ေခါက္ရိုးက်ိဳးအလြမ္း သို့မဟုတ္ အလြမ္းသင့္မိုးနတ္ ဧကရီ
မခံစားတက္ေတာ့ဘူး.........
အရူးတစ္ေယာက္လုိ့ ဟစ္ေၾကြးေနမိတယ္........
ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ့ ေတးတြန္သံ.........
နားစည္ကေန ႏွလံုးသည္းပြတ္တုိင္ ဒလေဟာ စီးဆင္းေနတယ္.....
ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ေတာင္ပံခတ္သံကုိေတာင္ ေရႊခ်ထားခ်င္သူ.....................
အဲ့ဒီေတာင္ပံအားကုိးနဲ့ပဲ မင္း ငါ့ရဲ့ အေ၀းကုိ ထြက္ခြါသြား...... သြား..... သြား......
ျပန္မဆံုႏုိင္တာကိုသိတဲ့ခံစားခ်က္................
မင္းခံစားဖူးလား.........ခြဲသြားရက္သူေရ.........
ငါကေတာ့ဒဏ္ရာေတြအျပည့္နဲ့ .........
အိပ္မက္ေတြအေ၀းကုိ ေျပးထြက္သြားဖို့ႀကိဳးစားေနမိသူ..................
ဒဏ္ရာတစ္ပိုဒ္ အလြမ္းတစ္ျဖတ္..............
ႏွလံုးသားကေတာ့ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ပဲ..............
ဒါကုိေတာင္ ဇာတ္ဆရာက ဆက္က ပါ အံုး သမီးရယ္တဲ့..........
အလြမ္းဇာတ္ကေတာ့ တစ္ခန္းမရပ္ႏုိင္ေတာ့ပါလားေနာ္.......
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရွင္သန္ေနတယ္.........
ငါ့ညေတြ............. လမင္းနဲ့ၾကယ္စင္အလင္းေတြ မပါပဲ နဲ့ေပါ့...........
ဒါေပမယ့္ မ်က္ရည္ေတြေတာ့စြန္းထင္သြားတယ္.........
ရႈး... တိုးတိုးေနပါ ဒိုင္ယာရီ..... သူမ အားရပါးရငိုပါေစ.......ရႈးတိုးတိုးေနာ္.......
ေတာင္ပံခတ္သံ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္၀က္......
ေလညင္းခတ္သံ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း..........
ေပါင္းစပ္မိျပန္ေတာ့.......... ငါ့အသဲတစ္ျခမ္း အေအးပက္သြားျပန္ပီ......
ခပ္ေသာ့ေသာ့ေလးတိုက္တဲ့ေလညင္းေရ.... အမုန္းေတြေတာ့သယ္မလာပါနဲ့အံုးလား............
မိုးညေရာက္တုိင္းရူးခဲ့ရသူ......
ေဆာင္းကုိလဲ မ်က္စိမွိတ္ရင္ဆုိင္ေနတယ္....
ေက်နပ္ပါေတာ့ ခ်န္ခဲ့သူ...............
အလြမ္းခင္းတဲ့လမ္းမွာ မိုးသဲလဲ ငါ မင္းခင္းလို့ဆက္ေလွ်ာက္တယ္..... ေလွ်ာက္တယ္ .. ေလွ်ာက္မယ္...
ေသခ်ာတာက မိုးေရထဲက မိန္းမငယ္ေလး.....
အတုိင္းအဆမဲ့ မိုးစက္ေတြနဲ့ အလြမ္းေတြျဖန့္က်ဲ့ေနတယ္...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မိုးရြာတုိင္းေတာ့ ေဆြးေနမိတယ္.................
ႏွင္းေ၀တုိင္းလဲ လြမ္းေနမိတယ္..............
လြမ္း........... ေန......... မိ...........ပါ.......... ေသး...........တယ္.................
0 comments:
Post a Comment