရးေတြကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဆက္လက္ၿပီး ကာကြယ္ႏိုင္မလဲဆိုတာကို ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဆိုေတာ့ အလုပ္သမားအဖြဲ႔အစည္းဆိုတဲ့ နံမည္နဲ႔ေတာ့ ဖြဲ႔ျဖစ္သြားၿပီေပါ့။

ကိုထြန္းထြန္းႏိုင္ ။ ။ အလုပ္သမားအဖြဲ႔အစည္းနံမည္နဲ႔ေတာ့ ဖြဲ႔ျဖစ္သြားၿပီ။ တရားဝင္မွတ္ပံုတင္လည္း ခ်ေပးလိုက္ပါၿပီ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒီ အဖြဲ႔အစည္းရဲ ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြက ဘယ္ေလာက္အထိ ေပးထားပါသလဲ။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ သူတုိ႔ရဲ ႔ နည္းဥပေဒထဲမွာပါတဲ့အတုိင္းပဲ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ထပ္ၿပီးထုတ္ထားတဲ့ အလုပ္သမားညႇိႏိႈင္းေရးဥပေဒ၊ အဲဒီ ဥပေဒမွာ ေလာေလာဆယ္ တရားဝင္ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ အဲဒီ စက္ရံုတရံုမွာ သမဂၢ ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ အလုပ္သမားရဲ ႔ ကိုယ္စားလွယ္ႏွစ္ေယာက္၊ အလုပ္ရွင္ကိုယ္စားလွယ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ညိႇႏိႈင္းေရးေကာ္မတီေလးတခုကို သူတို႔ဖြဲ႔စည္းခြင့္ရမယ္။ အဲဒီ ေကာ္မတီ သက္တမ္းကတႏွစ္ျဖစ္တယ္။ အဲဒီ ညႇိႏႈိင္းေရးေကာ္မတီမွာ ေျဖရွင္းလို႔မရတဲ့အခါၾကမွ ခံုသမာဓိအဖြဲ႔ေတြကို အဆင့္ဆင့္တက္ၿပီးေတာ့ ေျဖရွင္းခြင့္ေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ေပးထားပါတယ္။ ဒီ ညိႇႏိႈင္းေရးေကာ္မတီကေန ခံုသမာဓိအဖြဲ႔အဆင့္ဆင့္ကို ညိႇႏိႈင္းမေျဖရွင္းဘဲနဲ႔ ဆႏၵျပသပိတ္ေမွာက္ခြင့္ မရွိဘူးလို႔ ဥပေဒမွာ ျပဌာန္းထားတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္မုိ႔ ဘယ္ေလာက္အထိ သူတုိ႔တေတြ အခြင့္အေရးေတြရမယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔ သတိႀကီးစြာထားၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ~ အရေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေျပာစရာမရွိပါဘူး။ တကယ္လုပ္တဲ့အခါမွာ ဘယ္ေလာက္အထိ လုပ္ခြင့္ရွိမလဲဆိုတာကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ကံေသကံမ ဘာမွေျပာလို႔ မရေသးပါဘူး။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတရဲ ႔ သဝဏ္လႊာထဲမွာ ထို႔အျပင္ အလုပ္သမားမ်ားနဲ႔ လည္းေကာင္းတို႔၏ မိသားစုမ်ားအတြက္ လူမႈေရးကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ား ပိုမုိရရွိေစရန္၊ ေဆးကုသမႈခံယူခြင့္၊ ေငြေၾကးအက်ဳိးခံစားခြင့္၊ အၿငိမ္းစားယူၿပီးေနာက္ ေဆးကုသမႈ ဆက္လက္ခံစားခြင့္၊ မိသားစုေထာက္ပံ့အက်ဳိးခံစားခြင့္၊ သက္ျပည့္အၿငိမ္းစားခံစားခြင့္၊ အလုပ္လက္မဲ့ အက်ဳိးခံစားခြင့္၊ အလုပ္လုပ္ ကိုင္ႏိုင္စြမ္းမရွိမႈ အက်ဳိးခံစားခြင့္၊ အလုပ္ခြင္မွာ ထိခိုက္မႈအက်ဳိးခံစားခြင့္၊ နာေရးစရိတ္ခံစားခြင့္၊ က်န္ရစ္သူအက်ဳိးခံစားခြင့္နဲ႔ အိမ္ယာစီမံကိန္းအက်ဳိးခံစားခြင့္ စတဲ့ အက်ဳိးခံစားခြင့္မ်ားပါဝင္ေသာ လူမႈဖူလံုေရးဥပေဒသစ္ကိုလည္း ေရးဆြဲၿပီးျဖစ္ပါတယ္လို႔ ဆိုထားေတာ့ အင္မတန္ေကာင္းတဲ့ကိစၥေတြပါ။ အလုပ္မရွိေတာင္ အာမခံခ်က္ရမယ္ဆိုတဲ့ကိစၥေတြ ေပးထားပါတယ္။ ဒီဟာေတြ တကယ္ပဲ ျဖစ္လာၿပီလား။ ေလာေလာဆယ္မွာ ျဖစ္မယ့္အလားအလာ ရွိပါသလား။ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ မေဖာ္ေသးရင္ေတာင္မွ ဥပေဒ ျပဌာန္းၿပီးၿပီဆိုေတာ့။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ အလုပ္သမားထုၾကားကိုေတာ့ အခုထက္ထိ မေရာက္ေသးပါဘူး။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အစိုးရသစ္ တက္လာၿပီးေနာက္ အစိုးရသစ္ဆုိၾကပါစို႔။ ေနာက္ လႊတ္ေတာ္ေတြေခၚလာၿပီးေနာက္မွာ အလုပ္သမားေတြရဲ ႔ ဘဝမွာ ဘာအေျပာင္းအလဲ ေလာေလာဆယ္မွာ ရွိလာသလဲ။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတဲ့ အေျပာင္းအလဲတခုရွိလာတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ ပထမေခတ္ အစိုးရေဟာင္းလက္ထက္မွာတုန္းကေတာ့ ဘာမွကို ေျပာခြင့္ဆိုခြင့္ မရွိဘူး။ ဘာမွ ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္မရွိတာ။ အခုေတာ့ အဲဒီလို ေျပာေနတဲ့စကားေတြကိုက ေမွ်ာ္လင့္စရာလို႔ အဲဒီလိုပဲျမင္ပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒီ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လႊဲၿပီးေတာ့ လက္ေတြ႔အက်ဳိးခံစားခြင့္ - ဥပမာ လစာေတြ ပိုရလာတယ္။ အလုပ္ခ်ိန္အပို overtime အခ်ိန္ပိုလုပ္အားခေတြ အမွန္တကယ္ ရလာတယ္။ အလုပ္သမားေတြ နာမက်န္းျဖစ္ရင္ ပိုၿပီးဂရုတစိုက္ ေဆးဝါးကုသခံယူပိုင္ခြင့္ ရွိလာတယ္ စသျဖင့္ အဲဒီလို ဘာမွ လက္ေတြ႔အက်ဳိးခံစားခြင့္ေတြ မေတြ႔ေသးဘူးလား။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ အဲဒါေတြက က်ေနာ္တုိ႔ အလုပ္သမားေတြအားလံုးနဲ႔ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြ၊ သားသမီးေတြအားလံုးက စက္ရံုအလုပ္ရံုေတြမွာရွိတဲ့ အလုပ္သမားေတြပါ။ က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တုိင္လည္း အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္သမားေတြပါ။ က်ေနာ္တို႔မွာ တစံုတရာ တုိးတက္မႈ ဘာမွမရွိေသးပါဘူး။ အခုထက္ထိ အဲဒီ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ေနရပါေသးတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အရင္တုန္းက ဥပေဒမွာကေတာ့ အလုပ္ရွင္၊ အလုပ္သမားဆိုတာ အလုပ္ရွင္ကေတာ့ အရင္ အစိုးရေဟာင္းလက္ထက္တုိ႔ ဘာတို႔ထက္ မဆလေခတ္တို႔မွာေတာ့ ႏိုင္ငံပိုင္ အလုပ္သမားေတြရဲ ႔ ကိစၥသာျဖစ္မယ္။ ၈၈ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းေတြ ရွိလာခဲ့တယ္။ အဲဒီကာလက ပုဂၢလိကစက္ရံုေတြ၊ လုပ္ငန္းရွင္ေတြ နဲ႔ အလုပ္သမားေတြျဖစ္တဲ့ ပဋိပကၡမွာ အာဏာပိုင္ေတြ ရပ္တည္ခဲ့တာနဲ႔ အခု ဒီဥပေဒေတြ ေရးဆြဲၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ အာဏာပိုင္ေတြ ရပ္တည္ခ်က္ ဘယ္လိုေျပာင္းလဲလာပါသလဲ။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ အာဏာပိုင္ေတြဆိုတဲ့ေနရာမွာ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အနီးစပ္ဆံုးလို႔ ေျပာလို႔ရတယ့္ အငယ္တန္း အာဏာပိုင္၊ အရာရွိေတြရဲ ႔ အျမင္မွာ ေျပာေျပာေနတာက ဥပမာ စက္ရံုအလုပ္ရွင္ေတြမွာလည္း အခက္အခဲရွိတယ္။ အလုပ္သမားေတြက နင္းကန္ၿပီး လိုခ်င္သေလာက္ ေတာင္းေနတယ္ဆိုတဲ့အသံမ်ဳိးေတြ ထြက္ၿပီးေတာ့ အလုပ္ရွင္ေတြကေတာင္မွ တခါတရံၾကရင္ ညိႇႏိႈင္းေဆြးေႏြးလိုတဲ့ စိတ္ေတြကို သြားေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒါကို ေတာ္ရံုတန္ရံု ရွင္းလင္းတဲ့ကိစၥေတြကို အလုပ္သမားနဲ႔ အလုပ္ရွင္ေတြၾကားထဲမွာ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ညိႇႏိႈင္းေပးပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ အဲဒီလိုမ်ဳိး မလိုလားအပ္တဲ့ အရာရွိေတြ ဝင္လာမွာဆိုတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အခ်ဳိ ႔အခ်ဳိ ႔ေသာ အရာရွိေတြလည္း ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ပါတယ္။ ရွိလည္းရွိပါတယ္ အလြန္နည္းပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔ရဲ ႔ အေတြးအေခၚက ပထမေခတ္ အေတြးအေခၚကို မေျပာင္းလဲႏိုင္ေသးတဲ့ အေနအထားမ်ဳိး သြားေတြ႔ရတယ္။ ဒါက အထက္က ညႊန္းၾကားခ်က္ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာကိုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ မသိရပါဘူး။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အလုပ္ရွင္ကေတာ့ သူတုိ႔ လုပ္ငန္းခြင္မွာ အဆင္ေျပမွ သူ႔အလုပ္က ေရွ ႔ကိုဆက္ၿပီး အဆင္ေျပအလုပ္ျဖစ္မွာကို။ ဆိုေတာ့ အခုန အရာရွိအပိုင္းကလူေတြကေတာ့ သူတုိ႔အက်ဳိးစီးပြားသိပ္မပါတဲ့ သေဘာလို႔ သူတုိ႔ျမင္တယ္လို႔တူပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ဘာေၾကာင့္လဲ သူတုိ႔အက်ဳိးစီးပြား လိုခ်င္လို႔လား။ ျပႆနာျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ အလုပ္ရွင္ေတြက အဲဒီအတြက္မ်ား ဒီလို ေျပာၾကတာလား။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ အမ်ားအားျဖင့္ အလုပ္ရွင္ေတြက အရာရွိေတြနဲ႔ သြားနီးစပ္ၿပီး၊ အလုပ္သမားေတြၾကေတာ့ နီးစပ္ဖုိ႔အခက္အခဲ ရွိပါတယ္။ အလုပ္သမားေတြကို အခုအခ်ိန္အထိ အလုပ္ရွင္ေတြလို႔ အရာရွိေတြက တန္းဖိုးထား ဆက္ဆံဖို႔ ဝန္ေလးေနတဲ့အခ်က္ေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဒါက ျပႆနာျဖစ္တဲ့ကိစၥေပါ့။ ကေလးေတြ၊ အလုပ္သမားေတြရဲ ႔ မိသားစုရဲ ႔ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ လုပ္ခေတြ၊ လခေတြ ပိုတုိးေပးပါသလား။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ ဘာမွ မရေသးပါဘူး။ မရေသးတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အလုပ္သမားေတြၾကားမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အခုအခ်ိန္မွာ အၾကပ္အတည္းပိုၿပီးျဖစ္လာတယ္။ ပိုၿပီးေျပာဆိုမႈေတြ ရွိလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ႔က တရားဝင္ေျပာဖို႔ကိုလည္း မေျပာရဲဘူး။ သူတုိ႔က ေၾကာက္လန္႔မႈ အခုထိ မေျပေသးတဲ့ အေနအထားရွိပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အခု ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အလုပ္သမားေတြရဲ ႔ အႏိွမ့္ဆံုးလုပ္ခံကို ဘယ္ေလာက္လို႔ သတ္မွတ္ထားပါသလဲ။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ စက္ရံုေတြက ေပးတဲ့ အႏိွမ့္ဆံုးလုပ္ခက တစ္ေသာင္းေက်ာ္မွာပဲ ရွိပါေသးတယ္။ Overtime ေၾကး၊ ဆုေၾကး၊ ရက္မပ်က္ေၾကး စသျဖင့္ ေပါင္းၿပီးေပးတာမွ ခုႏွစ္ေသာင္း အလြန္ဆံုးရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ငါးေသာင္းပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္မွာ ရပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔က အလုပ္တရက္ ပ်က္တာနဲ႔ ဆုေၾကး၊ ရက္မပ်က္ေၾကးတို႔ ျပဳတ္သြားပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ အရမ္းနည္းသြားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတုိ႔ အဓိက လုိခ်င္ေနတာကလည္း သူတုိ႔ရဲ ႔ မူရင္း ေနစားလုပ္ခကို သူတုိ႔က ပိုၿပီးေတာ့ - အဲဒါက အာမခံခ်က္ရွိတဲ့အတြက္ ပိုလိုခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါကို ေပးဖို႔အတြက္က အလုပ္ရွင္ေတြက မႀကိုးစားသလို၊ အရာရွိေတြကလည္း ညိႇႏိႈင္းမႈမွာ အရမ္းေႏွာင့္ေႏွးပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒီေတာ့ အလုပ္ခြင္ကို သြားဖို႔လာဖုိ႔။ ရံုးတက္ဖို႔ အလုပ္ခြင္ အသြားအျပန္အတြက္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးကို သူတုိ႔ တာဝန္ယူပါသလား။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ ယူတဲ့အပိုင္းလည္းယူတယ္၊ မယူတဲ့အပိုင္းလည္း မယူဘူး။ ခက္ေနတာက အဲဒီမွာ overtime ဆင္းရတာက ည ၁၀ နာရီေလာက္အထိ တခါတေလ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အနည္းဆံုး ရွစ္နာရီေလာက္ျဖစ္ေတာ့ အိမ္ကိုျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က ၁၀ နာရီေလာက္ ျပန္ေရာက္တယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အလုပ္ဆင္းတဲ့လူေတြက ေက်းလက္ဆင္ေျခဖံုး ရပ္ကြက္ေတြက မ်ားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္မွ ျပန္လာရေတာ့ ခေလး၊ မိန္းခေလးအတြက္ အမ်ားႀကီးအခက္အခဲရွိပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ သူတုိ႔ဆီက လိုက္မပို႔ဘူးေပါ့။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ သူတုိ႔ဆီက လိုက္ပို႔တယ္ဆိုတာ တစံုတရာအထိပဲ လိုက္ပို႔တယ္။ ဥပမာဆိုပါစို႔ လမ္းမႀကီးေပၚအထိ လိုက္ပို႔ၿပီးေတာ့ အဲဒီကေန ေနာက္ထပ္ သံုးမိုင္၊ ႏွစ္မုိင္ေလာက္သြားတဲ့ေနရာၾကေတာ့ ခေလးမေလးေတြက အခ်ိန္မေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္ရတာမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အလုပ္သမားေတြကို စက္ရံုးမွာ အစားအစာေကၽြးပါသလား။ ထမင္းတို႔ဘာတုိ႔။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲဒီလုိ အစားအစာေကၽြးတာရွိတယ္။ ရွိတာကလည္း သူတုိ႔က ပိုက္ဆံနဲ႔ေကၽြးတာျဖစ္တယ္။ ထမင္းကို လစာေပးစားတာ ျဖစ္ၿပီး အနည္းအက်ဥ္းအားျဖင့္ ထမင္းစရိတ္အေနနဲ႔ သက္သာတယ္ဆိုေပမယ့္ စားရတာကေတာ့ အရမ္းကို ဒုကၡေရာက္ပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အလုပ္သမားေတြေနတဲ့ အိမ္ေတြ၊ ေနထိုင္တဲ့အိမ္ေတြ မ်ားေသာအားျဖင့္ ငွားေနၾကတာလား။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ စက္မႈဇံုနဲ႔ နီးတဲ့ေနရာေတြမွာ အမ်ားအားျဖင့္ ငွားေနၾကတာပါ။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ငွားရမ္းခ၊ အိမ္ငွားခဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲ။ သူတုိ႔ဝင္ေငြရတာနဲ႔ တြက္ၾကည့္ခ်င္လုိ႔ပါ။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္မွာ ရွိပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ငါးေသာင္းေလာက္ရရင္ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ေလာက္က အိမ္ငွားခနဲ႔ သြားၿပီေပါ့။ သူတုိ႔မိသားစု စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ဆီဆန္ဆား အေျခခံ - ကေလးတေယာက္ရွိတဲ့ မိသားစုနဲ႔ တြက္ၾကည့္ၾကပါစို႔။ အေျခခံ စားေသာက္ကုန္အတြက္ ဘယ္ေလာက္ေလာက္ ကုန္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းပါသလဲ။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အခု ဆင္းေနတာေတြက လူငယ္ေတြမ်ားတယ္။ လူႀကီးေတြကို မခန္႔တာလည္းပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ဘာျဖစ္လို႔ မခန္႔ခ်င္တာလဲ။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။ အခု အလုပ္ခန္႔တာကိုက တခါတေလၾကရင္ က်ေနာ္ႀကံဳေနရတ့ဲ အေနအထားရဆိုရင္ မိန္းခေလးတေယာက္က သံုးႏွစ္ေလာက္ အလုပ္လုပ္ၿပီးရင္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္တယ္ - ရုတ္တရက္ လဲက်သြားတာတို႔။ ဘာျဖစ္လို႔ ျဖစ္တာလဲဆိုရင္ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ေရာဂါျဖစ္လာတယ္။ ဘယ္ကျဖစ္လဲဆိုရင္ အားနည္းတာကေနျဖစ္တယ္။ အရမ္းပင္ပန္းတယ္၊ အစာေရစာမဝဘူး။ အဲဒီလို အေနအထားေၾကာင့္ အဲဒီလို ေရာဂါမ်ဳိးေတြ ရၿပီးေတာ့ ရုတ္တရက္ လဲက်သြားၿပီးေတာ့ ေဆးရံုေဆးခန္း ပို႔ရတာမ်ဳိးေတြ မၾကာခဏ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အလုပ္အရမ္း ပင္ပန္းလို႔။ သြက္သြက္လက္လက္ လုပ္ႏိုင္တဲ့ လူငယ္ေတြကို သူတုိ႔ ပိုသေဘာက်တဲ့ အေနအထားရွိပါတယ္။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ အဲဒီလို စက္ရံုထဲမွာ လဲက်သြားတယ္ဆိုရင္ ေဆးဝါးကုသမႈကို အစိုးရက တာဝန္ယူကုေပးပါသလား၊ အလုပ္ရွင္က ကုေပးပါသလား။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ သူတုိ႔က ေယဘုယ် ေျပာလိုက္တာကေတာ့ ေဆးရံုသြား၊ ေဆးခန္းသြားေပါ့။ အဲဒီလိုမ်ဳိး ေျပာလိုက္တာမ်ဳိးပဲ ရွိၿပီးေတာ့ တကယ္ေတာ့ ဖိဖိစီးစီး မရွိဘူး။

ဦးေက်ာ္ဇံသာ ။ ။ ေဆးရံုးသြား၊ ေဆးခန္းသြား ေျပာလိုက္ၿပီးရင္ သြားတယ္ဆိုပါစို႔။ ကုန္က်စရိတ္ကို ျပန္ေတာင္းလို႔ ရပါသလား။ သူတုိ႔ ေပးသလား။

ကိုသူရိန္ေဇာ္ ။ ။ သာမန္အားျဖင့္ေတာ့ မေပးတာမ်ားတယ္။ ေပးတယ္ဆိုရင္လည္း အျဖစ္ေလာက္ပဲေပးတယ္။ လံုေလာက္ေအာင္ မေပးဘူး။

Ref: VOA