ေရႊ၀ါလမ္းမ

ေဟး
ေဟး ...
ကေလးတေယာက္လို
ငါ
ေျပးလႊား
ေတးသြားသီက်ဴး ျမဴးထူးစြာ။

ငါ
အနာဂတ္ကို ျမင္တယ္
ဒီကြင္းျပင္က်ယ္၊ လယ္ယာမ်ားၾကား
ျဖတ္သြားမယ့္ လမ္းမ
ေရႊေရာင္ထမယ့္ အနာဂတ္
ရွင္သန္လႈပ္ခတ္။

စပါးကြင္းျပင္မ်ားၾကား
ျဖတ္ထြင္းသြား
ေက်ာက္ဆီကိုစား
ေျမာင္းေတြကို လႊား
ေျမအညီစားနဲ႔ အနာဂတ္လမ္း
ေရႊေရာင္လႊမ္းလို႔။

ညေရႊရည္ရည္မွာ
ကမၻာတည္သူရဲ႔ လက္မ်ား
ဖန္ဆင္းထားမႈအေပၚ
ေျပးလႊားေပ်ာ္
ေတးသြားေအာ္။

ညီ..
ဒီမွာၾကည့္
ဒီလမ္းကို ေရွ႔ႏွစ္မွာ
ကတၱရာ ခင္းၾကမယ္၊ ၿပီးေတာ့
ထပ္တခါနင္း
ကားေတြျပံဳဆင္းလာၾကေတာ့မယ္။

ညီ
ဒီရပ္ကြက္မ်ား
မၾကာခင္
ၿမိဳ႔ျပ ယဥ္ေက်းမႈ
အစားထိုး ျပဳျပင္ေတာ့မယ္။

မာက်ဴရီထိန္လ်က္
ကားမီးၿပိဳးျပက္
ေစ်းဆိုင္မ်ား အသံထြက္
မီးျခံဳလႊာတထည္
ယက္ခ်ယ္သၾကမယ္။

အခုဆိုရင္
ေက်ာက္စရစ္မ်ား
ေျမသားမ်ားနဲ႔
ညီညာေျပးလႊား၊ မိုင္တိုင္မ်ား
အေ၀းကို ေျပးသြားၾကၿပီ။

လယ္ကြင္းထဲ
ခြဲေျပးလာတဲ့ ေလကို
ရွဴေန... ၿပီးေတာ့ မႈတ္ထုတ္ေစရင္း
အေ၀းကို အားသြင္း ေျပးသြားျပန္တယ္။
ရိုးသား ရိုင္းျပ၊ သဘာ၀ ေလညင္း
ပန္းတခင္းလိုပဲ။

လမ္းနေဘး
ေက်ာက္စရစ္ပံုေလးေပၚမွာ
လူတေယာက္ဟာ
သဘာ၀ကို ေငးလို႔
ဘာ ေတြးေနပါလိမ့္။

မုတ္ဆိတ္ငုတ္တို
ညစ္ႏြမ္း အိုလ်ရုပ္ပံု
အလုပ္သမား ၀တ္စံု
သူဟာ
ဒီလမ္း ပံုထြင္းသူမ်ားရဲ႔
ဂုဏ္သေရရွိ အလုပ္သမား ျဖစ္မယ္။
ဆံပင္မ်ား ေလမွာလြင့္
စိတ္ေတြ ေလမွာလႊင့္
‘ေတာပုလင္း’ ဖြင့္ထားပံုပဲ။

သူဟာ
ေလမ်ားစြာ ရွဴရိႈက္
အိပ္ငိုက္ႏြမ္းလ်၊ ဘ၀ ကာလ
ဒႆနတခု
ျပဳစုေကာင္း ျပဳစုေနမယ္။

ညေနဆည္းဆာအိုမွာ
အသားညိဳညိဳ
ဗ်ဳိ႔ ... အလုပ္သမားအို
ခင္ဗ်ား ဘာကို ေတြးေနတာလဲ။

ကဗ်ာတပုဒ္
အသျပာတထုပ္
မနက္ျဖန္အလုပ္
ဒါမွ မဟုတ္
စံျပလုပ္သား
ဒါမွ မဟုတ္
ဗ်ဴရိုကရက္ အရာရွိမ်ား
ဒါမွ မဟုတ္
အရက္ တပုလင္း
ၿပီးေတာ့ ... ထမင္းတနပ္
ဘာကို ဆက္စပ္ေတြးေနတာလဲ။

ဟိုမွာ
ငွက္တအုပ္၊ ရုပ္ရုပ္သဲသဲ
အိပ္ပြဲ ျပင္ၾကၿပီ။

အေမွာင္ေတြ
မင္ရည္ ဖိတ္က်
မဲျပာ ကန္႔လန္႔ကာစမွာ
ေရႊရည္ည စြန္းထင္းလို႔။

တမင္းခ်ဳိင့္လႈပ္သံ
ဦးထုပ္ တလန္လန္
ေျခေထာက္ ျမန္ျမန္နဲ႔
ျပန္ကုန္ၾကၿပီ။

.... ..... .....

ေကာင္ေလးရာ
ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးကြာ
သာယာစီးတာေတြ
နာက်ည္းစရာေတြ
အေျပာင္စားေတြ
အေခ်ာင္သမားေတြ
ဒါေတြက သဘာ၀ပဲ၊

ဒီညေနထဲ
ေဒါသမဲေတြကို
အရည္စိမ္ ခြဲေခ်
အခု ေလတဖ်ဴးဖ်ဴးမွာ
ထေရမူးမူး ဘာမူးမူး
ဘာမွ မထူးတာအတြက္
ဘာမွ စိတ္မပ်က္နဲ႔
မနက္... ေန႔... ည
တို႔ေလွ်ာက္လွမ္း သြားၾကရာမွာ
ဘာေတြ လိုမလဲ။

စီးကရက္တလိပ္
ဘီယာတစိတ္
အသျပာမိတ္ေဆြ
ဒါေတြလား။

သိုင္းစာအုပ္
အရုပ္အက်ၤ ီ
အေရာင္စီထီး
ေဂါက္သီးရိုက္တံ
အို... ညေနအျပန္
ပိုလွ်ံသူေတြ အတြက္ပါကြာ။

၀မ္းစာ
၀မ္းစာ
၀မ္းစာ
ဒါအတြက္ပဲ
ၿမိဳ႔သစ္တဲမ်ား၊ ညမဲၾကားမွာ
ဆန္ရွာ ဆန္ေခ်း
ထင္းေပး ထင္းယူ
မီးအပူမွာ
ထမင္းအိုး အဆူ
ကဲ...
ငါ ဘာကို ထပ္ေတြးရဦးမလဲ ကိုယ့္လူ။

ေရႊ၀ါလမ္းမေပၚကို
ၿမိဳ႔ျပေတြ က်ဴးေက်ာ္ျခင္းမွာ
အရင္ လက္ရင္းအတိုင္း
ငါတို႔
ေ၀းရာကို ေက်ာခိုင္းရဦးမယ္။

မာက်ဴရီည
၀မ္းအိုေဟာင္းျမ
ညီ..
ဒီညေတြ
ဘယ္လိုမွ နီးစပ္မေနၾက
ဒါ... သဘာ၀ပဲကြယ္။

ငါ့ ေခၽြးမ်ား
ေျပာင္လက္စီး၀င္သြား
ႏိုင္လြန္ ကတၱရာသားဟာ
အနာဂတ္ နတ္တပါး မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။

မ်ဥ္းၾကား မ်ဥ္း၀ါမ်ား
ေျပးလႊား၊ ေ၀းသြား
ေခၽြးစက္မ်ား ခရီးတာဟာ
၀မ္းတထြာပါပဲကြယ္။

ဒီညေနမွာ
ငါေသာက္တဲ့ အရည္ဟာ
ငါ့ ေခၽြးေတြေပါ့
လမ္းမေဘးမွာ ေတးေက်ာ့သီ
အနာဂတ္ ပန္းခ်ီေဆး
ေရႊ၀ါေခၽြးရည္အတြက္
ငိုေႂကြးလ်က္ေပါ့။

ေကာင္ေလးေရ
သြားေတာ့။
ျမက္ခင္းျပင္ ေလေနာ့လို႔
စပါးပင္ေတြ ေျပးေဆာ့လို႔
ကေလးေတြ လည္ေမာ့လို႔
တို႔ ညေနေပါ့။

ညီ...
ဒီလမ္းမေပၚ
တိတ္ဆိတ္စြာ ျပန္ခဲ့ၾက
ည... အဲဒီည
ေမ့မရေတာ့ဘူး။

ေယာဟန္ေအာင္
ဧၿပီ ၂၅၊ ၁၉၈၆။