လေရာင္ေအာက္မွာ...

ေခ်ာမာလွပတဲ႔ ခ်စ္စရာ ဂ်င္းနီေလးဟာ သူမတို႕မိသားစု ေျပာင္းေရြ႔လာရတဲ႔ အိမ္သစ္ကေလးကိုၾကည္႔ျပီး သိပ္ကို ေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္ေနပါတယ္… အိမ္ကေလးက ၾကီးမားလွတယ္ မဟုတ္ေပမဲ႔ ေနခ်င္႔စဖြယ္ရွိျပီး သူမအတြက္ သီးသန္႔အခန္းေလးတစ္ခုလည္း ပါ၀င္တာမို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနမိတာပါ။ သူမက မၾကာခင္မွာ တကၠသိုလ္ စျပီးတက္ရေတာ႔မယ္.. အသစ္စက္စက္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူေလး ျဖစ္လာေတာ႔မဲ႔ ဂ်င္းနီအတြက္ ကိုယ္ပိုင္ သီးသန္႔အခန္းေလးနဲ႔ေတာ႔ ေနခ်င္တယ္ေလ. သူမတစ္သက္မွာ ကိုယ္ပိုင္အခန္းနဲ႔ ဘယ္တုန္းကမွ မေနခဲ႔ဖူးဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ အခု သူမအတြက္ အပိုင္ရတဲ႔ အခန္းေလးကို ၾကည္႔ျပီး တစ္စိမ္႔စိမ္႔နဲ႔ ေက်နပ္ပီတိေတြ ျဖစ္ေနခဲ႔မိတယ္.. သူမရဲ႕ ပစၥည္း ပစၥယ ေတြကိုေတာင္ ေနရာမခ်ႏိုင္ေသးဘဲ အခန္းေလးရဲ႕ ျပဴတင္းမွာ တတ္ဆင္ထားတဲ႔ လိုက္ကာေလးဟာ ျပင္ပက ေလေျပညင္းေလးရဲ႕ တိုက္ခတ္မႈေၾကာင္႔ တစ္ဖ်တ္ဖ်တ္ လႈပ္ခါေနတာကိုၾကည္႔ျပီး သူမစိတ္ေတြလည္း ဖ်တ္ဖ်တ္ ခါလို႔ေပါ႕။ ဒီလိုက်ေတာ႔လည္း ေလာကၾကီးက ေပ်ာ္ရႊင္ ေက်နပ္စရာပါဘဲေနာ္.. တကၠသိုလ္မွာ သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြရျပီး ပါတီေတြ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြ ႏြဲရေပဦးေတာ႔မယ္.. အိုး.. အဲဒီလို ဘ၀ေလးဟာ သူမ သိပ္ကိုလိုခ်င္ခဲ႕တဲ႕ ဘ၀ေလးပါဘဲေလ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘ၀ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္လြတ္လပ္ခြင္႔ေတြ အျပည္႔အ၀နဲ႔ ေပ်ာ္ပစ္လိုက္ဦးမယ္ လို႔လည္း သူမက ေတြးေနမိေသးေတာ႔တယ္။


ေက်ာင္းစတက္ေတာ႔ သူမ ေမွ်ာ္လင္႔ထားသလိုပါဘဲ။ ေပ်ာ္စရာ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းလွပါတယ္... သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြ အမ်ားၾကီး ရသလို အတန္းထဲက ေကာင္ေလးေတြကလည္း ခ်စ္စရာေကာင္းလွတဲ႔ သူမကို စိတ္၀င္စားၾကတယ္။ ျပီးေတာ႔ သူမအတြက္ ဂုဏ္ယူ၀ံ႔ၾကြားစရာက သူမတို႔တကၠသိုလ္မွာ အားကစားသိပ္ေတာ္ျပီး ခ်မ္းလည္းခ်မ္းသာ၊ ရုပ္လည္းေခ်ာတာေၾကာင္႔ နံမည္ၾကီး ထင္ရွားေနတဲ႔ ေဘာလံုး အသင္းေခါင္းေဆာင္ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ကပါ သူမကို စိတ္၀င္တစားနဲ႔ မိတ္ဆက္ ခ်ဥ္းကပ္လာတဲ႔အတြက္ ဂ်င္းနီက သိပ္ကို ေက်နပ္ ေပ်ာ္ရႊင္ျပီး ဂုဏ္ယူေနမိတယ္.. သူငယ္ခ်င္းမ အသစ္ေတြကေတာင္ သူမကို မနာလိုေတြ ျဖစ္ေနၾကရတယ္ေလ။ ဂ်င္းနီကေတာ႕ ေက်နပ္လို႔ေပါ႕။ သူမက ေပၚျပဴလာျဖစ္ခ်င္သူ.. တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြအၾကားမွာ ထင္ရွားခ်င္တဲ႔သူေလ.. ခုေတာ႔ သူမ ျဖစ္ေစခ်င္သလို ျဖစ္လာေတာ႔မယ္ဆိုတာ ဂ်င္းနီက သိေနျပီ.. ဒီေတာ႔ ေက်ာင္းတက္ရတာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေန႔ေတြ ျဖစ္လာေတာ႔မယ္ဆိုတာလည္း သူမအတြက္ ေသခ်ာလို႔ဘဲေပါ႔။


တစ္ခုရွိတာက ဂ်င္းနီရဲ႕ မိဘေတြက ေရွးရိုးဆန္တယ္.. ဂ်င္းနီကို အသက္ငယ္ေသးတယ္.. လူ႕ေလာကၾကီးအေၾကာင္း ဘာမွနားမလည္ေသးဘူး။ ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ ခ်ဖို႔ ေစာလြန္းေသးတယ္ ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ မ်က္စိေအာက္မွာဘဲ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေလးနဲ႔ ထားခ်င္တယ္.. ျပီးေတာ႔ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူဘ၀ကို ရိုးရိုးသားသား ၾကိဳးၾကိဳးစားစားနဲ႔ ကုန္ဆံုးေစခ်င္တယ္.. ပညာကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း သင္ယူျပီး ေနာက္ထပ္ ဘြဲ႕လြန္သင္တန္းေတြ၊ ပညာေတြ အမ်ားၾကီး ထပ္သင္ေစခ်င္တယ္.. ထူးခၽြန္ ထက္ျမက္ေစခ်င္တယ္.. အလွအပကိုသာ မက္ေမာျပီး အေပ်ာ္အပါးကို ဦးစားေပးတဲ႔ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒီေတာ႔ ဂ်င္းနီကို ပညာၾကိဳးစားဖို႔၊ အေနအထိုင္ တည္ျငိမ္ဖို႔ ဆံုးမတယ္.. အသြားအလာေတြ ကန္႔သတ္တယ္.. ေယာက်္ားေလးေတြ မ်ားတဲ႔ ပါတီပြဲေတြ၊ ညဘက္ ထြက္တာေတြကို မၾကိဳက္ဘူး.. မသြားေစခ်င္ဘူး.. ဒါကို ဂ်င္းနီက စိတ္ဆိုးတယ္.. သူမရဲ႕ မိဘေတြဟာ သိပ္ကို ခ်ဳပ္ျခယ္တယ္.. ေရွးက်လြန္းတယ္.. လို႔ ထင္တယ္.. တကယ္တမ္းေတာ႔ ဂ်င္းနီက အခုမွ ၁၆ႏွစ္သာသာ ရွိေသးတာေလ။ ဒါေပမဲ႔ သူမကေတာ႔ သူမကိုယ္ကို လူၾကီးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနျပီလို႔ ထင္ေနတတ္သူ….


တစ္ရက္ေတာ႔ ဂ်င္းနီကို ေၾကြေနတဲ႔ ေဘာလံုးအသင္းေခါင္းေဆာင္ ဂ်က္ဖ္က သူတို႔ရဲ႕အိမ္မွာ ညဘက္ ပါတီတစ္ခု လုပ္မယ္လုိ႔ ဂ်င္းနီကို ေျပာလာတယ္.. ဂ်က္ဖ္က ဂ်င္းနီကို လာေစခ်င္တယ္.. ဂ်င္းနီကလည္း သြားခ်င္တယ္.. ျပီးေတာ႔ အဲဒီညမွာ လကလည္း သာမွာမို႕ လေရာင္ေအာက္မွာ သူ႔ကားနဲ႔ ကားေလွ်ာက္စီးၾကမယ္လို႔ ဂ်က္ဖ္က ဂ်င္နီ႔ကို ဖိတ္ေခၚတယ္.. မိန္းခေလးေတြ သည္းသည္းလႈပ္ ျဖစ္ေနတဲ႔ ဂ်က္ဖ္ရဲ႕ ဖိတ္ေခၚမႈကို ဂ်င္းနီ မျငင္းခ်င္သလို သူမ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဒီလိုပြဲေတြကို ေပ်ာ္ခ်င္တယ္.. သြားခ်င္တယ္.. ျပီးေတာ႔ လေရာင္ေအာက္မွာ ကားစီးရတဲ႔ အရသာကို သူမ တစ္ခါမွ မခံစားဖူးဘူး.. ခံစားၾကည္႔ခ်င္တယ္.. “ သူနဲ႔ လေရာင္ေအာက္မွာ ကားအတူတူစီးလိုက္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ၾကည္ႏူးဖို႔ ေကာင္းမလဲ၊ တစ္ျခားေက်ာင္းသူေလးေတြ သူမကို ဘယ္ေလာက္မ်ား မနာလို ျဖစ္လိုက္မလဲ.. ” လို႔ ေတြးမိျပီး သြားခ်င္စိတ္က တားမရ ဆီးမရ ျဖစ္လာေတာ႔တယ္.. ဒါေပမဲ႔ သူမရဲ႕ မိဘေတြက အမွန္အတိုင္းေျပာရင္ ဘယ္လိုမွ လႊတ္မွာမဟုတ္မွန္းလည္း ဂ်င္းနီသိေနတယ္..


ဒါနဲ႔ ဂ်င္းနီက မိန္းခေလး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကို သူမ မိဘေတြဆီ အဲဒီမိန္းခေလးအိမ္မွာ စာက်က္ၾကမွာမို႔ ညအိပ္မယ္လို႔ ညာေျပာေပးဖို႔ အကူအညီေတာင္းတယ္. သူငယ္ခ်င္းမကလည္း သူမ မိဘေတြ ယံုၾကည္လာေအာင္ ေျပာျပီး ဂ်င္းနီကို ေခၚထုတ္လာတယ္။ စာက်က္မယ္ ဆိုလို႔ ခြင္႔သာ ျပဳလိုက္ရေပမဲ႔ မ်က္ႏွာ မရႊင္မပ်နဲ႔ က်န္ရစ္ခဲ႔တဲ႔ မိဘေတြကိုၾကည္႔ျပီး ဂ်င္းနီစိတ္ထဲ ေတြေ၀ စိတ္ေလးေတာ႔ ၀င္သြားမိတယ္. “ငါဒီလိုလုပ္လိုက္တာ မွားျပီလား ”ေပါ႔။

ဒါေပမဲ႔ ပါတီကိုေရာက္ျပီး ဂ်က္ဖ္နဲ႔ ေတြ႔ခ်ိန္မွာ သူမက အရာရာကို ေမ႔သြားေတာ႔တယ္။ ပါတီမွာ အစားအေသာက္ေတြလည္း မ်ားမွမ်ားပါဘဲ။ ေသာက္ၾက စားၾကနဲ႔ လူေတြကလည္း ဆူညံစည္ကားေနေတာ႔တယ္. ဂ်က္ဖ္ကလည္း သူ႔လက္ထဲမွာ အရက္ခြက္က မျပတ္သေလာက္ ရွိေနျပီး ေဆးလိပ္ဆိုတာမ်ား ပါတီပြဲက်င္းပတဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အိမ္ ခန္းမတစ္ခုလံုး နံေစာ္ေနေအာင္ ေသာက္လိုက္ၾကတာ.. ေယာက်္ားေလး တုိင္းလိုလို ေဆးလိပ္နဲ႔ အရက္ခြက္ေတြနဲ႔။ သူတို႕ကို ၾကည္႔ျပီး ဂ်င္းနီက မူးေတာင္ မူးလာသလို ခံစားရတယ္.. လူကလည္း ျငီးစီစီ ျဖစ္လာတယ္.. ညဥ္႔က တေျဖးေျဖးနက္လာတယ္.. အျပင္မွာ လကလည္း ရႊန္းရႊန္းျမျမ သာလို႔ေနတယ္… အရက္နံ႔ေတြ ေဆးလိပ္နံ႕ေတြ နံေဟာင္ေနတဲ႔ အခန္းကေန အျပင္ထြက္လာျပီး ေလႏုေအးေလးေတြကို အငမ္းမရ ရႈရႈိက္ေနမိေတာ႔တယ္။ ေက်ာင္းမွာ ရိႈးေတြ မိုးေတြနဲ႔ ေနတတ္တဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ဒီလို အရက္ေတြ မူးေအာင္၊ ေဆးလိပ္နံ႔ေတြ နံေစာ္ေနေအာင္ ေသာက္ၾက စားၾကလိမ္႔မယ္လို႔ ဂ်င္းနီက တကယ္ကို မထင္ခဲ႔မိဘူးေလ။


အဲဒီခ်ိန္မွာ ဂ်က္ဖ္က အျပင္ထြက္လာျပီး ဂ်င္းနီကို ကားေလွ်ာက္စီးမယ္လို႔ ေျပာလာတယ္.. ဂ်င္းနီ ရင္ခုန္သြားတယ္.. “ၾကည္႔စမ္း.. ဒီေလာက္ သာေနတဲ႔ လေရာင္ေအာက္မွာ ဂ်က္ဖ္ရဲ႕ ကားအေကာင္းစားၾကီးနဲ႔ ေလွ်ာက္စီးရမယ္ဆို ဘယ္ေလာက္တိမ္းမူးဖြယ္ ေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္.. ” လေရာင္ရဲ႕ ျဖားေယာင္းမႈ၊ သူမစိတ္ရဲ႕ တိမ္းညႊတ္မႈတို႔ေၾကာင္႔ ဘာကိုမွ မစဥ္းစားမိေတာ႔ဘဲ ဂ်င္းနီက သေဘာတူလိုက္မိေတာ႔တယ္.. သူမနဲ႔အတူလာတဲ႔ မိန္းခေလးသူငယ္ခ်င္းကို ဂ်က္ဖ္နဲ႔ ကားေလွ်ာက္စီးမယ္လို႔ အသိသြားေပးလိုက္ေတာ႔ ေကာင္မေလးက တားတယ္ “ ဟင္.. ဂ်က္ဖ္က မူးေနျပီေလ.. ကားေမာင္းလို႔ျဖစ္ပါ႔မလား.. မူးေနတဲ႔လူတစ္ေယာက္ ေမာင္းတဲ႔ကားကို စီးရတာ အႏၱရာယ္မ်ားတယ္.. မသြားပါနဲ႔လား ဂ်င္းနီ..” လို႔ သူမကို တားတယ္.. ဒါေပမဲ႔ သူမ နားမ၀င္ေတာ႔ဘူး.. ခုခ်ိန္မွာ သူမက ဂ်က္ဖ္နဲ႔ ကားေလွ်ာက္စီးခ်င္တာဘဲ သိေတာ႔တယ္.. ျပီးေတာ႔ သူမစိတ္ထဲမွာ သူငယ္ခ်င္းမက မနာလိုလို႔ တားတယ္လို႔ဘဲ ထင္မိတယ္.. “ေအးေဆးပါ ” လို႔ သူငယ္ခ်င္းမ ကို ျပန္ေျပာလိုက္ျပီး ဂ်က္ဖ္ရဲ႕ ကားေပၚကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ တက္လိုက္ျပီးခ်ိန္မွာ ဂ်က္ဖ္က ကားကို အျမန္ဆံုးႏႈန္းထားနဲ႔ ေမာင္းထြက္လိုက္ေတာ႔ သူမစိတ္ေတြက ေပ်ာ္ရႊင္လြတ္လပ္မႈနဲ႔အတူ ေလထဲမွာ လႊင္႔ခနဲ ျဖစ္သြားသလိုပါဘဲ..


ေငြေရာင္လင္းျဖာေနတဲ႔ လေရာင္ေအာက္မွာ အမိုးဖြင္႔ထားတဲ႔ ဂ်က္ဖ္ရဲ႕ ကားေလးက အရွိန္ျပင္းျပင္း ေမာင္းႏွင္ေနခဲ႔တယ္.. ဘယ္ကိုဦးတည္းျပီး သြားေနတယ္ လို႔ ဂ်င္းနီ မသိလိုက္ႏုိင္ခင္မွာဘဲ သတိထားမိေတာ႔ ျမိဳ႕ျပင္ဘက္ေရာက္ေနခဲ႔ျပီ. ဂ်က္ဖ္က ကားကို ကားအသြားအလာ၊ လူသူကင္းရွင္းတဲ႔ ျမိဳ႔ျပင္က လမ္းေဘးတစ္ေနရာမွာ ထိုးရပ္လိုက္တယ္… အဲဒီေတာ႔မွ ဂ်င္းနီရင္ထဲမွာ ေၾကာက္စိတ္ေတြ ၀င္လာျပီး ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြ ေအးစက္လာခဲ႔တယ္.. “ဘုရားေရ.. ငါ႔မိဘေတြ ေျပာတာ အမွန္ပါဘဲလား.. ငါဟာ သိပ္ငယ္ေသးတယ္.. လူေတြအေၾကာင္း ဘာမွ မသိေသးဘူး.. ဆိုတာ တကယ္ဟုတ္တာဘဲ.. ညနက္သန္းေကာင္ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အထူးသျဖင္႔ မူးေနတဲ႔ လူနဲ႔ အျပင္ထြက္ရင္ ဘာေတြျဖစ္လာမလဲ ငါဘာလို႔မ်ား မေတြးမိတာပါလိမ္႔.. ငါတကယ္ကို မိုက္မဲတာဘဲ” လို႔ စဥ္းစားမိရင္း ေၾကာက္ရြ႔ံမႈေတြေၾကာင္႔ သူမတစ္ကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္ တုန္ယင္လာတယ္.. အဲဒီခ်ိန္မွာ ဂ်က္ဖ္က သူမကို လွမ္းဖက္ဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္.. ဂ်င္းနီက ဂ်က္ဖ္ရဲ႕ လက္ကို တြန္းဖယ္လိုက္ျပီး “ဂ်က္ဖ္.. ငါ.. ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္.. ငါ႕ကို အိမ္ျပန္ပို႔ေပးပါ.. ငါ လေရာင္ေအာက္မွာ ကားစီးခ်င္လို႔ နင္နဲ႔ လိုက္လာတာပါ။ ငါ ဒီမွာ မေနခ်င္ဘူး.. အိမ္ကိုျပန္ခ်င္တယ္.. ငါ႔မိဘေတြဆီ ျပန္ပို႕ေပးပါ” လို႔ တတြတ္တြတ္ ေတာင္းပန္မိေတာ႔တယ္.။

ဒါေပမဲ႔ ဂ်က္ဖ္က သူမေတာင္းပန္တာကို အသိအမွတ္ျပဳပံုမရဘူး.. သူမကို တစ္ခါ ထပ္ျပီး ဖက္ဖို႔ၾကိဳးစားျပန္တယ္.. ဒီေတာ႔ ဂ်င္းနီက ရုတ္တရက္ အၾကံရလိုက္ျပီး “ဂ်က္ဖ္ နင္ငါ႕ကို အခုခ်က္ျခင္း အိမ္ျပန္ပို႔ရင္ပို႔.. မပို႔ရင္ ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ကို ငါတိုင္ရလိမ္႔မယ္ ” လို႔ ေလသံခပ္တင္းတင္းနဲ႔ ေျပာခ်လိုက္ေတာ႔တယ္.. ဒီေတာ႔မွ ဂ်က္ဖ္က ျငိမ္သက္သြားတယ္. သူ႕လို နံမည္ၾကီး ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႕နဲ႔ အတိုင္ခံရမယ္ဆိုတာ သူျဖစ္ခ်င္မွာ မဟုတ္ဘူး.. ခ်က္ျခင္းဘဲ သူ႔ရဲ႕လက္က ကားေသာ႔ဆီ ေရာက္သြားျပီး ကားကို အရွိန္နဲ႔ ေမာင္းထြက္လိုက္ေတာ႔တယ္.. ေဒါသစိတ္ရိုင္းေတြ၊ အရက္ရဲ႕ မူးယစ္ရီေ၀မႈေတြနဲ႔ ဂ်က္ဖ္က ကားကို ေမာင္းေနတာေၾကာင္႔ အလာတုန္းကထက္ အဆမ်ားစြာ ျမန္ေနတဲ႔ ကားရဲ႕ အရွိန္က ဂ်င္းနီကို ေခၽြးေစးေတြ ျပန္လာေစတယ္.. သူ.. ဂ်က္ သိပ္ေဒၚသထြက္ေနခဲ႔ျပီ။ တေျဖးေျဖး ျမိဳ႕ထဲနဲ႔ နီးလာျပီး ေဘးပတ္၀န္းက်င္က သစ္ပင္ေတြ အေဆာက္အဦးေတြ ျဖတ္သြားတဲ႔ကားေတြ တစ္ရိပ္ရိပ္က်န္ခဲ႔တယ္.. ဒီေလာက္ျမန္တဲ႔ အျမန္နႈန္းက သိပ္ကို အႏၱရာယ္ၾကီးမွန္း သူမ နားလည္လိုက္တယ္. နားထဲမွာ ေလေတြ တိုးေနတာမ်ား ဘာသံမွေတာင္ မၾကားရေတာ႔ဘူး ထင္ေနမိတယ္.. သူမ ကားေရွ႔က ဒက္ရွ္ဘုတ္ကို ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ရင္း မ်က္စိကို စံုမွိတ္ထားလိုက္မိျပီး ဂ်က္ဖ္ကို ေျဖးေျဖးေမာင္းဖို႔၊ အရွိန္ေလွ်ာ႔ဖို႔ ေတာင္းပန္ ေနမိေတာ႔တယ္။


ရုတ္တရက္ ျပင္းထန္တဲ႔ ထိခိုက္မိသံၾကီးထြက္လာျပီး သူမမ်က္လံုးအပြင္႔မွာ လင္းထိန္တဲ႔ ကားမီးေရာင္က စူးစူးရွရွ ၀င္ေရာက္လာတယ္.. သူမ သိလုိက္ျပီ. ကားခ်င္းတိုက္မိျပီ. ကားေလးက တစ္ပတ္ ႏွစ္ပတ္ လိမ္႔သြားတယ္.. ဘယ္ႏွစ္ပတ္ပါလိမ္႔.. သူမ မသိေတာ႔... မမွတ္မိေတာ႔။ သူမ သိပ္ေပ်ာ္ရႊင္တဲ႔ လေရာင္ေအာက္မွာဘဲ အျပင္းအထန္ ကားတိုက္မိပါျပီေကာလား... ေနာက္ဆံုးမီးေရာင္ေလး ျမင္လိုက္ျပီး သူမ ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုး ေမွာင္အတိ က်သြားေတာ႔တယ္.. နားထဲမွာ အသံတစ္ခ်ိဳ႕ေတာ႔ ၀င္လာလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္.. တစ္ကိုယ္လံုးလဲ နာက်င္လို႔..ေသြးေတြလားမသိ ကပ္ေစးေစးေတြ သူမကိုယ္ေပၚက စမ္းမိသလို၊ ေသြးညီွနံ႔ေတြကလည္း နံလာတယ္.. “လူနာတင္ကားေခၚ.. ကားထဲက လူေတြ အရင္ထုတ္.. ေတာ္ေတာ္ အေျခအေနဆိုးတယ္.. ” စတဲ႔ အသံေတြက မၾကားတစ္ခ်က္ ၊ ၾကားတစ္ခ်က္ … သူမ ေနာက္ဆံုး ေတြးလိုက္မိတာက “ဂ်က္ဖ္ ဘယ္လိုေနလဲ.. ဘာျဖစ္သြားေသးလဲ။ ဟိုဘက္ကားက လူေတြေရာ ဘာေတြ ျဖစ္သြားေသးလဲ.. အသက္မွ ရွင္ရဲ႔လား။” သူမ ဘာကိုမွ မသိလိုက္ႏိုင္ခင္ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ အားလံုး အေမွာင္.. ပိန္းပိတ္တဲ႔အေမွာင္.. အသံဆိုတာလည္း ဘာသံမွ မၾကားရေတာ႔ေအာင္ သူမကမၻာၾကီးက မဲေမွာင္ တိတ္ဆိတ္သြားေတာ႔တယ္.. အသိစိတ္ေတြကေတာ႔ ခႏၶာကိုယ္မွာ မကပ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ လေရာင္ေအာက္မွာ ခရီးႏွင္လို႔… ေလအလ်င္လို လႊင္႔ေမ်ာေနလိုက္တာမ်ား. ကားစီးတာထက္ေတာင္ ျမန္ခ်င္ေသး။


ေဆးရံုေပၚမွာ သူမ တစ္ခ်က္ သတိျပန္လည္လာခဲ႔တယ္. အသံေတြလည္း ၾကားေနရတယ္.. သူမရဲ႕ အေျခအေန အေတာ္ဆိုးတယ္လို႔ ေျပာေနသံကိုလည္း ၾကားလိုက္ရတယ္.. ျပီးေတာ႔ ဂ်က္ဖ္လည္း ဆံုးသြားတယ္လို႔ ေျပာေနၾကသလိုဘဲ။ သူမ မ်က္လံုးဖြင္႔လိုက္ေတာ႔ ေဘးနားမွာ သူမနဲ႔အတူတူ ပါတီကိုသြားခဲ႔တဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမေလးလည္း ရွိေနတယ္.. ျပီးေတာ႔ ဆရာ၀န္ေတြ၊ သူနာျပဳေတြ အမ်ားၾကီး သူမကို စိုးရိမ္တၾကီး ၀ိုင္း ၾကည္႔ေနၾကတယ္.. နာလိုက္တာ.. တစ္ကိုယ္လံုး ဘယ္ေနရာမွ မနာတဲ႔ေနရာ မရွိေတာ႔ဘူးထင္တယ္.. သူမ ေျခ၊လက္ ဘာတစ္ခုမွ လႈပ္လို႔မရ၊ ႏႈတ္ခမ္းေလး ဟဖို႔ပင္ ခက္ခဲ ပင္ပန္းလြန္းလွတယ္ ။ သူမ ေဘးနားမွာ သူမ မိဘေတြကိုေတာ႔ မေတြ႔ရ.. ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ သူမသတင္း မၾကားမိေသးဘူးထင္တယ္.. ငါ႔ မိဘေတြ ဒီသတင္း မသိရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလိုက္မလဲ လို႔ ေတြးလိုက္မိေသးတယ္.. သူမကို ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ “သမီး မွတ္မိရဲ႕လား သမီးတို႔ ကားခ်င္းတိုက္မိတာေလ.. အခု ေဆးရံုေပၚမွာ” လို႔ ေျပာလာတယ္.. သူငယ္ခ်င္းကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔..


“ဂ်က္ဖ္ေရာ.. သူ ဘယ္လိုေနလဲ ”လို႔ ဂ်င္းနီက ၾကိဳးစားျပီး အသံထြက္ေမးလိုက္ေတာ႕ သူငယ္ခ်င္းမက “ဂ်က္ဖ္ ဆံုးသြားျပီ ” လို႔ ေျပာလာတယ္.. “ဟိုဘက္ ကားေပၚက လူေတြေရာ” လို႕ သူမ ပူပန္စိတ္နဲ႔ ေမးမိျပန္ေတာ႔ “အဲဒီကားေပၚမွာ လူ၂ေယာက္ပါတယ္.. ၂ေယာက္လံုး ဆံုးသြားတယ္”. တဲ႔ ။ ဂ်င္နီပါးေပၚ မ်က္ရည္ေတြ စီးက်လာတယ္.. သူမ မိုက္ျပစ္ေၾကာင္႔ လူေတြ အသက္ဆံုးရႈံးသြားရတယ္.. ေပ်ာ္ခ်င္စိတ္နဲ႔ မစဥ္းစားမဆင္ျခင္ဘဲ လုပ္ခဲ႔တဲ႔ သူမလုပ္ရပ္က ဒီေလာက္ ဆိုးက်ိဳးေတြ ျဖစ္ေစခဲ႔မွန္း အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ သူမ သိလိုက္ရျပီ။ ဒါဟာ သူမရဲ႕ အျပစ္ေတြလို႔ သူမ ခံစားမိတယ္.. ဂ်င္းနီက သူငယ္ခ်င္းမေလးရဲ႕ လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ျပီး ေျပာေနမိတယ္.. “ငါ႕ကို ဘယ္သူကမွ ခြင္႔လႊတ္ၾကမယ္ မထင္ဘူးေနာ္… ေသသြားတဲ႔ လူေတြရဲ႕ မိသားစုကို ေတာင္းပန္တဲ႔ အေၾကာင္း ေျပာေပးပါသူငယ္ခ်င္းရယ္.. ငါ႔အမွားေတြေၾကာင္႔ ခုလို သူတို႕ မိသားစုေတြရဲ႕ အသက္ဆံုးရႈံးရတာ၊ ျဖစ္ႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ငါ႕အသက္နဲ႔လဲျပီးေတာင္ သူတို႕ မိသားစုေတြ ျပန္ဆံုေအာင္ လုပ္ေပးခ်င္ပါတယ္.. ငါ႔အေဖနဲ႔ အေမကိုလည္း ေပ်ာ္ခ်င္စိတ္သက္သက္ေလးနဲ႔ လိမ္ညာခဲ႔မိတာကို ခြင္႔လႊတ္ဖို႔ ေျပာေပးပါေနာ္။ အဲလို လိမ္ညာျပီး အိမ္ကေနထြက္ခဲ႔မိလို႕ အမွားေတြၾကံဳရတာ ေနာင္တရပါျပီလို႔၊ ငါ႕ကို ခြင္႕လႊတ္ပါလုိ႔ ေတာင္းပန္ေပးပါ သူငယ္ခ်င္းရယ္... ေနာ္… ေျပာေပးမယ္ မဟုတ္လားဟင္.. ငါ႔ကို ေျပာစမ္းပါဟာ.. ”


သူငယ္ခ်င္းမက ဂ်င္းနီရဲ႕စကားေတြကို မၾကားသလို စကားတစ္ခြန္းမွ ျပန္မေျပာဘဲ တိတ္ဆိတ္လို႕ေနခဲ႔တယ္.. ရိႈက္သံေတြကသာ သူငယ္ခ်င္းမရဲ႕ ႏႈတ္ဖ်ားက ေၾကကြဲေဖ်ာ႔ေတာ႔စြာ ထြက္ေပၚေနခဲ႔တယ္.. သူမရဲ႕ လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ျပီး ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးေနတဲ႔ ဂ်င္းနီရဲ႕ စကားသံေတြကို ေခါင္းျငိမ္႔ေခါင္းခါ ဘာတစ္ခုမွ တု႔ံျပန္မႈ မရွိပါဘူး… တံုဏွိဘာေ၀နဲ႔ ငိုေၾကြးလို႔သာ ေနခဲ႔တယ္.. မၾကာခင္မွာ ေတာင္းပန္ေနတဲ႔ ဂ်င္းနီရဲ႕ အသံေလးဟာ တိုး၀င္ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီး သူမရဲ႕ ၀ိဥာဏ္ကေလးဟာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ က်ဳိးေၾကေနတဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ကို စြန္႔ခြာလို႔ လေရာင္ေအာက္ကို လြတ္လပ္စြာ ပ်ံသန္းသြားေတာ႔တယ္… ေဘးနားမွာ ရွိေနတဲ႔ သူနာျပဳ ဆရာမေလးက ဂ်င္းနီရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမေလးကို “ ဒီေကာင္မေလးက သူ႔အေဖအေမကို ေတာင္းပန္ေပးဖို႔ မေသခင္ေလး မွာ ဒီေလာက္ေတာင္းဆိုေနတာ ရွင္က ဘာျဖစ္လို႔ ဘာမွ ျပန္မေျပာတာလဲ.. သူ ေက်နပ္သြားေအာင္ တစ္ခုခု ျပန္ေျပာလိုက္တာ မဟုတ္ဘူး။ ခုေတာ႔ သူ႔မွာ ေသသာ သြားတယ္.. ရွင္႕ဆီက သူ႕အေဖအေမကို ေျပာေပးမယ္ ဆိုတဲ႔စကား ေကာင္မေလး မၾကားသြားလိုက္ရဘူး သနားဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ.. ” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္..


မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ငိုေၾကြးေနတဲ႔ ဂ်င္းနီရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမေလးက “ ကၽြန္မ ဘယ္လိုမ်ား ေျပာရမလဲ ဆရာမရယ္.. သူတို႔ကားနဲ႔ တိုက္မိျပီး ဆံုးသြားတဲ႔ တစ္ဖက္ ကားေပၚက လူ၂ေယာက္ဟာ သူ႕အေဖနဲ႔ အေမပါ ဆိုတာ သူ သိမသြားတာက ပိုေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား။ ဆံုးသြားတဲ႔ သူ႕အေဖနဲ႔ အေမကို သူ႔သမီးရဲ႕ ေတာင္းပန္စကားေတြ ကၽြန္မ ဘယ္လိုမ်ား ေျပာေပးႏိုင္ေတာ႔မလဲ ဆရာမရယ္” လို႔ ရိႈက္ကာ ရႈိက္ကာ ငိုေၾကြးရင္း ေျပာေနပါေတာ႔တယ္.. ဂ်င္းနီနဲ႔ ဂ်က္ဖ္ ကားေမာင္းထြက္သြားခ်ိန္မွာ စိတ္ပူျပီး ဂ်င္းနီရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမက သူ႕အေဖ အေမဆီ ဖုန္းဆက္လိုက္လို႔ ဂ်င္းနီရဲ႕ မိဘႏွစ္ပါးဟာ စိုးရိမ္ပူပန္စိတ္ေတြနဲ႔ သူ႕သမီးေနာက္ ကားအျမန္ေမာင္းျပီး လိုက္လာၾကလို႔ လမ္းမွာ ေဒါသတၾကီး မူးမူးနဲ႔ ေမာင္းလာတဲ႔ ဂ်က္ဖ္ရဲ႕ ကားနဲ႔ တိုက္မိၾကတယ္ဆိုတာ. ဂ်င္းနီတစ္ေယာက္ သိမသြားရွာေတာ႔ပါဘူးေလ…


လေရာင္ေအာက္မွာ လႊင္႕ေမွ်ာေနတဲ႔ ဂ်င္းနီေလးရဲ႕ ၀ိဥာဏ္ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလး တစ္ခုကို လုိခ်င္တာနဲ႔ မတန္တဆ စေတးလိုက္ရတဲ႔ သူမရဲ႕ အသက္၊ မိဘေတြရဲ႕ အသက္အတြက္ သူမရဲ႕မိဘေတြကို ေတာင္းပန္ဖို႔မ်ား လိုက္လံ ရွာေဖြေနေလမလား.. ရယ္လို႔ ဂ်င္းနီရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းမေလးက ၀မ္းနည္း နာက်င္စြာ ေတြးလိုက္မိပါေသးတယ္..


I'm sorry I lied ( Unknown Author) ကို ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ပါသည္။